«Ρώτησέ με αν χρειάζομαι βοήθεια», «όταν έρχεσαι να μου μιλήσεις, πες μου πρώτα το όνομά σου», «δε μιλάμε ποτέ σε σκύλο- οδηγό», «μην παρκάρεις στη θέση μου», «μην παρκάρεις πάνω στους οδηγούς όδευσης τυφλών». Προτροπές αυτονόητες σε μία πολιτισμένη κοινωνία, κανόνες γνωστοί σε όλους. Ή μήπως -εκ του αποτελέσματος της καθημερινότητας των ΑμεΑ- όχι;. Η Μονάδα Προσβασιμότητας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δημιούργησε και δημοσίευσε επτά απλές συμβουλές- υποδείξεις που στοχεύουν να κάνουν καλύτερη τη καθημερινή ζωή των ατόμων με αναπηρία. «Βοήθησε και εσύ στη διάδοσή τους», καλεί τους πολίτες.
«Ξεκινήσαμε με επτά απλές συμβουλές- προτροπές σε πρώτη φάση και θα συνεχίσουμε τους επόμενους μήνες αυτή την προσπάθεια, καλύπτοντας πολύ περισσότερες πτυχές του θέματος», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, ιδρυτής και υπεύθυνος της Μονάδας Προσβασιμότητας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
«Επιλέξαμε αυτή τη μέθοδο, καθώς είναι πολύ εύκολο τα μηνύματα να διαδοθούν, χρησιμοποιώντας κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και τον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο και καλούμε τους συμπολίτες μας να διαδώσουν τα μηνύματα, συμβάλλοντας έτσι ουσιαστικά στην προσπάθειά μας», εξήγησε, επισημαίνοντας ότι «πρέπει η κοινωνία να είναι ενήμερη, έτσι ώστε να τηρεί τα αυτονόητα, να βοηθάει και να υποστηρίζει τα άτομα με αναπηρία, όπου και όταν το έχουν ανάγκη, να συνεργάζεται μαζί τους, αλλά και να κατανοεί τις ικανότητές τους».
Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ζήτημα της «κατανόησης», ο καθηγητής παρατήρησε πως «η κοινωνία δε γνωρίζει τι μπορεί να επιτύχει ή πως συμπεριφέρεται ένα άτομο με αναπηρία σε διάφορα περιβάλλοντα και το χειρότερο είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτή η άγνοια οδηγεί σε μια υποτιμημένη εικόνα για τα άτομα με αναπηρία».
«Αυτό», διευκρίνισε, «αποδεικνύεται ξεκάθαρα από τα αποτελέσματα ερευνών που ολοκληρώσαμε τα προηγούμενα έτη, όπου -για παράδειγμα- οι εργοδότες που είχαν συχνή επαφή με άτομα με αναπηρία ήταν πολύ περισσότερο πρόθυμοι να προσλάβουν στις επιχειρήσεις τους αυτά τα άτομα σε διάφορες θέσεις ευθύνης, αλλά και οι μαθητές που είχαν συμμαθητές με αναπηρία ήταν περισσότερο πρόθυμοι να τους κάνουν φίλους και να παίξουν μαζί τους τα απογεύματα, εκτός του σχολικού πλαισίου».
«Μπορώ να αναφέρω και άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα, που υποδεικνύουν ότι λείπει από την κοινωνία η γνώση και κατανόηση για τις ικανότητες και τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία. Εδώ λοιπόν χρειάζεται κάποια αποκατάσταση», τόνισε ο κ. Παπαδόπουλος καταλήγοντας: «Ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια και ζητάμε τη συνδρομή όλων. Πως; Είναι πολύ απλό. Κοινοποιήστε το μήνυμα…».
Σμαρώ Αβραμίδου
