“Σύστησε” με αγγλόφωνες παραστάσεις στο κοινό του Λονδίνου την αρχαία ελληνική δραματουργία. Παρουσίασε έργα σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων και τα τελευταία χρόνια έχει κάνει μία στροφή στα κλασικά έργα παγκόσμιας λογοτεχνίας με αμείωτη ανταπόκριση. Με βασική αρχή την προώθηση της ελληνικής τέχνης και του ελληνικού πολιτισμού η Theatre Lab Company δημιουργήθηκε αρχικά από Έλληνες καλλιτέχνες και στη συνέχεια πήρε τη μορφή μιας διεθνούς θεατρικής ομάδας με μέλη απ΄όλο τον κόσμο και έδρα το Λονδίνο.
“Χτίστηκε από την αρχή ένα άλλο είδος επικοινωνίας ανάμεσα στο κοινό και τον καλλιτέχνη. Διέκρινα ένα πραγματικό ενδιαφέρον για αυτές τις ιστορίες που έχουν μια ζωή 2.500 χρόνων αλλά μπορούν να παρουσιάζονται το 2014 στο Riverside Studios” υπογραμμίζει σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η καλλιτεχνική διευθύντρια του Theatre Lab Company, Αναστασία Ρεβή, η οποία σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Λουκρητία η Εταίρα – η Αγία” που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη στις 11 και 12 Νοεμβρίου.
Το Theatre Lab Company που έχει αποσπάσει βραβεία και υποψηφιότητες σε σημαντικούς θεσμούς και Διεθνή Φεστιβάλ Θεάτρου τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική και διακρίνεται για την εικαστική και κινηματογραφική προσέγγιση στο θέατρο “είναι ομάδα διεθνής και ο καθένας μας φέρει μια ιδιαίτερη ταυτότητα και κουλτούρα οπότε συναντιόμαστε στις σελίδες του Edgar Allan Poe, του Oscar Wilde, της Daphne Du Maurier” τονίζει η Αναστασία Ρεβή διευκρινίζοντας ότι παρά την απουσία οικονομικής στήριξης από την Ελλάδα και τις οικονομικές δυσκολίες η ίδια και οι συνεργάτες της “έχουν όραμα και καλλιτεχνική τρέλα και με αυτά προχωρούν δυναμικά”.
Ο χαρακτήρας της Λουκρητίας ανατρεπτικός, πολυεπίπεδος, αμφιλεγόμενος, η ιστορία που εξελίσσεται στον Κάτω Κόσμο εν ώρα αναμονής, το χιούμορ λεπτό και σκοτεινό, όπως τονίζει, την οδήγησαν στην περιπέτεια “Λουκρητία η Εταίρα – η Αγία” που μετά τη Θεσσαλονίκη θα παρουσιαστεί στη Λάρισα και στην Αθήνα.
“Αν ζούσε σήμερα η Λουκρητία μπορεί να ήταν στους “Γιατρούς Χωρίς Σύνορα”, μία γυναίκα που γιατρεύει ανιδιοτελώς φτωχούς και τραυματίες, σε απομονωμένα χωριά ή εμπόλεμες ζώνες” εκτιμά η Αναστασία Ρεβή, η οποία σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ και είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
Ακολουθεί η συνέντευξη της Αναστασίας Ρεβή στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στην Κατερίνα Γιαννίκη:
Ερ: Πότε και πως δημιουργήθηκε το Theatre Lab Company στο Λονδίνο; Πως κατόρθωσε να εδραιωθεί και να διακριθεί μία θεατρική ομάδα αποτελούμενη από Έλληνες καλλιτέχνες στο εξωτερικό;
Απ: Ωραία ιστορία για να την λέμε. Δημιουργήθηκε έτσι. Δεν ξέραμε γιατί. Απλά θέλαμε…μια μικρή παρέα Ελλήνων …τα θέλαμε όλα και τα θέλαμε τώρα! Έτσι κάναμε το έργο “ Η παρέλαση” της Λούλας Αναγνωστάκη. Ήταν το 1997 και ήταν το πρώτο σύγχρονο ελληνικό έργο που ανέβηκε ποτέ στο Λονδίνο και μάλιστα μεταφρασμένο και παιγμένο στα αγγλικά. Πολύ ωραία παράσταση, και ωραία εποχή…Όλα ήταν καινούργια! Κι ένας κόσμος τεράστιος!…πως εδραιώθηκε η ομάδα; Μάλλον κάπως έπρεπε να διοχετεύσουμε το ταλέντο μας και έτσι δημιουργούσαμε διαρκώς…Πως διακρίθηκε; Από την ποιότητα των παραστάσεων, την τόλμη και την υψηλή αισθητική.
