Την ευγνωμοσύνη της στον προπονητή του ΠΑΟΚ Ραζβάν Λουτσέσκου για την έμπρακτη βοήθειά του στη μεταφορά Ουκρανών προσφύγων από τα ρουμανικά σύνορα στην Ελλάδα εκφράζει η 24χρονη Ναταλία από το Κίεβο που βρήκε καταφύγιο στη Θεσσαλονίκη – «Δεν νιώθω σαν να διέσχισα μόνη μου τα σύνορα, αλλά σαν να με μετέφερε κάποιος μέσα στα χέρια του», αναφέρει η κοπέλα, μιλώντας στο politic.gr.
Ρεπορτάζ: Κωνσταντίνα Πλοιαρίδη
Το ταξίδι της, ξεκίνησε πριν από 13 ημέρες, όταν οι γονείς της την ενημέρωσαν ότι ξεκίνησε ο πόλεμος. «Είχα πολλές αναπάντητες κλήσεις από τους δικούς μου και κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Μίλησα με τον πατέρα μου και μου είπε να πάω στο Λβιβ (πόλη που απέχει 545 χλμ από το Κίεβο) επειδή θα ήμουν πιο ασφαλής», διηγείται η Ναταλία. «Βγήκα στο δρόμο με ένα χαρτόνι στο οποίο έγραψα ”Λβιβ” και περίμενα αυτοκίνητο να με πάρει με οτοστόπ, δεν υπήρχε ούτε τρένο, ούτε λεωφορείο, όλα είχαν ‘’παραλύσει’’ με τη ρωσική εισβολή», όπως εξηγεί.
Στη συνέχεια, πήρε λεωφορείο για την πόλη Τρούσκαβετς (που απέχει 92 χλμ από το Λβιβ), όπου βρέθηκε με τους δικούς της και αποφάσισαν αυτή με τον αδερφό της να πάνε στη Ρουμανία, ώστε μετέπειτα να διαφύγουν στην Ελλάδα.
Όπως αναφέρει, ο προπονητής του ΠΑΟΚ Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν αυτός που οργάνωσε τη διαδικασία μεταφοράς τους από τη Ρουμανία στην Ελλάδα. «Είμαι πολύ ευγνώμων για το πόσο μας βοήθησε. Πλήρωσε τα αεροπορικά μας εισιτήρια από Ρουμανία για Θεσσαλονίκη και οργάνωσε τα πάντα. Είχε ολόκληρη ομάδα που επικοινωνούσαν μαζί μας διαρκώς. Δεν νιώθω σαν να διέσχισα μόνη μου τα σύνορα, αλλά σαν να με μετέφερε κάποιος μέσα στα χέρια του», δήλωσε χαρακτηριστικά η 24χρονη.
«Νιώθω ότι έφερα μαζί μου τον πόλεμο»
Παρ’ όλο που από την Τετάρτη (2/3) μένουν μαζί με τον αδερφό της σε οικογενειακή τους φίλη στη Θεσσαλονίκη και είναι πλέον ασφαλείς, το συναίσθημα του κινδύνου δεν έχει υποχωρήσει. «Νιώθω ότι έφερα τον πόλεμο μαζί μου. Θέλω λίγο χρόνο να καταλάβω ότι είμαι σε ασφαλές περιβάλλον και ότι όλα πάνε καλά», λέει η Ναταλία.
Όπως είπε, βρίσκεται σε καθημερινή επικοινωνία με τους γονείς της, οι οποίοι παραμένουν στο Τρούσκαβετς. «Σχεδιάζουν να πάνε στη Ζαπορίζια, είναι πολύ μακριά. Είναι πολύ δύσκολο και επικίνδυνο να πάνε εκεί δεν ξέρω πως θα φτάσουν στην πόλη. Έχει παντού πυροβολισμούς, μάχες και πολλή κίνηση».
«Κανείς δεν ξέρει αν θα ξυπνήσει την επόμενη μέρα»
«Έχω κάποιους φίλους που είναι στρατιώτες και ένα πολύ σημαντικό άτομο για εμένα που είναι στον πόλεμο στο Κίεβο. Κάθε μέρα, κάθε πρωί φοβάμαι επειδή ξυπνάνε στον κίνδυνο και κανείς δεν ξέρει αν θα ξυπνήσει την επόμενη μέρα», λέει η κοπέλα βαθιά συγκινημένη και προσθέτει «οι στρατιώτες μας προσπαθούν να προστατέψουν την εδαφική μας ακεραιότητα και τις οικογένειές μας. Είναι απαίσιο οι διαμάχες πολιτικών να λύνονται με αίμα».
Νιώθω πόνο για τα παιδιά που έγιναν «παιδιά του πολέμου»
«Νιώθω τον πόνο όσων είναι στην Ουκρανία ή όσων έχουν οικογένεια και φίλους εκεί» λέει η Ναταλία και προσθέτει πως «ήταν άνθρωποι που ούτε ήθελαν, ούτε περίμεναν τον πόλεμο και τώρα αντιμετωπίζουν αυτές τις νέες συνθήκες ζωής και επικινδυνότητας. Νιώθω πόνο για τα παιδιά που άφησαν τις ζωές τους και έγιναν ”παιδιά του πολέμου”».
Δείτε επίσης: Το Hope Spot «ασπίδα» στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και εμπορίας ανθρώπων
- Νέο γραφείο συμβουλευτικής και εξέτασης για τη σεξουαλική υγεία στον Πειραιά
- Η καθιστική ζωή πάνω από δέκα ώρες ημερησίως αυξάνει τους κινδύνους για την καρδιά
- Ηχηρή συμμετοχή των νοσοκομειακών γιατρών στην απεργία της 20ης Νοεμβρίου
- Στρατηγικό σχέδιο αποκατάστασης του Κάστρου Διδυμοτείχου από ΥΠΠΟ και ΑΠΘ
- Σολμπάκεν: «Απαιτείται βελτίωση για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο»
