Ο σακχαρώδης διαβήτης και η παχυσαρκία αποτελούν τις σύγχρονες μάστιγες με τον επιπολασμό και των δύο νόσων να αυξάνεται εντυπωσιακά παγκοσμίως και να επιτάσσει ιδανικές λύσεις για την πρόληψη και την τεκμηριωμένη διαχείριση. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, όταν ο διαβήτης και η παχυσαρκία συνυπάρχουν.
Τα παραπάνω επισήμανε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στο περιθώριο του 37ου Πανελλήνιου Ετήσιου Συνεδρίου της ΕΛ.Ε.Μ.Ε.Δ (Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Εκπαίδευσης για τον Σακχαρώδη Διαβήτη), ο ειδικός παθολόγος – διαβητολόγος και πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου, Δημήτριος Σκούτας. «Βλέπουμε ότι στον ενήλικο πληθυσμό στην Ελλάδα, τα ποσοστά του σακχαρώδη διαβήτη, αυτή τη στιγμή αγγίζουν το 11 με 12% και στην παχυσαρκία είμαστε ήδη στο 25%. Δηλαδή πρόκειται για μάστιγες, οι οποίες χρήζουν άμεσης διαχείρισης και αντιμετώπισης από όλους μας. Μιλάμε πλέον για ένα κοινωνικό πρόβλημα», σημείωσε ο κ. Σκούτας. Παράλληλα ανέφερε ότι στις κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη έχει μπει ως συμπρωτεύων στόχος και η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Νέες φαρμακευτικές αγωγές για διαβήτη και παχυσαρκία
«Υπάρχουν φαρμακευτικές αγωγές, οι οποίες ξεκίνησαν για τον σακχαρώδη διαβήτη και είδαμε ότι ασθενείς οι οποίοι έπαιρναν τις συγκεκριμένες ενέσιμες θεραπείες είχαν απώλεια βάρους. Εφαρμόστηκε η θεραπεία αυτή και στα άτομα με παχυσαρκία και φάνηκε ότι είχε πολύ καλά αποτελέσματα. Επομένως έχουμε μπροστά μας την ανάπτυξη πολλών νέων θεραπευτικών ουσιών, οι οποίες στοχεύουν στην απώλεια του βάρους και στη ρύθμιση διαβήτη, αλλά και στην παχυσαρκία μεμονωμένα, δηλαδή με απώλεια του βάρους. Μιλάμε για ενέσιμες θεραπείες, με κεντρικές δράσεις, με πολλαπλές δράσεις σε όργανα στόχους και με πολλαπλά οφέλη», εξήγησε ο κ. Σκούτας και πρόσθεσε:
«Αυτό που έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία είναι η καρδιονεφρομεταβολική θωράκιση του ατόμου για την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης. Αυτό που κοιτάμε όταν έχουμε έναν ασθενή μπροστά μας είναι το πώς θα ζήσει περισσότερο και πώς θα ζήσει καλύτερα. Υπάρχουν θεραπείες τα τελευταία 10 χρόνια. Είναι οι CGLT2 αναστολείς και τα GLP1 ανάλογα και τώρα έχουμε και τα GIP και ούτω καθεξής. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα που παίρνουν συνδυασμό αυτών των θεραπειών έχουν μικρότερο κίνδυνο να πάθουν κάποιο καρδιακό σύνδρομο. Και μιλάμε για 20 με 30% μικρότερο κίνδυνο για καρδιακό σύνδρομο. Πάνω από το 70% των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη φεύγουν από το καρδιακό σύνδρομο. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι πολλές από αυτές τις ουσίες μειώνουν και τον καρδιακό θάνατο, που είναι το ζητούμενο».
Από το υβριδικό σύστημα στο διορμονικό πάγκρεας
Η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ στη διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, ανέφερε ο κ. Σκούτας, τονίζοντας ότι πλέον η συμμετοχή του ατόμου που έχει σακχαρώδη διαβήτη στη διαχείριση της πάθησης είναι πάρα πολύ μικρή.
