Πάνω από το γραφείο του επιχειρηματία Σταύρου Κωνσταντινίδη, προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της βιομηχανίας ζυμαρικών Eurimac, με έδρα τη ΒΙΠΕ Κιλκίς, υπάρχει καδραρισμένη η φωτοτυπία μιας …χαρτοπετσέτας. Παρότι στη λευκή επιφάνεια αναγράφονται κυρίως αριθμοί, η χαρτοπετσέτα «διηγείται» την απαρχή μιας δυνατής ελληνοϊταλικής επιχειρηματικής συνεργασίας, που τα βασικά της στοιχεία συμφωνήθηκαν πάνω στο τραπέζι γνωστής ψαροταβέρνας της Θεσσαλονίκης. Την ιστορία αυτή διηγείται ο κ. Κωνσταντινίδης, στο πλαίσιο συνέντευξης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, με αφορμή την πρόσφατη βράβευση της Eurimac -της μόνης, όπως λέει, ελληνικής εταιρείας παραγωγής ζυμαρικών, που χρησιμοποιεί 100% πράσινη θερμική και ηλεκτρική ενέργεια- από τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ) στα Βραβεία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΞΙΑ.
«Η βασική συμφωνία συνεργασίας πάνω στη χαρτοπετσέτα γράφτηκε μεταξύ του Francesco Sempio, του ιταλικού κολοσσού Euricom S.p.a, και εμού, ως εκπροσώπου της δεύτερης γενιάς στη ΜΑΚΒΕΛ. Αυτό έγινε στις 14-2-1996. Αν και ίσως ακούγεται αστείο, ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Σημαδιακό; Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει από τότε μια βαθιά, αμοιβαία εκτίμηση και αγάπη μεταξύ των δύο πρωτεργατών της» σημειώνει ο κ. Κωνσταντινίδης, υπενθυμίζοντας ότι η πορεία της ΜΑΚΒΕΛ ξεκίνησε το 1939 από τη Θεσσαλονίκη, όπου είχαν εγκατασταθεί ο πατέρας του Παντελής και ο θείος του Νίκος, πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής.
«Η μικρή βιοτεχνία που δημιούργησαν πήρε τη μορφή βιομηχανίας με ιδιόκτητες εγκαταστάσεις το 1961-1962. Το 1962 έγιναν οι πρώτες εξαγωγές στη Γερμανία, όπου ακόμα και σήμερα το σήμα ΜΑΚΒΕΛ διατηρεί περίοπτη θέση στα ράφια των Ελλήνων εισαγωγέων -και όχι μόνο. Η εξωστρέφεια ήταν στο DNA της επιχείρησης από τότε» λέει ο CEO της Eurimac, η οποία εξάγει σήμερα το 42% της παραγωγής της σε 50 χώρες και αναμένεται να κλείσει το 2019 με τζίρο 38 εκατ. ευρώ (+22% σε σχέση με πέρυσι) και πωλήσεις 58.000 τόνων, γεγονός που κατά τον κ. Κωνσταντινίδη την κατατάσσει -για φέτος- ως τον μεγαλύτερο παραγωγό και εξαγωγέα ζυμαρικών στην Ελλάδα.
«Αν δεν είχε δημιουργηθεί ο σιμιγδαλόμυλος το 2007, ίσως δεν υπήρχε η EURIMAC σήμερα»
Αποτέλεσμα της στρατηγικής συνεργασίας με τη Euricom ήταν και η υπερσύγχρονη παραγωγική μονάδα στο Κιλκίς, η οποία λειτούργησε το 1998, εγκαινιάζοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη μοντέρνα τεχνολογία ξήρανσης ζυμαρικών, που σε συνδυασμό με τη μεγάλη παραγωγική ικανότητα και την πλήρη μηχανοργάνωση στην παραγωγική διαδικασία, επέτρεψε και τη σημαντική συμπίεση του κόστους παραγωγής. «Αυτό που έλειπε την πρώτη δεκαετία λειτουργίας της μονάδας ήταν η καθετοποίηση, δηλαδή ιδιόκτητος μύλος άλεσης σκληρού σίτου για παραγωγή σιμιγδαλιού, της πρώτης ύλης των ζυμαρικών. O διορατικός Francesco Sempio, βλέποντας πολλά χρόνια μπροστά, επέμενε να αγορασθεί μεγαλύτερος χώρος, ώστε να μπορεί να υλοποιηθεί η επένδυση» λέει ο κ. Κωνσταντινίδης, επισημαίνοντας ότι τον Ιανουάριο του 2007 λειτουργούσε ήδη ο νέος μύλος. «Αν δεν ήταν ο σιμιγδαλόμυλος, ίσως να μην υπήρχε η EURIMAC σήμερα. Σίγουρα όχι με τη μορφή που λειτουργεί και τη θέση που κατέχει» λέει.
