«Όταν εκδηλώθηκε το σύμπτωμα της δύσπνοιας, με ανάγκαζε να παίρνω την κουβέρτα και να βγαίνω στην αυλή, από το βράδυ ώς το πρωί σχεδόν, για να μπορώ να αναπνέω. Έβγαινα τα μεσάνυχτα έξω, με σβηστά φώτα, για μην με δει κανείς και λένε τι κάνει αυτή… Τα συμπτώματα ξεκίνησαν από ψηλά, από τον λαιμό, με μια ενόχληση. Μετά ήρθε η κεφαλαλγία που δεν περνούσε με τίποτα, ο βήχας, η αοσμία… το ένα σύμπτωμα διαδεχόταν το άλλο. Ήταν σαν απανωτά χτυπήματα. Ένιωθα ότι πονάω σε όλο μου το σώμα. Το πιο ανατριχιαστικό ήταν που ένιωθα πως μου έριχνε κάποιος με μια κανάτα βραστό νερό από το στόμα μου και κατεβαίνοντας πονούσε όλο μου το σώμα, καιγόμουν». Με βαριά αναπνοή, η Ανθούλα Γιαγκούλη, από τον Άγιο Γερμανό των ακριτικών Πρεσπών, περιγράφει την προσωπική της μάχη με τον κορονοϊό και με αγωνία προτρέπει «να μην υποτιμάμε τον ιό, να λειτουργούμε υπεύθυνα και να τηρούμε τα μέτρα ατομικής προστασίας», προκειμένου να προφυλάξουμε απ’ αυτόν τον «ύπουλο εχθρό», όπως τον χαρακτηρίζει, τόσο τον εαυτό μας όσο και τους γύρω μας.
«Το μήνυμα είναι μην υποτιμάει κανείς τον ιό. Μπορεί κάποιοι να τον περνάνε ασυμπτωματικά, κάποιοι άλλοι όμως μπορεί να θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο. Να λειτουργούμε πιο υπεύθυνα, να εφαρμόζουμε τα μέτρα. Η υγεία αν χαθεί δεν επιστρέφει πίσω», λέει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας πως «έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε τα δικά μας άτομα, έχουμε υποχρέωση απέναντι στους παππούδες μας, στους γονείς μας».
Ο ιός μπήκε στο σπίτι της Ανθούλας Γιαγκούλη και του συζύγου της, Βασίλη Αγορόπουλου, από συγγενικό τους πρόσωπο, που τους επισκέφθηκε από το εξωτερικό, χωρίς και ο ίδιος να γνωρίζει ότι μετέφερε τον ιό. Η διάγνωση έγινε στο νοσοκομείο Φλώρινας, μετά ήρθε η επικοινωνία με τον ΕΟΔΥ και η περιπέτεια είχε μόλις ξεκινήσει… «Ξαφνικά, από το βράδυ της Κυριακής (1 Νοέμβρη) άρχισαν να εκδηλώνονται τα συμπτώματα. Η επιδείνωση ήταν ραγδαία», λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η κ. Γιαγκούλη, η οποία με τα πρώτα συμπτώματα μπήκε σε εθελοντική καραντίνα, ενώ φρόντισε να ενημερώσει όλες τις επαφές της αλλά και τις επαφές του θετικού στον κορονοϊό συγγενικού της προσώπου.
Ο σύζυγός της δεν είχε εκδηλώσει ακόμη συμπτώματα κι έτσι ζούσαν απομονωμένοι ο ένας από τον άλλο, επικοινωνώντας τηλεφωνικά μέσα στο ίδιο σπίτι. «Απομόνωσα τον σύζυγο, ήταν μέσα στο σπίτι κι εγώ έξω και μιλούσαμε με το τηλέφωνο. Με εμψύχωναν τα παιδιά μου από το τηλέφωνο, τα οποία όλη νύχτα καθόντουσαν μαζί μου να μιλάνε και μού έλεγαν: μαμά είσαι δυνατή, θα τα καταφέρεις, σε παρακαλώ…».
Τα παιδιά της, η νοσηλεύτρια κόρη της και ο φοιτητής Ιατρικής γιος της, την εμψύχωναν στις ατέλειωτες βραδιές μοναξιάς στην αυλή του σπιτιού της, όταν προσπαθούσε να βρει την ανάσα της. «Προσπαθούσαν να μού δώσουν κουράγιο. Νιώθεις ότι πεθαίνεις μόνος. Ήμουν στην αυλή του σπιτιού μου κι ένιωθα ότι πεθαίνω μόνη. Δεν επιτρέπει αυτός ο ιός ούτε να κλάψουμε. Πήγαινα να κλάψω από το ζόρι μου και μού κοβόταν η αναπνοή», λέει.
