«Ευτυχώς είμαστε κάτω από τη δυνατή βροχή – όχι κάτω από τις βόμβες με σειρήνες, όπως οι συμπατριώτες μας σήμερα στην πατρίδα μας, την Ουκρανία».
Οι εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη για την 31η επέτειο της Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας συνέπεσαν με τη συμπλήρωση έξι μηνών από την ημέρα της ρωσικής εισβολής στη χώρα και στη δήλωση του Μικόλα Κοσίτσκυ, διδάκτορα Φιλολογίας και Προέδρου της Ουκρανικής Κοινότητας στη Θεσσαλονίκη συμπυκνώνονται τα συναισθήματα των ανθρώπων που συμμετείχαν στη χθεσινή -υπό καταρρακτώδη βροχή- «Πορεία Ειρήνης και Ευγνωμοσύνης προς την Ελλάδα», από την Πλατεία Αριστοτέλους στη Λεωφόρο Νίκης έως το γλυπτό «Ομπρέλες» του Ζογγολόπουλου, στη Νέα Παραλία.
«Θέλαμε να υπενθυμίσουμε, ότι συμπληρώθηκαν έξι μήνες από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κοσίτσκυ, ο οποίος διαμένει στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια. Αλλά και για την Κατερίνα Ριούμινα, η οποία έφτασε στη Θεσσαλονίκη ως πρόσφυγας πολέμου πριν από έναν μήνα, οι χθεσινές εκδηλώσεις εμπεριείχαν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. «Ήταν λυτρωτικό αυτό που ζήσαμε κάτω από την σφοδρή βροχή, σαν να λουστήκαμε με δάκρυα όλων των συμπατριωτών μας», ανέφερε χαρακτηριστικά η κ. Ριούμινα.
Αγώνας Δρόμου «Vyshyvanka Run»
Η Κατερίνα Ριούμινα συμμετείχε μαζί με τον εννιάχρονο γιο της Γέρμαν και στον συμβολικό Αγώνα Δρόμου, που πραγματοποιήθηκε το πρωί της Τετάρτης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Ήμερα της Ανεξαρτησίας της Ουκρανία, που διοργάνωσαν η Κοινότητα Ουκρανών και το Ουκρανικό Προξενείο στη Θεσσαλονίκης.
«Θέλω να επιστρέψω στην Ουκρανία, στην πόλη μας. Άφησα εκεί το χωράφι μου!», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εννιάχρονος Γέρμαν, που τερμάτισε τρίτος στον αγώνα. Όπως εξήγησε η μητέρα του στο χωράφι της γιαγιάς του, σε μία έκταση λίγων τετραγωνικών μέτρων ο μικρός έχει φυτέψει μόνος του διάφορα λαχανικά και «τα πρόσεχε όλο τον καιρό, μέχρι που φύγαμε πριν έναν μήνα προσφυγές, από την πόλη Τσερνοβτσί».
«Είχα φυτέψει ντομάτες, αγγούρια και κρίμα που δεν μπορώ να τα μαζέψω, αλλά τα σκέφτομαι συνέχεια!» επέμεινε ο Γέρμαν, προσφέροντας ένα χαρτάκι, στο οποίο αναγράφονταν δυο νούμερα και το γράμμα «Α». «Ο Γέρμαν έχασε τους φίλους του, και τώρα στην Ελλάδα προσπαθεί να αποκτήσει νέους φίλους, μοιράζοντας σε ανθρώπους που συμπαθεί χαρτάκια με το …νούμερο τους», σημείωσε η μητέρα του και ο Γέρμαν συμπλήρωσε για το «Α» ότι «απλά, μου αρέσει το πρώτο γράμμα του αλφαβήτου».
Ο 9χρονος θέλει πολύ να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα του, όμως η νεαρή μητέρα του αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να σκεφτεί το μέλλον τους εκεί. «Θέλω να μείνουμε στη Θεσσαλονίκη, και ο Γέρμαν να συνεχίζει τις σπουδές του στο ελληνικό σχολείο», είπε.
Στον συμβολικό αγώνα δρόμου συμμετείχε και ο Γενικός πρόξενος της Ουκρανίας στην Θεσσαλονίκη, Βαντίμ Σαμπλούκ,ο οποίος μοίρασε στους συμμετέχοντες μπλούζες με τυπωμένο σχέδιο ένα παραδοσιακό κέντημα.
Μιλώντας για τον «Αγώνα βισιβάνκα» (VYSΗYVANKA RUN) εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Ο Θεσμός “βισιβάνκα” ξεκίνησε πριν χρόνια. Την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας στολιζόμαστε με μια μπλούζα ή ένα πουκάμισο με παραδοσιακό ουκρανικό κέντημα. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να νιώσουμε ενωμένοι γύρω από την παράδοση και την ιστορία μας»
Εγκαινιάστηκε το γραφείο της Ένωσης Ελλήνων Ουκρανίας στην Ελλάδα
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Ημέρα Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, το απόγευμα της Τετάρτης 24 Αυγούστου εγκαινιάστηκαν στη Θεσσαλονίκη, τα κεντρικά γραφεία της νεοσύστατης Ένωσης Ελλήνων της Ουκρανίας, με πρόεδρο την Αλεξάνδρα Προτσένκο- Πιτσατζή.
