Αν τον ρωτήσεις, θα σου απαντήσει, με σεμνότητα, πως «είμαι, απλά, ένας γιατρός που του άρεσε πάντα να αθλείται». Ο 58χρονος Ευάγγελος Δρόσος είναι, ωστόσο, κάτι παραπάνω από ένας θεραπευτής του σώματος, ο οποίος προτιμά, από τις κοσμικότητες, να φορά τα αθλητικά παπούτσια του και να διανύει αποστάσεις.
Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, τερματοφύλακας στα φοιτητικά χρόνια του (σ.σ. έφτασε σε επίπεδο Γ΄ Εθνικής), αλλά και για μερικά χρόνια ακόμη αργότερα (κινούμενος σε ερασιτεχνικό επίπεδο), όταν άρχισε να τρέχει παίρνοντας, κυριολεκτικά, τα βουνά, προκειμένου να παραμείνει σωματικός ενεργά, αλλά και να ισορροπεί το «στρες της καθημερινής ιατρικής πραγματικότητας», όπως παραδέχεται. Ανακάλυψε, στην πορεία, τις ορεινές υπεραποστάσεις και «μαγεύτηκε». «Κατάπιε» πολλά χιλιόμετρα, «δίψα» που παραμένει άσβεστη, αλλά ικανοποιείται, την τελευταία διετία, σε μικρότερο βαθμό, καθώς επαγγελματικά ο δρόμος τον έβγαλε από το Κέντρο Υγείας Σιάτιστας, στο Κουβέιτ.
«Προέκυψε ένα καινούργιο ελκυστικό πρότζεκτ, δεν μπορούσα να προσφέρω στη βάση μου όσα ήθελα και έγινε η μετανάστευση» εξήγησε ο ίδιος στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), σε ένα ολιγόλεπτο εργασιακό διάλειμμα.
Στο Κουβέιτ, ο Ευάγγελος Δρόσος είναι προϊστάμενος, σε επίπεδο πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, όλων των γιατρών, το Νο2, πίσω από τον Κουβεϊτιανό επικεφαλής. Ξεχωρίζει στην κοινότητα ως ο μοναδικός (από τους 4 που υπήρχαν μέχρι πριν από λίγο καιρό) Έλληνας γιατρός, προκαλώντας, επιπλέον, εντύπωση για το ότι, από το να περιορίζεται σε κοινωνικές απολαύσεις, κάνει «τρέλες αθλούμενος», όπως του έχει μεταφερθεί.
Μια από αυτές τις… τρέλες θα πραγματοποιηθεί στις 25/1. Ένας μικρός αγώνας δρόμου με εμπόδια, τύπου obstacle race, από αυτούς που είναι πολύ δημοφιλείς στο εξωτερικό, στον οποίο «θα πάρω μέρος, όπως το έκανα και πέρυσι, για την απόλαυση της συμμετοχής» επισήμανε.
Αποτέλεσε, μάλιστα, χωρίς να το γνωρίζει, μέρος της διαφημιστικής προβολής της εκδήλωσης, με το πρόσωπό του να χρησιμοποιείται σε σχετική αφίσα.
«Δεν το ήξερα, προφανώς και δεν είναι ο στόχος μου η προσωπική προβολή, ό,τι κάνω, το κάνω για μένα» σχολίασε ο κ. Δρόσος, λέγοντας επιπλέον: «Ήθελα να διοργανώσω, για πρώτη φορά, έναν τέτοιον αγώνα στην Ελλάδα. Νομίζω έγινε κάπου στον Μαραθώνα, τελικά. Αποτελεί έναν από τους ανοιχτούς… λογαριασμούς μου όταν επιστρέψω στην πατρίδα».
Για το πάθος με το τρέξιμο, ειδικά τους ορεινούς αγώνες και τις υπεραποστάσεις, τόνισε: «Είναι πρόκληση, βιώνεις την αναμέτρηση με τον εαυτό σου, είναι κάτι διαφορετικό, δεν μπορείς να το εξηγήσεις! Η ευφορία του τερματισμού είναι τεράστια».
Ομολόγησε, επίσης, πως, όσο και αν καλύπτεται επαγγελματικά στο εξωτερικό (σ.σ. ετοιμάζεται να ανανεώσει το συμβόλαιό του), τού λείπει «η οικογένειά μου, οι φίλοι, τα βουνά, όπου έβρισκα χαρά, ο ελληνικός τρόπος ζωής. Σαν την Ελλάδα πουθενά… Έχω, όμως, από την άλλη, εδώ καινούργιες εμπειρίες, διαφορετική κουλτούρα ανθρώπων, κοιμήθηκα στην έρημο!».
Η κουβέντα, μοιραία, οδηγήθηκε και στην τεταμένη κατάσταση που υφίσταται, εσχάτως, στη Μέση Ανατολή. «Νιώθουμε, επί του παρόντος, ασφαλείς. Μεταφέρθηκαν στρατιωτικές δυνάμεις, προ ημερών, εδώ, για λόγους ασφάλειας. Οι Αμερικανοί και οι Αγγλοι έδωσαν οδηγία στους πολίτες τους να αποφεύγουν τις μετακινήσεις, οι Γερμανοί ανανεώνουν τα στοιχεία τους με την Πρεσβεία. Είναι αυτονόητο πως, αν δημιουργηθεί κίνδυνος, θα δρομολογηθεί η επιστροφή μου στην Ελλάδα» ήταν τα λόγια του.
Ρούλα Αβραμίδου