Ερ: Πως υποστηρίζει και αναδεικνύει το αρχαίο και σύγχρονο ελληνικό θέατρο, την τέχνη και τον πολιτισμό στο Ηνωμένο Βασίλειο;
Απ: Έχουμε κάνει ένα μάλλον τεράστιο έργο σε σχέση με την προώθηση και παρουσίαση τόσο των αρχαίων όσο και των σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων. Ολοκληρώσαμε έναν επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων αρχαίου ελληνικού δράματος παρουσιάζοντας στο Λονδίνο και πάντοτε στα αγγλικά και με διεθνές cast την “Αντιγόνη” του Σοφοκλή το 2010, την τριλογία “Ορέστεια” του Αισχύλου το 2012, την “Λυσιστράτη” του Αριστοφάνη το 2013 και τη “Μήδεια” του Ευρυπίδη το 2014, στο εξαιρετικό θέατρο RIVERSIDESTUDIOS και με συνεργάτες το ξεχωριστό ελληνικό μουσικό συγκρότημα ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΜΥΜΦΗ ιδιαίτερα γνωστό στην ευρωπαϊκή μουσική σκηνή.
Έχουμε εκδώσει δύο βιβλία, Contemporary Greek Theatre Volume 1 και Volume 2 σε συνεργασία με τις βρετανικές εκδόσεις ARCADIA, σύγχρονα ελληνικά έργα μεταφρασμένα πάντα στα αγγλικά, των Αναγνωστάκη, Κεχαΐδη, Σκούρτη, Μάτεση. Έχουμε παρουσιάσει είτε ως ολοκληρωμένες θεατρικές παραστάσεις στην επίσημη λονδρέζικη σκηνή είτε ως θεατρικά αναλόγια στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου και πάντα με αγγλικό ή διεθνές cast, έργα των Αναγνωστάκη, Δήμου, Μάτεση, Ποντίκα, Λυμτσιούλη, Φλουράκη, Ράπη, Πένγκα, Φυλακτάκη, Βιτάλη, Σπηλιώτη, Ηλιόπουλου, Σερέφα, Τζανάτου, Χρονά και Κούφαλη.
Και παράλληλα με όλο αυτό, τα τελευταία πέντε χρόνια συνεργάζομαι ταυτόχρονα με την θεατρική ομάδα PRAXIS του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης όπου ανεβαίνουν μόνο σύγχρονα ελληνικά θεατρικά έργα και μόνο στα ελληνικά με αγγλικούς υπέρτιτλους. Επίσης πρόκειται για μία πολύ ωραία συνεργασία με δυνατό άνοιγμα στην Οξφόρδη.