Στην εκδήλωση των εγκαινίων παρέστη ο Πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς, στην Ελλάδα, Σάββας Αναστασιάδης. «Κατάγομαι από οικογένεια προσφύγων Ποντίων και μεγάλωσα με οδυνηρές αφηγήσεις των παππούδων μου, για ό,τι πέρασαν και το πώς επέζησαν. Το θέμα της προσφυγιάς είναι και μια προσωπική ιστορία. Γι’ αυτό θα βάλουμε ως Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ελληνισμού της Διασποράς τα δυνατά μας, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους Έλληνες της Ουκρανίας, που λόγω πολέμου βρίσκονται στην Ελλάδα», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ Αναστασιάδης.
Ο δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, Γιώργος Ρακκάς, συντάκτης του περιοδικού «Άρδην», σε χώρο των γραφείων του οποίου (Δαναΐδων 7) φιλοξενούνται πλέον και τα γραφεία του νεοσύστατου συλλόγου επισήμανε: «Οι Έλληνες της Ουκρανίας είναι ένα από τα πιο αρχαία κομμάτια του ελληνισμού, και ο αγώνας τους για τη διατήρηση της ταυτότητάς τους μέσα από διωγμούς, εκτοπίσεις και απαγορεύσεις –και σήμερα τον πόλεμο, αποδεικνύει το διαχρονικό πάθος και την αγάπη τους για την Ελλάδα». Τα συναισθήματά του για την Ομογένεια της Ουκρανίας, την οποία όπως είπε έχει επισκεφθεί πολλές φορές, μοιράστηκε ο Γιάννης Μακριώτης, ο οποίος είχε διατελέσει υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τα θέματα της Διασποράς.
Έκθεση φωτογραφίας «Μαριούπολη: η αιματηρή ιστορία της πόλης της Παναγίας»
Παράλληλα με τα γραφεία της «Ένωσης Ελλήνων Ουκρανίας στην Ελλάδα» έγιναν τα εγκαίνια έκθεσης με 35 φωτογραφίες για την Μαριούπολη.
Η έκθεση με τίτλο «Μαριούπολη: η αιματηρή ιστορία της πόλης της Παναγίας» περιλαμβάνει 35 φωτογραφικά ντοκουμέντα φωτογράφων της Μαριούπολης.
Για την έκθεση μίλησε η πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Κιέβου, Νίνα Πασκάλ, η οποία βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη εδώ και τέσσερες μήνες.
«Εμείς ως ελληνικός σύλλογος κάναμε σχέδια για τη ζωή, την δημιουργική μας δραστηριότητα, αλλά και προσωπικά, ζούσαμε καλά στη χώρα μας, και ξαφνικά, πριν έξι μήνες, 24 Φεβρουαρίου, όλα τελειώσανε. Ο φόβος του θανάτου και της προσφυγιάς μας οδήγησε στην ιστορική μας πατρίδα, την Ελλάδα, όχι μόνο για να σωθούμε, αλλά να συνεχίσουμε», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Πασκάλ.
Στα εγκαίνια παρέστησαν από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη οι πρόεδροι -όλοι – προσφυγές στην Ελλάδα- των ελληνικών συλλόγων της Οδησσού, Ελιζαβέτα Πολυχρονίδου, του Χάρκοβ Ειρήνη Ντενισένκο, της πόλης Ντνιπρό Αλεξάντρ Χουντόμπιν, της Μαριούπολης Νάντια Τσαπνή.
Από τα Ιωάννινα ήλθε στη Θεσσαλονίκη η βετεράνος του ελληνικού κινήματος της Αζοφικής περιοχής, Βαλεντίνα Κονόπ-Λιάσκο, η οποία είχε πρωτοστατήσει στην εκστρατεία για την επαναφορά, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, του ιστορικού ελληνικού ονόματος «Μαριούπολ» (1988) από «Ζντάνοβ» (από τον σοβιετικό πολιτικό Αντρέι Ζντάνοβ). «Η Μαριούπολη μας, “πόλη της Μαρίας της Παναγιάς”, η μεγαλύτερη πόλη στις όχθες της Αζοφικής Θάλασσας, είναι σήμερα υπό την κατοχή της Ρωσίας, λένε πιθανόν πάλι θα αλλάξει το όνομα της, και θα πάρει ξανά το όνομα Ζντάνοβ. Αλλά αυτή την φορά δε θα μπορέσω να πολεμήσω για το “Μαριούπολ” – όνομα που “βαπτίστηκε” η πόλη μας πριν διακόσια περίπου χρόνια», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Βαλεντίνα Κονόπ-Λιάσκο.