«Έχουμε περάσει στην εποχή των υβριδικών συστημάτων, δηλαδή υπάρχει ο αισθητήρας, υπάρχει και η αντλία συνεχούς έγχυσης. Πάρα πολλά πράγματα, τα κάνει ήδη αυτό το υβριδικό σύστημα. Δηλαδή σταματάει να δίνει ινσουλίνη, όταν το άτομο με διαβήτη έχει υπογλυκαιμία και διορθώνει, όταν έχει υπεργλυκαιμία. Επομένως, η μόνη συμμετοχή αυτή τη στιγμή είναι το να περάσει το άτομο με σακχαρώδη διαβήτη στο σύστημα τους υδατάνθρακες που θα καταναλώσει, γιατί δεν μπορεί να ξέρει το μηχάνημα πόσο θα φάει. Όμως σιγά σιγά θα προχωρήσουμε και θα χρειάζεται το άτομο με διαβήτη να περνάει στο σύστημα τους υδατάνθρακες. Κοντεύουμε να φτάσουμε στο διορμονικό πάγκρεας, το οποίο δίνει ινσουλίνη και γλουκαγόνη μαζί. Η γλουκαγόνη είναι μία άλλη ορμόνη, που κι αυτή εκκρίνεται από το πάγκρεας».
Μεσογειακή διατροφή και άσκηση για την πρόληψη του διαβήτη
Αναφερόμενος στην πρόληψη του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, ο κ. Σκούτας σημείωσε ότι το σημαντικό είναι να ακολουθούν τα άτομα υψηλού κινδύνου τη μεσογειακή διατροφή και την άσκηση. Τόνισε, δε, ότι μόνο αλλάζοντας τη διατροφή μας και βάζοντας άσκηση στη ζωή μας μειώνεται κατά 58% ο κίνδυνος για εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη.
«Οι ομάδες υψηλού κινδύνου είναι τα άτομα με παχυσαρκία, με ιστορικό διαβήτη κύησης, με οικογενειακό ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη, τα άτομα με πολυκυστικές ωοθήκες. Επομένως υπάρχουν ομάδες υψηλού κινδύνου και αυτοί θα πρέπει να είναι πιο υποψιασμένοι και θα πρέπει να ελέγχονται».
Παχυσαρκία, ένα χρόνιο νόσημα που μας αφορά όλους
Ο κ. Σκούτας επισήμανε ότι η παχυσαρκία είναι ένα χρόνιο νόσημα που μας αφορά όλους και ότι «πλέον φαίνεται ότι για την αντιμετώπισή της σαφώς χρειάζεται είτε η χρήση φαρμάκων, είτε βαριατρική χειρουργική. Σίγουρα θέλει πολυπαραγοντική διαχείριση. Είναι ένα χρόνιο νόσημα η παχυσαρκία. Χρειάζεται μια συντονισμένη και συντεταγμένη προσπάθεια από την Πολιτεία, από τις επιστημονικές εταιρείες, από όλους τους οργανισμούς έτσι ώστε να αλλάξει βασικά η νοοτροπία μας, να αλλάξει η εκπαίδευσή μας, να αλλάξει το τρόπος ζωής μας. Δηλαδή, από την παιδική ηλικία πρέπει να μάθουμε πώς να τρώμε σωστά, τι πρέπει να τρώμε, πόσο πρέπει να ασκούμαστε. Επομένως πρέπει να αλλάξουμε όλα αυτά και για να αλλάξουμε χρειάζονται χρόνια».
Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, αύριο (Πέμπτη 14 Νοεμβρίου), Παγκόσμια Ημέρα Σακχαρώδη Διαβήτη, ο Λευκός Πύργος θα «ντυθεί» στα μπλε, στέλνοντας μήνυμα συστράτευσης. Το ερχόμενο Σάββατο (16 Νοεμβρίου) θα πραγματοποιηθεί στο Ολύμπιον ενημερωτική εκδήλωση για το κοινό, με αντικείμενο την παχυσαρκία (παιδική και ενηλίκων) και τη σωστή διαχείριση, με τη συμμετοχή ξεχωριστών επιστημόνων, του Πανελληνίου Συλλόγου Στήριξης Ατόμων με Παχυσαρκία ΙΜΕΡΟΕΣΣΑ και πολλών φορέων της πόλης, σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης του κοινού.
