«Είναι κοινή λογική και κοινή πεποίθηση ότι ο χώρος του Πανεπιστημίου αφορά ιδέες και απόψεις, και αντεγκλήσεις πάνω σε ιδέες και απόψεις, δεν αφορά όμως παραβατικές και έκνομες συμπεριφορές. Ανοίγουμε το Πανεπιστήμιο στην κοινωνία, κλείνοντας την πόρτα στην ανομία», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), καθηγητής Νίκος Παπαϊωάννου, για την πρόθεση να κλειδώνουν οι 65 από τις 67 πόρτες της πανεπιστημιούπολης από τις 9.30 το βράδυ και ως τις 6 το πρωί, στο πλαίσιο πρωτοβουλιών για την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας καθηγητών και φοιτητών.
Περιορίζοντας τις πύλες εισόδου στο campus κατά τις νυχτερινές ώρες, όπως εξήγησε ο πρύτανης, το προσωπικό φύλαξης του Πανεπιστημίου θα έχει δυνατότητα πιο αποτελεσματικής εποπτείας και περιφρούρησης του χώρου, καθώς και ελέγχου των άσχετων με την πανεπιστημιακή κοινότητα ατόμων, που επιχειρούν να μπουν στο Πανεπιστήμιο με στόχο να διαπράξουν αδικήματα, όπως η διακίνηση ναρκωτικών, ληστείες, κλοπές, επιθέσεις, φθορές στην πανεπιστημιακή δημόσια περιουσία, ζημιές σε αυτοκίνητα κ.λπ.
«Σταδιακά λαμβάνουμε κάποια μέτρα, έτσι ώστε παραβατικά άτομα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, να πάψουν να χρησιμοποιούν τους χώρους του πανεπιστημίου ως αποθήκη υλικών, που δεν συνάδουν με την ακαδημαϊκή κοινότητα», τόνισε ο κ. Παπαϊωάννου.
Τις βραδινές ώρες οι έχοντες εργασία εντός του πανεπιστημίου θα μπορούν να εισέρχονται στον χώρο από τις εισόδους επί της Εγνατίας και της Παλιάς Φιλοσοφικής Σχολής.
Ο πρύτανης επισήμανε ότι το campus δεν μπορεί να θεωρείται προνομιακός χώρος για δραστηριότητες, οι οποίες είναι έκνομες και όταν γίνονται εκτός αυτού διώκονται ως τέτοιες.
«Οι πρωτοβουλίες μας κινούνται στην κατεύθυνση το ΑΠΘ να μην αποτελεί άβατο. Η πανεπιστημιούπολη, στην καρδιά της πόλης, αποτελεί κέντρο δημιουργίας, έρευνας, καινοτομίας, αλλά και ένα μεγάλο πάρκο, που εκτός από τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, οφείλει να είναι ανοιχτό στην κοινωνία, έχουν δικαίωμα να το χαίρονται όλοι οι πολίτες, οι οικογένειες με μικρά παιδιά, χωρίς να υπάρχει αίσθημα ανασφάλειας».