Θα ήθελα να αναφέρω ότι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν χωρίς καμία οικονομική στήριξη από την Ελλάδα εδώ και χρόνια τώρα. Απλά το έχω συνηθίσει πλέον και δεν προσδοκώ τίποτα. Με εξαίρεση κάποιες μικρές, ελάχιστες χορηγίες κάποιων ελληνικών ιδρυμάτων δεν υπάρχει καμία επίσημη στήριξη ή έστω βοήθεια. Υπήρξε οικονομική στήριξη από το Συμβούλιο των Τεχνών της Μ. Βρετανίας ,το Arts Council. Και απαντώντας στην ερώτηση σας για το πως υποστηρίζεται όλο αυτό το τεράστιο εγχείρημα έχω να πω ότι παρά τις οικονομικές δυσκολίες τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου έχουμε όραμα και καλλιτεχνική τρέλα οπότε… με αυτά προχωράμε δυναμικά.
Ερ: Πως σας υποδέχθηκε το θεατρικό κοινό στο Λονδίνο στα πρώτα βήματα και τι έχει αλλάξει με την πάροδο των χρόνων;
Απ: Η ανταπόκριση του κοινού ήταν και παραμένει πραγματικά πολύ θετική. Από την αρχή όμως…ίσως γιατί είμαστε διαφορετικοί. Τόσο εμείς ως καλλιτέχνες του Theatre Lab Company όσο και οι Λονδρέζοι. Και με το αρχαίο Ελληνικό δράμα ήταν πραγματικά γεμάτο το θέατρο. Όχι επειδή ξέρουν τα κείμενα. Κανείς δεν ξέρει καμία Αντιγόνη, κανένα Ορέστη και κανένα Προμηθέα. Μόνο οι ελίτ, οι κλασσικιστές και οι ακαδημαϊκοί γνωρίζουν την αρχαία Ελληνική γραμματεία και τον πλούτο των μεγάλων κειμένων. Η αντίδραση του κοινού όμως υπήρξε υπέροχη γιατί έβλεπαν κάτι τόσο καινούργιο και τόσο παλιό ταυτόχρονα, κάτι πρωτοποριακό και ταυτόχρονα αρχέγονο. Έρχονταν με διάθεση να γνωρίσουν τόσο τη δουλειά του Theatre Lab όσο και τα κλασικά αυτά θεατρικά κείμενα. Έτσι χτίστηκε από την αρχή ένα άλλο είδος επικοινωνίας ανάμεσα στο κοινό και τον καλλιτέχνη. Διέκρινα λοιπόν, ένα πραγματικό ενδιαφέρον για αυτές τις ιστορίες που έχουν μια ζωή 2.500 χρόνων αλλά μπορούν να παρουσιάζονται το 2014 στο Riverside Studio, σε ένα κλειστό θέατρο στο Λονδίνο. Όσο για τα σύγχρονα θεατρικά κείμενα των Ελλήνων συγγραφέων, ναι υπάρχει ενδιαφέρον από το κοινό. Διαφορετικό όμως. Να γνωρίσουν τους νέους συγγραφείς και τα θέματα που διαπραγματεύονται όχι μόνο οι ίδιοι μέσα από το καλλιτεχνικό έργο, αλλά και μέσα από ένα διαφορετικό λαό, είτε πρόκειται για θεατρικό αναλόγιο, είτε πρόκειται για κανονική παραγωγή. Και φυσικά να δουν μια καλή παράσταση. Ειδικά αν γίνουν οι σωστές εναρμονίσεις ανάμεσα στα κείμενα και στην εκάστοτε Λονδρέζικη συνθήκη τότε μπορεί να προκύψουν εξαιρετικές συνεργασίες και επιτυχίες. Τα τελευταία χρόνια που έχουμε στραφεί στα κλασικά κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας η ανταπόκριση είναι ακόμη μεγαλύτερη. Όταν μάλιστα κινούμαστε σε αγγλικά κείμενα όπως τώρα που ετοιμάζουμε τις “Μεγάλες Προσδοκίες” του Καρόλου Ντίκενς έχουμε πραγματικά μεγάλη προσέλευση κοινού, και μεγάλες προσδοκίες αντίστοιχα.
