Η φωνή του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη αντηχεί στο εσωτερικό της Ροτόντας σε ένα απόσπασμα από το έργο του «Πάνω στα βάσανα που επιβάλλει ο άνθρωπος στον άνθρωπο». Ακολουθούν ήχοι θαρρείς απόκοσμοι, που επιχειρήσουν να μετατρέψουν σε εικόνες, μέρος του πολυσήμαντου έργου που άφησε πίσω του, ο Έλληνας πεζογράφος, ποιητής και αυτοδίδακτος ζωγράφος.
Η ατμόσφαιρα στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στη Ροτόντα Θεσσαλονίκης είναι κατανυκτική. Το φως λιγοστό και το έργο του πολυδιάστατου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη ξεδιπλώνεται σαν προσευχή, καθώς όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, γι’ αυτόν η ορθόδοξη πίστη, τα πατερικά κείμενα και συναξάρια, αποτελούσαν πολύτιμη έμπνευση.
Την εκδήλωση με τίτλο «ΥΠΑΡΧΩ ΕΙΣ Ο,ΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΕΧΕΙ», χαιρέτησε ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος, ο οποίος επισήμανε πως είναι ιδιαιτέρως χαρούμενος, «γιατί η Ιερά Μητρόπολης Θεσσαλονίκης ανήκει στους συνδιοργανωτές αυτής της πολύ σημαντικής, κατά τη γνώμη μου εκδήλωσης, που είναι αφιερωμένη στον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη με αφορμή τη συμπλήρωση 31 ετών από την κοίμηση του. Πιστεύω ότι ήταν μια οφειλή την οποία έχει η μητρόπολη, η πόλη της Θεσσαλονίκης και η Θεολογική Σχολή, απέναντι σε έναν άνθρωπο ο οποίος μας καλούσε μέσα από τα γραπτά του κείμενα να μην ξεχνούμε, πάντοτε να θυμούμαστε, όπως έλεγε ο ίδιος χαρακτηριστικά και να μη λησμονούμε».
Ο τόπος που γίνεται η εκδήλωση, ο παλαιός μητροπολιτικός ναός της Θεσσαλονίκης, ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου, εδώ στη Ροτόντα είναι ιδιαιτέρως σημαντικός, τόνισε ο Παναγιώτατος, «γιατί ο Πεντζίκης αγάπησε αυτή την πόλη, αγάπησε τους ναούς της, αγάπησε τα μνημεία της, αγάπησε τη ζωή αυτών των ανθρώπων, όπως συμπλέκεται μέσα στους ναούς και μέσα σε αυτούς τους ναούς εκφράζονται οι αγώνες και οι αγωνίες των ανθρώπων».
«Είναι μια πολύ σημαντική εκδήλωση για έναν πολύ σημαντικό συγγραφέα και καλλιτέχνη. Είναι ασυνήθιστη εκδήλωση γιατί μελοποιημένα ποιήματα από μουσικούς έχουμε πέντε στον παρά, αλλά εδώ η συντριπτική πλειοψηφία των συνθέσεων προέρχονται από σπαράγματα πεζού λόγου. Και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί κατά κάποιο τρόπο μας βάζει σε υποψίες σχετικά με το πόσο σωστές είναι οι ιδεολογικοί προσδιορισμοί του τύπου ποιητής, πεζογράφος», επισημαίνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο γιος του Γαβριήλ Νίκος Πεντζίκης.
Αναφερόμενος ο ίδιος στην αγάπη του πατέρα του για τη Θεσσαλονίκη είπε πως, «Δεν απαρνήθηκε την πόλη του. Νομίζω ότι ήταν η φράση του, “Εγώ στη Θεσσαλονίκη σάπισα”. Και βέβαια από το σάπισμα που είναι δυσάρεστο στην όψη και στην οσμή, βγαίνουν νέες συνθέσεις όπως η πενικιλίνη».
Για το έργο και την αφοσίωση του στην ορθόδοξη πίστη μίλησε ο καθηγούμενος Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας Γέρων Ελισσαίος, και συγκεκριμένα ανέφερε πως, «ερχόταν στο μοναστήρι και στις συνάξεις του Αγίου Όρους και παντού. Ήτανε βαθιά επηρεασμένος από το ‘Αγιον Όρος και παρόλο οι σπουδές του ήταν πολύπλευρες, αυτός όμως έγινε υπηρέτης των βυζαντινών χρονογράφων και φυσικά επηρεάστηκε πολύ στη ζωή του, από την ορθοδοξία. Το έργο του ήταν σαν προσευχή και σαν άσκηση. Ζούσε έτσι με την προσευχή και την άσκηση μαζί. Η ζωγραφική του ήταν μια άσκηση για προσευχή και για την ορθόδοξη πίστη».
«Ο Νίκος Γαβριήλ Πετζίκης, είναι ένας άνθρωπος της πόλης, ένας άνθρωπος του τόπου μας, του πολιτισμού, ένας οικουμενικός άνθρωπος. Η πόλη δεν είχε κάνει κάτι ως αυτή τη στιγμή, προκειμένου να τιμήσουμε αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος χάρισε ουσιαστικές στιγμές, τόσο στον χώρο της λογοτεχνίας όσο και στο χώρο της ζωγραφικής. Ήταν αυτοδίδακτος φαρμακοποιός στο επάγγελμα εδώ στην Εγνατία. Λίγο πιο κάτω ήταν το φαρμακείο όπου μαζευόντουσαν όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών της πόλης και άνθισε, αν θέλετε ένα μέρος της λεγόμενης Λογοτεχνικής Σχολής της Θεσσαλονίκης», σημείωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Χρυσόστομος Σταμούλης.
Στην ανάγνωση των κειμένων του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, συμμετείχαν ο Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης ο Ανδρέας Κωνσταντίνου και η Αλεξάνδρα Σταμούλη και τραγούδησαν ο Ανδρέας Καρακότας με τη μεικτή και παιδική χορωδία «’Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Θεσσαλονίκης», η παιδική χορωδία Ιωσηφίνα Κατωφλίδου και η μεικτή χορωδία Χρυσόστομος Σταμούλης – Δέσποινα Κολτσίδα. Στο πιάνο ήταν ο Βασίλης Βαρβαρέσος και στο βιολοντσέλο ο Δήμος Γκουνταρούλης.
Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου
