Την ιστορία των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στη Λειψία και τη Σαξονία, όπως την διηγήθηκαν οι ίδιοι και οι απόγονοί τους, αποτυπώνει η έκθεση «Ανάμεσα σε πατρίδα και ξενιτειά», που εγκαινιάστηκε στο Ινστιτούτο Γκαίτε στη Θεσσαλονίκη.Μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, το 1949, περίπου 1.300 πρόσφυγες έφτασαν στη σοβιετική ζώνη κατοχής, αργότερα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν παιδιά και νέοι. Σε αυτή την έκθεση, έχουν τον πρώτο λόγο και αφηγούνται τις ιστορίες τους.«Παρόλο που δεν ξέραμε πού θα καταλήξουμε, κυριάρχησε η ελπίδα ότι σύντομα θα μπορούσαμε να ζήσουμε μια ασφαλή ζωή», αναφέρει η Θεοδώρα Αφεντουλίδου στη μαρτυρία της που φιλοξενείται στην έκθεση.Η έκθεση παρουσιάζει φωτογραφίες και κείμενα, ενώ συνοδεύεται από ένα κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ των Σουζάνε Γκρουτζ και Κώστα Κηπουρού και έναν κατάλογο. Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο Κέρκυρας, που είναι ένας από τους εταίρους του έργου, έχει ψηφιοποιήσει την έκθεση (https://history.ionio.gr/hdnt/exhibition/gr/) και έχει αναπτύξει συνοδευτικό εκπαιδευτικό υλικό για την αξιοποίησή της στη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας της Γ’ Λυκείου ή μικρότερων τάξεων, εφόσον τροποποιηθεί κατάλληλα.Στον χαιρετισμό της στα εγκαίνια, η γενική πρόξενος της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη, Μόνικα Φρανκ, επισήμανε ότι υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες πτυχές στην ιστορία των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, οι οποίες είναι σε μεγάλο βαθμό σχετικά άγνωστες. Χαρακτήρισε αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τα παιδιά έγιναν δεκτά στη νεοϊδρυθείσα Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, όπου όπως είπε, «οι εθνικοσοσιαλιστές είχαν αφήσει πίσω τους μόνο συντρίμμια και στάχτες». Τόνισε ότι η υποδοχή των παιδιών ήταν μια πράξη αλληλεγγύης και επανόρθωσης της κακίας που είχαν πράξει οι Γερμανοί στον πόλεμο.Η κ. Φρανκ επισήμανε ακόμα ότι η διαμονή των παιδιών και των νέων διήρκησε πολύ περισσότερο από ό,τι είχε σχεδιαστεί αρχικά, γιατί μετά ήρθε η Χούντα στην Ελλάδα. Πρόσθεσε ότι οι πρόσφυγες ήταν απάτριδες, δεν είχαν διαβατήρια και δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν μέχρι το 1974.Ο καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου, Κωνσταντίνος Αγγελάκος, χαρακτήρισε το έργο πρωτοποριακό, επισημαίνοντας ότι οι πολιτικοί πρόσφυγες ζωντανεύουν την ιστορική τους πορεία μέσω των μαρτυριών τους. Για ένα εγχείρημα που στοχεύει στη διατήρηση της μνήμης έκανε λόγο η συντονίστρια του προγράμματος Κάρλα Μανωλοπούλου, προσθέτοντας ότι είναι η τελευταία ευκαιρία να μάθει κανείς από τους πρόσφυγες λόγω της ηλικίας τους.Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 8 Νοεμβρίου και είναι επισκέψιμη από Δευτέρα έως Παρασκευή από τις 10 το πρωί έως τις 8 το βράδυ. Το έργο υποστηρίχθηκε με πόρους του ομοσπονδιακού υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας / Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον. Εταίροι είναι ο γερμανοελληνικός σύλλογος Griechenhaus Leipzig e.V. και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο/Κέρκυρα.