Ερ: Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετωπίσατε και πως ξεπεράστηκαν; Πώς εξελίχθηκε από ελληνική σε διεθνή ομάδα και ποια είναι τα στοιχεία που συνδέουν σήμερα τα μέλη της;
Απ: Οι προκλήσεις πολλές αλλά έτσι γίνεται πάντα. Ίσως θα πρέπει να τις περνάμε τελικά για να αναγνωρίζουμε πόσο αγαπάμε αυτό που κάνουμε…δεν ξέρω. Δεν είχαμε χρήματα, δεν είχαμε χώρο προβών, οι σχέσεις ήταν εύθραυστες, οι άνθρωποι άλλαξαν πολλές φορές μέχρι που να βρεθούμε οι συγγενείς και οι συγκάτοικοι στο όραμα…Υπάρχουν ακόμη Έλληνες εκλεκτοί στην ομάδα, συνεργάτες και αυτό είναι ένα στοιχείο που δεν θέλω να αλλάξει. Η μεταφορά από Ελληνικό παρεάκι σε διεθνές επιτελείο έγινε νωρίς γιατί δεν θέλαμε ενδοοικογενειακή κατανάλωση…θέλαμε άνοιγμα στο πολυπολιτισμικό Λονδίνο . Και το καταφέραμε! Τα στοιχεία σύνδεσης των συνεργατών; Ταλέντο, γενναιοδωρία, χιούμορ, γνώση, ευελιξία, εμπιστοσύνη, αγάπη και μποέμ διάθεση.
Ερ: Η Theatre Lab Company εστιάζει σε συγκεκριμένο ρεπερτόριο, ή είναι ανοιχτή σε πειραματισμούς;
Απ: Η ομάδα Theatre Lab Company είναι πάντα ανοιχτή σε πειραματισμούς , όπως οφείλει να είναι κάθε καλλιτέχνης και κάθε καλλιτεχνική φαμίλια. Τα τελευταία χρόνια όμως εστιάζει σε κλασικά κείμενα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, σε μεγάλα κείμενα. Αυτό μας πηγαίνει και μας ταιριάζει αυτή την εποχή. Η ομάδα όπως άλλωστε γνωρίζετε, είναι διεθνής και ο καθένας μας φέρει μια ιδιαίτερη ταυτότητα και κουλτούρα οπότε συναντιόμαστε στις σελίδες του Edgar Allan Poe, του Oscar Wilde, της Daphne Du Maurier και άλλων. Τα φετινά Χριστούγεννα ετοιμάζουμε Charles Dickens όπως ήδη ανέφερα.
Ερ: Παρουσιάζετε στο κοινό της Θεσσαλονίκης την πιο πρόσφατη παραγωγή της Theatre Lab Company “ Λουκρητία: η Εταίρα / η Αγία”. Γιατί επιλέξατε να δημιουργήσετε ένα έργο γύρω τη συγκεκριμένη αντιφατική προσωπικότητα;
Απ: Γιατί το κείμενο είναι καταπληκτικό, ο χαρακτήρας της Λουκρητίας ανατρεπτικός, πολυεπίπεδος, αμφιλεγόμενος, η ιστορία εξελίσσεται στον Κάτω Κόσμο εν ώρα αναμονής, το χιούμορ λεπτό και σκοτεινό, σχεδόν αυτοσαρκαστικό, κι εγώ μάλλον σε διάθεση για νέες περιπέτειες. Οπότε μετά από ένα μεγάλο αριθμό παραστάσεων , σχεδόν πάνω από σαράντα, παραστάσεις που έχω σκηνοθετήσει στο Λονδίνο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μετά από συμμετοχές σε Διεθνή Θεατρικά Φεστιβάλ σε πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής, συνεργασίες με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, σημαντικά θέατρα και Πανεπιστήμια της Μ. Βρετανίας, βραβεία και υποψηφιότητες που αναγνωρίζουν την πορεία, την ποιότητα και την καλλιτεχνική αξία, θέλησα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Άλλωστε είναι κομμάτι της καλλιτεχνικής έρευνας η αναζήτηση εμπειριών. Ο μονόλογος αυτός ειδικά είναι ένα εγχείρημα τεράστιο, μια πρόκληση δυνατή. Με ενδιαφέρει αυτή η ζωντανή επικοινωνία με το κοινό. Ο συγκεκριμένος μονόλογος είναι ένα κείμενο δυνατό, που ακροβατεί ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα. Μόλις διάβασα το κείμενο, είπα στην Πένυ ότι θέλω να το σκηνοθετήσω και να ερμηνεύσω την Λουκρητία. Κι έτσι ξεκίνησε αυτό το καινούργιο ταξίδι. Ακριβώς για αυτή την αντιφατικότητα! Η πρώτη στάση ήταν στην Οξφόρδη, στη συνέχεια το Λονδίνο, τώρα η Θεσσαλονίκη, μετά το Θεσσαλικό Θέατρο στη Λάρισα και στη συνέχεια το Ίδρυμα Θεοχαράκη στην Αθήνα.
