Τους τελευταίους πέντε μήνες, μαζί με τον υποψήφιο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Στέλιο Αγγελούδη και την Ομάδα για τη Θεσσαλονίκη, επισκεπτόμαστε τις γειτονιές της πόλης μας για να ακούσουμε όσα απασχολούν τους κατοίκους της.
*Άρθρο της Νατάσας Κοσμίδου υποψήφιας δημοτικής συμβούλου του δήμου Θεσσαλονίκης με τον Στέλιο Αγγελούδη
Συνεχίζοντας και ατομικά αυτό το εγχείρημα, επισκέφτηκα το Πάρκο Κρήτης και συνομίλησα με δημότες της περιοχής της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας οι οποίοι παρευρίσκονταν για να εποπτεύουν τα παιδιά τους που έπαιζαν εντός του πάρκου. Θα ξεκινήσω από τις γενικές διαπιστώσεις και θα καταλήξω σε ένα ζήτημα που με έκανε να εκπλαγώ και να νιώσω ότι πρέπει να ασχοληθώ πιο στοχευμένα.
Οι συμπολίτες μας χαρακτήρισαν το πάρκο ως ένα εγκαταλελειμμένο κόσμημα και αναφέρθηκαν στην αυτονόητη καθαριότητα που θα έπρεπε να υπάρχει. Μου υπέδειξαν υπερυψωμένα σημεία χωμάτων που τα θεωρούν επικίνδυνα για τα παιδιά και θα πρέπει να διαμορφωθούν, σπασμένα και άδεια παρτέρια, ένα παρατημένο αμφιθεατράκι, κομμένα και σκουριασμένα κάγκελα, έλλειψη γκαζόν, λουλουδιών και μια κοινή αναφορά στο «κόσμημα» που δεν του αξίζει μια τέτοια τύχη.
Το Πάρκο Κρήτης είναι πολύ μεγάλο και όπως διαφαίνεται χρειάζεται όντως μια σωστή μελέτη για την καλύτερη διαμόρφωσή του. Μεταξύ των προτάσεων των κατοίκων, με τους οποίους συνομίλησα, είναι και η αξιοποίηση ενός μέρους του για να γίνει ένα περιφραγμένο γηπεδάκι.
Όλα αυτά, τα αυτονόητα, υπό άλλες συνθήκες, μπορούν να υλοποιηθούν με πρόγραμμα, εποπτεία και διορθωτικές παρεμβάσεις. Εκείνο όμως που με εξέπληξε, είναι ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι εστίασαν σε ένα άγνωστο, για μένα τουλάχιστον, πρόβλημα που προκύπτει από …τα περιστέρια! Μου έδειξαν ένα σημείο, στο κέντρο του πάρκου, όπου έχουν εγκατασταθεί πάρα πολλά περιστέρια και έχει γεμίσει το μέρος με κουτσουλιές, οι οποίες ποτέ δεν καθαρίζονται, αλλά και να καθαριστούν μία φορά δεν επιλύεται το πρόβλημα. Δεν είναι μόνο το θέαμα, συνεχίζουν να λένε, αλλά και το γεγονός ότι τα παιδάκια τις πατάνε ή τις πιάνουν κατά λάθος και όχι μόνο λερώνονται, αλλά διατρέχουν κίνδυνο να κολλήσουν κάποια αρρώστια.
Θα το προσπεράσουμε; Όχι. Πρέπει να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε. Οπωσδήποτε κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την φυσική ελευθερία των πτηνών, θα ήταν αστείο, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί να αγνοηθεί και κάθε κίνδυνος που μπορεί να προκύψει.
