«Κουβάλησαν στις αποσκευές τους έναν αιώνα ιστορίας και, μαζί με την ελληνική και την κυπριακή σημαία, τη σημαία με το «Δεν Ξεχνώ», το λάβαρο του σωματείου τους και το λάβαρο με τον Άγιο Γεώργιο, κατέφτασαν προ ημερών στη Θεσσαλονίκη για να παρελάσουν και να διατρανώσουν πως ο ελληνισμός δεν ξεχνά και λαχταρά την απελευθέρωση. Είκοσι δύο μέλη του Αναγνωστηρίου «Ελληνισμός» Ακακίου, από την ομώνυμη κοινότητα του Ακάκι στην Κύπρο, βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και, με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Σωματείου και τα 50 από την τουρκική εισβολή, έδωσαν βροντερό «παρών» στην παρέλαση.
«Τιμώντας με δέος το έπος του ’40, το λάβαρο του Σωματείου μας υψώθηκε περήφανα στον μακεδονικό ουρανό κατά την παρέλαση για την Εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μια συγκινητική και συνάμα ιστορική διέλευση καθώς συνδυάστηκε με τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Σωματείου μας. Παράλληλα, στάλθηκε το μήνυμα του «Δεν Ξεχνώ», υπενθυμίζοντας ότι στην Κύπρο, 50 χρόνια μετά, υπάρχει ακόμα κατοχή», ανέφεραν τα μέλη του Σωματείου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά την παρέλαση.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες απηύθυναν, παράλληλα, στον Γενικό Πρόξενο της Κύπρου στη Θεσσαλονίκη, Κωνσταντίνο Πολυκάρπου, για την πολύτιμη βοήθεια που τους παρείχε ώστε να δώσουν «σάρκα και οστά» σε αυτή την επιθυμία τους, η οποία έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από το κοινό της παρέλασης, που τους επευφημούσε.
Με όνομα βαρύ σαν ιστορία…
Χρειάστηκε το όραμα ενός εμπνευσμένου δασκάλου, του Ματθαίου Μαυρομμάτη, και η αποφασιστικότητα των υπόλοιπων ιδρυτικών μελών για να ξεκινήσει το Σωματείο τη ξεχωριστή πορεία του στον χρόνο, να αντέξει σε δύσκολες στιγμές της Ιστορίας και σήμερα να γιορτάζει έναν αιώνα ζωής. Δεν είναι τυχαίο που στην εκδήλωση, τον περασμένο Φεβρουάριο, για τα 100χρονα, έδωσε το «παρών» ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, ο οποίος μίλησε για το εξαίρετο έργο που επιτελείται.
Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το μέλος του Δ.Σ. Νικόλας Γρηγορίου «ξεδιπλώνει» κομβικές στιγμές της ιστορίας του Σωματείου, το οποίο διανύει μία από τις καλύτερες περιόδους του.
«Καταρχήν να σας περιγράψω το πλαίσιο. Αγγλοκρατία, συνεχώς οι Άγγλοι επέβαλαν απαγόρευση κυκλοφορίας και έκλειναν τα σχολεία για να πλήξουν την Παιδεία. Ο κόσμος δεν είχε τη δυνατότητα να μορφωθεί. Έτσι, με την έλευση του δασκάλου Ματθαίου Μαυρομμάτη στο χωριό, που είχε μια αγάπη για την Παιδεία και τον αθλητισμό, κατέστη δυνατή η δημιουργία του Σωματείου», λέει ο κ. Γρηγορίου.
Η Εκκλησία παραχώρησε στον Ματθαίο Μαυρομμάτη ένα μικρό δωματιάκι, όπου ο φωτισμένος δάσκαλος έβαλε ένα τραπέζι για να διδάξει γραφή και ανάγνωση τα απογεύματα. Έτσι κύλησε ο καιρός από την άτυπη σύσταση του Σωματείου το ’22 έως το ’25, σε αυτό το χωριό των περίπου 1.000 κατοίκων τότε.
«Το 1925 συμμετείχαμε σε πανελληνίους αγώνες στη Λεμεσό, όπου δύο αθλητές μας κατέκτησαν την πρώτη και τη δεύτερη θέση στο μαραθώνιο», προσθέτει ο κ. Γρηγορίου, αναφερόμενος στην ανάπτυξη του αθλητικού τομέα και την ιστορία του Σωματείου.
Η ανεξαρτησία του ’60, ο διχασμός του ’70 και το τραγικό ’74
«Με την ανεξαρτησία το ’60 αρχίζει να ανθίζει ο αθλητισμός που είχε παρακμάσει για 15 χρόνια. Η ποδοσφαιρική ομάδα δημιουργείται το ’63 και το ’67 χτίζεται το νέο οίκημα του σωματείου», εξηγεί ο κ. Γρηγορίου, αναφέροντας πώς η ιστορία του Σωματείου εξελίχθηκε μέσα από διαφορετικές περιόδους.
Η ανάπτυξη του αθλητισμού και η θεατρική ομάδα διατηρούν τη σύνδεσή τους με την κοινωνία και τα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής, ενισχύοντας την μνήμη και την ιστορία του ελληνισμού στην Κύπρο.
Η άνθιση του ποδοσφαίρου το ’80 και η νέα στέγη το 2015
Το Σωματείο αναπτύσσει ποδοσφαιρικές ακαδημίες και συμμετοχές σε τοπικά πρωταθλήματα, ενισχύοντας την αθλητική του δραστηριότητα και την εθνική του ταυτότητα.
Η εκδήλωση του Χορού Καρπουζιού
Μια εκδήλωση που αναφέρουν με χαρά τα μέλη του Σωματείου είναι ο Χορός του Καρπουζιού, που διοργανώνεται ανελλιπώς από το 1968, με στόχο την προώθηση της παράδοσης και της τοπικής κουλτούρας.
«Αν δεν βγάλει το Ακάκι καρπούζι, δεν τρώει κανείς!», λέει χαριτολογώντας ο κ. Γρηγορίου, προσκαλώντας το κοινό να συμμετάσχει στη γιορτή του χωριού.