Ερ: Ποια είναι η σκηνοθετική και η ερμηνευτική σας προσέγγιση;
Απ: Ένας διαφορετικός διάλογος/μονόλογος για τη ζωή μας, τις πράξεις μας, για την συνύπαρξη του καλού με το κακό εντός μας και εκτός, την συνύπαρξη του φωτός με το σκοτάδι. Με τον εαυτό μας, με τους άλλους με τον Θεό. Ε, αυτός ο απολογισμός μπορεί να είναι καταιγιστικός και ταυτόχρονα βαθιά κωμικός μέσα στην ασημαντότητα της ύπαρξης μας.
Ερ: Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται το έργο στην Ελλάδα;
Απ: Ναι είναι η πρώτη φορά.
Ερ: Ποιοι είναι οι “ Ανένταχτοι”, στους οποίους αναφέρεται η Λουκρητία;
Απ: Όλοι εκείνοι οι μοναχικοί, εκείνοι που δεν ανήκουν, που δεν χωρούν σε κατηγορίες που είναι ελεύθεροι ταξιδιώτες της ζωής.
Ερ: Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να μεταφέρετε μέσω της παράστασης;
Απ: Αν λοιπόν η Λουκρητία ζούσε σήμερα θα ήταν ακόμα εκτός κατηγορίας …θα μπορούσε ίσως με τόσα μυστικά, κρυφές σχέσεις, πρωτόκολλο που δεν ακολουθούσε, να μοιάζει η ζωή της είτε με παράταιρη πριγκίπισσα, είτε με ευγενή τρομοκράτη που δολοφονεί μέσα στην ομορφιά, είτε ακόμη και με μια γυναίκα στους “Γιατρούς Χωρίς Σύνορα” σε απομονωμένα χωριά ή εμπόλεμες ζώνες που γιατρεύει ανιδιοτελώς φτωχούς και τραυματίες. Παράξενο πλάσμα… Μια φράση λέει στο κείμενο: “Είμαι ο καλύτερος Αλχημιστής της εποχής μου. Βουτάω μέσα στη σαπίλα και στο φονικό και μετατρέπω το μολύβι σε χρυσό”. Οι αλχημιστές εμένα τουλάχιστον, με γοήτευαν πάντα.
Η παράσταση Λουκρητία Βοργία, η Εταίρα – η Αγία, ανεβαίνει για δύο παραστάσεις στο Θέατρο “Αυλαία” στη Θεσσαλονίκη, στις 11 και 12 Νοεμβρίου 2019. Το κείμενο είναι της Πένυς Φυλακτάκη, η σκηνοθεσία της Αναστασίας Ρεβή, ο εικαστικός σχεδιασμός και το κοστούμι της Valentina Sanna και η παραγωγή της Martina Reynolds, Theatre Lab Company.