Η περιέργεια της έρευνας με οδήγησε αρχικά στην ανακάλυψη ότι οι κάτοικοι του Λονδίνου αποκαλούν τα περιστέρια «φτερωτούς αρουραίους» και ο λόγος είναι αφενός επειδή αυξάνονται πολύ γρήγορα και αφετέρου επειδή μεταφέρουν ορισμένες αρρώστιες. Σύμφωνα με μελέτες ειδικών, τα όμορφα αυτά πτηνά, αφήνουν περιττώματα που, δυστυχώς, σε μεγάλες συγκεντρώσεις ποσοτήτων μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγιεινής. Έχουν βρεθεί παθογόνοι μικροοργανισμοί που μπορούν να μεταδώσουν στον άνθρωπο μία σειρά από ασθένειες, ενώ πολλά από τα αστικά περιστέρια μπορεί να προσβληθούν από παράσιτα, όπως τσιμπούρια, ορνιθόψειρες, ακάρεα, που και αυτά μεταδίδονται. Μπορούμε να δώσουμε λύση;
Αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις έχουν αναγνωρίσει το πρόβλημα από τα περιστέρια και έχουν αρχίσει να το αντιμετωπίζουν. Στην πόλη της Γερμανίας οι αρχές εγκατέστησαν περιστερώνες σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης και μόνο εκεί πραγματοποιείται το τάισμα, ενώ ταυτόχρονα παίρνονται τα αυγά τους από τις φωλιές, προκειμένου να πολλαπλασιάζονται μόνο 1 φορά τον χρόνο. Την τακτική αυτή ακολούθησε το Άαχεν, το Ρότερνταμ, το Παρίσι και το Άμστερνταμ, περιορίζοντας την όξινη ρύπανση που δημιουργούσαν οι ακαθαρσίες τους. Στο δε Λονδίνο, αναφέρεται ότι πριν από λίγα χρόνια ο δήμος είχε απαγορεύσει το τάισμα των περιστεριών από τους πολίτες στην Πλατεία Τραφάλγκαρ προκειμένου να τα απομακρύνει από το κέντρο και να περιορίσει τη ρύπανση.
Ωστόσο, η αγάπη για τα ζώα, οδηγεί κάποιους ανθρώπους στο τάϊσμα των περιστεριών οπουδήποτε. Νομικά, δεν έχει οριοθετηθεί που, πως και με ποιόν τρόπο πρέπει να ταΐζονται τα περιστέρια, αλλά στο ν. 4039/2012, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 46 ν. 4235/2014, αναφέρεται ότι δεν απαγορεύεται το τάισμα περιστεριών στο αστικό ιστό, αρκεί να τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής. Όσοι ταΐζουν τα περιστέρια οφείλουν να διατηρούν το περιβάλλον, καθαρό και να μη ρυπαίνουν τον χώρο. Οπότε, ο νομοθέτης έχει λάβει υπόψη του όλες τις συνιστώσες και ορίζει ρητά ότι μπορεί κάποιος να ταϊζει τα περιστέρια, τηρώντας όμως τους κανόνες καθαριότητας και υγιεινής, διαφορετικά διώκεται ποινικά για ρύπανση, μόλυνση και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής.
Ποια θα μπορούσε να είναι η δράση μας;
Το βασικό προαπαιτούμενο είναι το ενδιαφέρον μας και στη συνέχεια να προχωρήσουμε σε οργανωμένα σχέδια για την επίλυση του προβλήματος. Οι αρμόδιες υπηρεσίες απλώς απομακρύνουν τις κουτσουλιές των περιστεριών από αγάλματα, αρχαιολογικούς χώρους, κτίρια , δεν γίνεται όμως ενημέρωση και υιοθέτηση μιας άλλης πολιτικής, όπως συμβαίνει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό θα πρέπει να κάνουμε.
Η πρότασή μου είναι να εγκατασταθούν περιστερώνες σε συγκεκριμένες περιοχές, αφού προηγηθεί διάλογος και συνεργασία της Δημοτικής Αρχής με την επιστημονική κοινότητα και τις αρμόδιες εμπλεκόμενες υπηρεσίες. Θεωρώ ότι με αυτό τον τρόπο θα διασφαλιστεί το κατάλληλο περιβάλλον για τα περιστέρια και οι πολίτες θα ζουν σε ένα καθαρό και υγιές περιβάλλον, με αναβαθμισμένη ποιότητα ζωής! Το Πάρκο Κρήτης ήταν η αφορμή. Το κόσμημα θα ξαναλάμψει και το φως του θα καθοδηγεί.
Δείτε επίσης: Νατάσα Κοσμίδου: «Πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας για όλους»
