Η Μάρω Δούκα (γεν. 1947) ενσωματώνει την πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματός της «Αρχαία σκουριά» (1979) στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, αποτυπώνοντας το πάθος των ημερών, χωρίς όμως να απομακρύνεται από την προσωπική της ιστορία. Η πρωταγωνίστρια ζει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, καλούμενη να συμβιβάσει την αγωνιστική έξαρση με την ατομική της πραγματικότητα. Η αγωνιστική έξαρση και το ομαδικό πνεύμα αντίστασης της γενιάς της εναντίον της χούντας έρχονται σε αντίθεση με την αλόγιστη εξατομίκευση και τις καθιερωμένες κοινωνικές δομές που ακολούθησαν την πτώση της χούντας.
«Ακούστηκαν οι σειρήνες του νοσοκομειακού. Ήρθε και στάθηκε μπροστά στην καγκελόπορτα, αγνοώντας τον κίνδυνο που συνεπαγόταν το κλίμα της νύχτας. Μεταφέραν σε πρόχειρα φορεία τους τραυματίες, ενώ η ένταση αυξανόταν καθώς οι αστυνομικοί άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνα. Ένας νεαρός προσπαθούσε να παρηγορήσει τους γύρω του, τονίζοντας ότι είναι ασφαλείς πίσω από τα κάγκελα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τανκς κινούνται προς το Πολυτεχνείο, αν και οι περισσότεροι πιστεύουν πως πρόκειται για εκφοβισμό. Τα δακρυγόνα που ρίχτηκαν αποδεικνύουν την απελπισία των αρχών, καθώς προσπαθούν να διαλύσουν το πλήθος που υποστηρίζει την κατάληψη. Καθήκον μας είναι να ελπίζουμε ότι αυτή η νύχτα θα σημάνει το τέλος του φασισμού.
Δεν μπορούσα ώρα 11.30΄ να φανταστώ το τέλος αυτής της νύχτας. Ο Εθνικός Ύμνος ακούγεται από τα πλήθη, ενώ τα αυτοκίνητα του Ερυθρού Σταυρού παλεύουν να φτάσουν στους τραυματίες.
