Ο Δημήτρης Σιγγάρης είναι ένας νέος μελισσοκόμος που επέλεξε να αναπτύξει τη μελισσοκομική του μονάδα στην πατρίδα του, στους Μανιάκους Καστοριάς. Το μέλι ανθέων και το μέλι βελανιδιάς με την επωνυμία «Μελίκρητον» απέσπασε δύο χρυσά βραβεία στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό γευσιγνωσίας «Mediterranean Taste Awards», ο οποίος διεξήχθη στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο νεαρός μελισσοκόμος εξέφρασε τη χαρά του για αυτή τη διάκριση, η οποία αντανακλά τη συστηματική δουλειά του, τις πολλές ώρες που περνά στις κατάφυτες πλαγιές του Γράμμου και την έμφαση που δίνει στη λεπτομέρεια – από τις συνθήκες υγιεινής στις κυψέλες μέχρι την επεξεργασία και τη συσκευασία του προϊόντος για να φτάσει στα χέρια του καταναλωτή. Τα μελίσσια του Δημήτρη τρέφονται από το νέκταρ χιλιάδων λουλουδιών που απλώνονται στα λιβάδια του Γράμμου και των ανθέων του πεύκου και της βελανιδιάς, οι οποίες βρίσκονται σε αφθονία στην περιοχή.
Ο Γράμμος, το τέταρτο πιο ψηλό βουνό της Ελλάδας με την κορυφή Τσούκα Πέτσικ να φτάνει τα 2.520 μέτρα, διαθέτει πλούσια χλωρίδα με πολλά σπάνια ή ενδημικά είδη. Εκτιμάται ότι ο αριθμός τους κυμαίνεται από 1.000 έως 1.500 είδη. Έρευνες στην περιοχή έχουν καταγράψει 18 ελληνικά ενδημικά είδη, τρία τοπικά ενδημικά μόνο του Γράμμου, 70 βαλκανικά ενδημικά ή υποενδημικά, και 45 είδη προστατευόμενα από τη νομοθεσία.
«Το μέλι μας αναδεικνύει αυτή τη μοναδική βιοποικιλότητα της περιοχής του Γράμμου, καθώς οι μέλισσες δοκιμάζουν όλα τα βότανα που ευδοκιμούν στο συγκεκριμένο βουνό», αναφέρει ο Σιγγάρης. Για να μπορούν οι μέλισσες να τρυγήσουν τα λουλουδένια λιβάδια, χρειάζεται «αγώνας και προσπάθεια ώστε να ανακαλύψουμε τις κατάλληλες περιοχές και στον κατάλληλο χρόνο να συλλέξουμε το ποιοτικότερο νέκταρ».
Ο νεαρός μελισσοκόμος παραμένει δραστήριος και, όταν δεν είναι στις κυψέλες του, εξερευνά τις πλαγιές του βουνού, μελετά την τοπική χλωρίδα και αναζητά τη βελανιδιά, του οποίου το άνθος παράγει ένα σπάνιο μέλι με ιδιαίτερη γεύση και ιχνοστοιχεία.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι οι μέλισσες είναι κρίσιμες για την αλυσίδα της ζωής, καθώς συμβάλλουν στην επικονίαση φυτών και δέντρων. Ο Σιγγάρης έχει παρατηρήσει ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έχουν φτάσει και στον Γράμμο, επηρεάζοντας την απόδοση των μελισσών. «Οι απότομες αλλαγές του καιρού την άνοιξη οδηγούν σε μειωμένη συλλογή νέκταρ, με αποτέλεσμα τη μικρή παραγωγή», σημειώνει.
Σε ερώτηση αν σκέφτηκε να εγκαταλείψει τη μελισσοκομία λόγω των δυσκολιών, απάντησε: «Για μένα οι μέλισσες είναι ένας τεράστιος έρωτας, είναι κομμάτι της ζωής μου, είναι ένας θαυμαστός άγνωστος κόσμος που έχω γνωρίσει και κατανοώ τη σημαντικότητά του».
«Ολόκληρο το οικοσύστημα εξαρτάται από τη μέλισσα, που ως επικονιαστής συμβάλλει στην παραγωγή φρούτων, λαχανικών και σπόρων. Προστατεύοντας τη μέλισσα, προστατεύουμε τη βιοποικιλότητα», κατέληξε.