Τα παιδιά, ο σύζυγος και η αδελφή της ήταν οι άνθρωποι που της έδιναν -και συνεχίζουν να της δίνουν- καθημερινά δύναμη και κουράγιο. Ωστόσο, η δική της σκέψη, με το άκουσμα της είδησης πως είναι θετική «ταξίδεψε» στους δικούς της γονείς, που έχουν ανάγκη από βοήθεια. «Η πρώτη μου σκέψη ήταν στους γονείς μου που είναι άτομα με αναπηρία», σημειώνει και αποκαλύπτει με συγκίνηση πως ο πατέρας της μη γνωρίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασής της, αφού, όπως λέει, έπαιρνε βαθειά ανάσα κάθε φορά πριν τού τηλεφωνήσει, ξέσπασε σε κλάματα όταν την άκουσε ν’ αφηγείται την περιπέτειά της στην ΕΡΑ Φλώρινας.
«Έδωσα μεγάλη μάχη για να μη νοσηλευτώ. Οι εντατικές πρέπει να μείνουν ελεύθερες για άτομα που τις χρειάζονται με υποκείμενα νοσήματα», υπογραμμίζει η κ. Γιαγκούλη, η οποία σε κάποια στιγμή «έσπασε» και ζήτησε από τον άνδρα της να πάει στο νοσοκομείο, αλλά και πάλι το ξεπέρασε κι έμεινε σπίτι, πλέον με ασθενή και τον ίδιο τον σύζυγό της. «Στην αρχή ήμουν μόνη. Μετά που εκδήλωσε κι αυτός συμπτώματα, είμαστε μαζί και στηρίζουμε ο ένας τον άλλο», λέει.
«Ντροπή δεν είναι να το λες, ντροπή είναι να το κρύβεις και να διασπείρεις τον ιό»
Χρόνια εθελόντρια στο πλευρό όλων όσοι έχουν ανάγκη, η κ. Γιαγκούλη δεν παραλείπει να απευθύνει κι ένα μήνυμα αλληλεγγύης, «να βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη», ενώ για όσους αισθάνονται άσχημα που βρέθηκαν αίφνης στη θέση του ασθενή με covid και το …κρύβουν, τους προτρέπει να βγουν μπροστά και να μιλήσουν. «Δεν είναι ντροπή να το λες, ντροπή είναι να το κρύβεις και να διασπείρεις τον ιό. Μιλήστε χωρίς ταμπού, μόνο έτσι θα σώσουμε τις ευπαθείς ομάδες, τους δικούς μας, που από ένα λάθος μας κινδυνεύουν», σημειώνει η Ανθούλα Γιαγκούλη, η οποία αποφάσισε να αποκαλύψει την περιπέτειά της παρά το γεγονός ότι, ζώντας σε μια μικρή κοινωνία, βίωσε και το …«στίγμα».
«Έχω δει συγχωριανή μου να κοιτάει το σπίτι μου σαν να ήταν η Σπιναλόγκα», λέει χαρακτηριστικά, αλλά γρήγορα γυρίζει σελίδα στην κουβέντα κι αρχίζει να ραίνει μ’ ευχές κι ευχαριστίες όλους όσοι τη βοήθησαν σ’ αυτή τη μεγάλη περιπέτεια που εξακολουθεί να βιώνει, μεταξύ αυτών ο γιατρός της, ο πνευμονολόγος στο Νοσοκομείο Φλώρινας κ. Τσούκας, φίλοι και γνωστοί που σήκωσαν το τηλέφωνο για να της πουν περαστικά, αλλά κυρίως η ίδια της η οικογένεια.
«Το πιο ακριβό πράγμα στη ζωή είναι η αγκαλιά»
Η Ανθούλα Γιαγκούλη δεν σταματά να επαναλαμβάνει το μήνυμα που, όπως λέει, θέλει να φτάσει σε όλους, «να μην υποτιμάμε τον ιό», ενώ σημειώνει πως αυτό που έμαθε πολύ καλά μέσα απ’ αυτή την περιπέτεια είναι ότι «το πιο ακριβό πράγμα στη ζωή είναι η αγκαλιά».
«Εκείνη τη στιγμή που την έχεις ανάγκη να μην μπορείς να την έχεις, είναι κάτι που σε πονάει πολύ. Δυστυχώς εγώ βίωσα πόσο ακριβή είναι… Δεν ξέρουμε πώς θα το περάσει ο καθένας», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ενώ κλείνοντας απευθύνεται και στους νέους ανθρώπους, καλώντας τους να θυμούνται πως στη ζωή τους θα έχουν την ευκαιρία και για πάρτι και για να γιορτάσουν γενέθλια και άλλες χαρές αλλά «η υγεία δεν ξανάρχεται πίσω».
Σ. Παπαδοπούλου
*Στα συνημμένα, η κ. Γιαγκούλη με τον σύζυγό της σε παλαιότερη φωτογραφία
