Μπαίνοντας στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου, ο επισκέπτης αντικρίζει την εικόνα ενός …ασυνήθιστου αγίου της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γαβριήλ του Γεωργιανού -γνωστού και ως «διά Χριστόν σαλός» και ομολογητής της πίστης. Ο χαμογελαστός Άγιος αποπνέει μία αίσθηση ηρεμίας, προσελκύοντας τον επισκέπτη να βρει σε αυτόν έμπνευση για την πνευματική του ζωή. Δύο καλλίφωνες γυναίκες, με ψαλμούς στη γεωργιανή γλώσσα, ανυψώνουν την ψυχή του κάθε πιστού που προσέρχεται στην εκκλησία. Ψαλμοί, προσευχές, ύμνοι -όλα στη γεωργιανή γλώσσα, που δεν μοιάζει με καμία άλλη, ανήκει στις Καρτβελίκες γλώσσες και ομιλείται μόνο στο Νότιο Καύκασο και τη Γεωργία.
«Κάθε Κυριακή, στη Θεσσαλονίκη, οι μετανάστες από τη Γεωργία, που ανήκουν σε διάφορες εθνοτικές κοινότητες: Γεωργιανοί, Ουκρανοί, Αρμένιοι, Ρώσοι, Έλληνες, Οσσέτιοι, συγκεντρώνονται εδώ για να συμμετάσχουν στην ορθόδοξη θεία λειτουργία στη γεωργιανή γλώσσα που γνωρίζουν ως μητρική ή κάποιοι άλλοι ως δεύτερη», εξηγεί, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο π. Γεώργιος. «Όπως ζούσαμε εκεί, στη Γεωργία, μαζί ενωμένοι πάνω από σαράντα εθνότητες, έτσι και στην Ελλάδα τηρούμε τους φιλικούς δεσμούς και σε αυτό μας βοηθάει η χριστιανική μας πίστη και η γλώσσα μας», συμπληρώνει.
Στο τέλος της λειτουργίας, ο π. Γεώργιος μοιράζει τα αντίδωρα στους πιστούς. «Όπως βλέπετε, λέει, τα αντίδωρα -το ψωμάκι της προσφοράς – είναι χειροποίητα, ατομικά. Τα φτιάχνω μόνος μου στο σπίτι. Πάντα πρέπει να ζυμώνονται με επιμέλεια, με πίστη και ευλάβεια», λέει ο π. Γεώργιος που ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 17 ετών, και από το 2015 τελεί θείες λειτουργίες τις Κυριακές, τα Σάββατα και στις μεγάλες γιορτές, στο ναό του Αγίου Νικόλαο, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, κοντά στην Αρχαία Αγορά, στην οδό Αβέρωφ. «Η κοινή μας προσευχή αποτελεί πνευματικό σημείο αναφοράς για τους μετανάστες, προσφέρει στους πιστούς όχι μόνο θρησκευτική ανάταση αλλά και μια ισχυρή αίσθηση ταυτότητας και πολιτιστικής συνέχειας», λέει ο π. Γεώργιος.
Η Μαρίνα και η Νανά ανήκουν στη γυναικεία χορωδία, που με τους ψαλμούς στα Γεωργιανά γαληνεύουν τις ψυχές των πιστών. «Μένω στη Θεσσαλονίκη 25 χρόνια. Ήρθα νέα, αλλά ήδη στην πατρίδα είχα μυηθεί στον Χριστιανισμό, με τη βοήθεια της οικογένειάς μου και είχα μάθει ψαλμούς και προσευχές. Με την πρώτη ευκαιρία δέχτηκα να ψάλω με τη Νανά στη μητρική μας γλώσσα, στην εκκλησία του Αγίου Νικόλαου, που έγινε το κέντρο ενός ιδιαίτερου Κυριακάτικου εθίμου για τους Γεωργιανούς, που έρχονται εδώ από διάφορες γειτονιές της Θεσσαλονίκης», λέει η Μαρίνα. Ενώ η Νανά συμπληρώνει: «Άνθρωποι εδώ βρίσκουν τη ζεστασιά της πατρίδας, αν και μακριά από αυτήν. Μετά το τέλος της λειτουργίας, συνήθως παραμένουμε για λίγο στον προαύλιο χώρο του ναού. Μιλάμε, μαθαίνουμε τα νέα μας, δημιουργώντας μία μικρή, γεμάτη ζωή κοινότητα γύρω από το ναό και τον πάτερα Γεώργιο, που συνδυάζει την πίστη και την παράδοση με την καθημερινότητα στη Θεσσαλονίκη».
Ο Άγιος Γαβριήλ ο Γεωργιανός, χαμογελαστός στην πλευρά των συμπατριωτών του
«Η εικόνα του χαμογελαστού Άγιου Γαβριήλ, αποπνέει μία αίσθηση ηρεμίας και καλοσύνης, προσελκύοντας τον επισκέπτη να τον γνωρίσει καλύτερα και να βρει σε αυτόν έμπνευση για την πνευματική του ζωή. Όποιος έχει στον πλευρό του τον Θεό, πάντα χαμογελάει», λέει ο π. Γεώργιος και μας αφηγείται την ιστορία του Αγίου. «Ο Άγιος Γαβριήλ ο Γεωργιανός κοιμήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1995, στα 66 χρόνια του έζησε μια ζωή γεμάτη αυταπάρνηση και αφοσίωση στον Χριστό, προσεγγίζοντας τον κόσμο με τρόπο που τον έκανε ξεχωριστό για τη χαρά του. Οι ιστορίες για την ασυνήθιστη αγιότητά του τον περιγράφουν ως έναν ταπεινό και χαρισματικό άνθρωπο, που ασπάστηκε τον δρόμο της σαλότητας για τον Χριστό, φανερώνοντας έτσι την αληθινή αγάπη και αφοσίωση στο θείο», λέει και κάνει αναφορά στα λόγια του ίδιου του Αγίου προς τους προσκυνητές:
«Ο Κύριος είπε να μην φτιάχνουμε είδωλα. Να μην έχετε άλλους θεούς εκτός από εμένα. Καλοί μου άνθρωποι, συνέλθετε! Όσοι έζησαν σ’ αυτή τη γη ήταν πάντα χριστιανοί! Εσείς γιατί προσκυνάτε τα είδωλα; Η δόξα ανήκει μόνο στον Θεό».
Ένας πατέρας για τους γεωργιανούς μετανάστες
Ο πάτερ Γεώργιος είναι μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στην ορθόδοξη κοινότητα της Θεσσαλονίκης, γεφυρώνοντας την πίστη με την προσωπική του ιστορία ως μετανάστης. Με τον ερχομό του στην αγκαλιά της μητέρας του, μετανάστριας στην Ελλάδα, και τις πολυετείς θεολογικές σπουδές του διαμορφώθηκε ως μια φωνή ελπίδας και πνευματικής στήριξης για τους Γεωργιανούς πιστούς που αναζητούν την καθοδήγηση και την πνευματική τους ταυτότητα μακριά από την πατρίδα τους. Στην ομιλία του, την περασμένη Κυριακή, ο π. Γεώργιος έκανε αναφορά για την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, τονίζοντας την ανάγκη να προσέχουμε όλοι τον πλησίον: « αυτόν που έδειξε ευσπλαχνία. Πήγαινε λοιπόν και κάμε κι εσύ το ίδιο», είπε ο Ιησούς.
