«Σε γενικές γραμμές υπάρχει καλό κλίμα μεταξύ των φοιτητών γιατί όλοι κάπως μοιραζόμαστε ένα κοινό σπίτι και έχουμε κοινό σκοπό να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας», λέει ο Βασίλης μεταξύ άλλων.
Ρεπορτάζ: Δημόκας Βασίλης
Γκρίζα κτίρια που είναι εμφανώς παρατημένα για χρόνια αφού από την δεκαετία του 1960 που χτίστηκαν δεν έχουν δεχτεί κάποια ουσιαστική παρέμβαση, είναι η εικόνα των φοιτητικών εστιών στην Θεσσαλονίκη, στην πόλη που φιλοξενεί το μεγαλύτερο πανεπιστημιακό Ίδρυμα της Ελλάδας και των Βαλκανίων.
Νέα παιδιά που ήρθαν στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσουν έχοντας όνειρα και φιλοδοξίες, στη θέα των φοιτητικών εστιών όπου θα διαμείνουν, τους πιάνει σύγκρυο. Τα χαμηλά εισοδήματα τόσο των ίδιων όσο και των οικογενειών τους δεν τους επιτρέπουν να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα ή κάποιο από τα ευρύχωρα δωμάτια στις σύγχρονες ιδιωτικές εστίες με αποτέλεσμα να αιτούνται για ένα δωμάτιο στις φοιτητικές εστίες του ΑΠΘ.
Αν είναι τυχεροί, καθώς υπάρχει μεγάλη ζήτηση σε σχέση με τον διαθέσιμο αριθμό των δωματίων, θα μπορέσουν να στεγάσουν σε ελάχιστα τετραγωνικά το φοιτητικό τους νοικοκυριό. Αν όχι, μέχρι να υπάρξει διαθεσιμότητα, θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες λύσεις, όπως για παράδειγμα προσωρινή διαμονή κάπου αλλού, επιβαρύνοντας τα ήδη πενιχρά οικονομικά των οικογενειών τους.
Ο Βασίλης, 26 χρονών και φοιτητής στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ περιγράφει στην Politic τις ελλείψεις, τις παροχές, τους κινδύνους και τη ζωή ενός ενοίκου στις φοιτητικές εστίες της Θεσσαλονίκης.
100 ευρώ για επινοικίαση σε τρίτους
«Είμαι στις εστίες από το πρώτο έτος, από τότε που μπήκα στο πανεπιστήμιο. Έχουν περάσει 8 χρόνια και διατηρώ ακόμα δωμάτιο, κανείς δεν με έχει ελέγξει για το αν μπορώ να βρίσκομαι ακόμα εδώ ή όχι και η αλήθεια είναι ότι δικαιούμαι να παραμένω απλώς θα έπρεπε να έχω κάνει μια αίτηση, την οποία δεν έκανα ποτέ», περιγράφει ο Βασίλης. «Ξέρω όμως ότι και άλλοι βρίσκονται εδώ ενώ έχει παρέλθει ο χρόνος που δικαιούνται κάτι τέτοιο. Είναι γνώριμες φυσιογνωμίες που δεν ξέρω καν αν έχουν τελειώσει τη σχολή τους ή αν ασχολούνται με αυτήν. Ξέρω επίσης ότι πολλοί επινοικιάζουν τα δωμάτιά τους σε τρίτους, σε φίλους ή και αγνώστους ακόμα και για μήνες και βγάζουν κάποια λεφτά. Ξέρω για ποσά που κυμαίνονται στα 100 ευρώ τον μήνα».
Δεν υπάρχει καθόλου συντήρηση
«Μεγάλο παράπονο από τις εγκαταστάσεις δεν έχω. Τα δωμάτια δεν είναι ότι πιο καινούριο, ωστόσο είναι οκ για να μείνει κάποιος. Η θέρμανση είναι σε πολύ καλά επίπεδα, εκτός αν χαλάσει κάποια σωλήνας που θα επηρεάσει μερικά δωμάτια. Σε κάποια δωμάτια υπάρχουν και καινούρια κουφώματα στα παράθυρα.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει καθόλου συντήρηση. Υπάρχει ένας άνθρωπος για όλα. Αν κάτι χαλάσει καλύτερα να το φτιάξεις μόνος, να καλέσεις κάποιον δικό σου γιατί λόγω φόρτου εργασίας του συντηρητή, θα πρέπει να περιμένεις πάρα πολύ καιρό. Για παράδειγμα, τηλέφωνα από ντουζ, κάποιες χαλασμένες πρίζες, είναι πράγματα που δεν φτιάχτηκαν ποτέ.
Αναγκαζόμαστε κάποιες φορές να επέμβουμε μόνοι μας. Μια φορά είχαμε κάνει παρτυ και μαζέψαμε λεφτά για να βάλουμε ασφαλειες σε όλες τις πόρτες των δωματίων, σύρτες δηλαδή όχι κάτι αξιόλογο.
Ο Βασίλης σημειώνει πως υπάρχουν κάποιοι κοινόχρηστοι χώροι, οι οποίοι έχουν καταληφθεί από αναρχικές φοιτητικές ομάδες, ωστόσο αυτές δεν ενοχλούν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Β’ κτίριο των εστιών του ΑΠΘ, ο ισόγειος χώρος είναι κατειλημμένος από ομάδα αναρχικής δράσης, μέλη της οποίας δεν έχουν οδεμία σχέση με το ΑΠΘ και την φοιτητική ιδιότητα. Ο χώρος αυτός, όπως υποστηρίζουν οι φοιτητές, θα μπορούσε να είναι ένας πολυχώρος στην διάθεση όλων των φοιτητών που διαμένουν στις εστίες.
Σήμερα έχουμε πολύ καλό φαγητό και εξυπηρετείσαι γρήγορα
Ο Βασίλης υποστηρίζει πως οι υπηρεσίες εστίασης έχουν αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια προς το καλύτερο. «Από τότε που έγινε ελεγχόμενη η είσοδος στο εστιατόριο με χτύπημα κάρτας και παρά τις αντιδράσεις μερίδας φοιτητών, τα γεύματα είναι πολύ καλύτερα ποιοτικά και μεγαλύτερα σε ποσότητα. Σήμερα έχουμε πολύ καλό φαγητό και εξυπηρετείσαι σε νορμάλ χρόνο».
Υπάρχει καλό κλίμα μεταξύ των φοιτητών
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι δεν γίνεται κανένας έλεγχος στο ποιος μπαίνει ή βγαίνει ή τι φέρνει εντός των εστιών και πολλές φορές μπορείς να μυρίσεις λίγο χόρτο, αλλά μέχρι εκεί.
«Σε γενικές γραμμές υπάρχει καλό κλίμα μεταξύ των φοιτητών γιατί όλοι κάπως μοιραζόμαστε ένα κοινό σπίτι και έχουμε κοινό σκοπό να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας», λέει ο Βασίλης μεταξύ άλλων.
Δείτε επίσης: ΕΛΑΣ: Η πανεπιστημιακή αστυνομία συνεχίζει κανονικά σε ΑΠΘ, ΕΚΠΑ, ΕΜΠ και ΟΠΑ
