«Ήθελα να γράψω γι’ αυτά που μού διηγούνταν ο πατέρας μου. Να μην χαθούν ούτε τα γεγονότα, ούτε οι άνθρωποι. Με το βιβλίο θα υπήρχε απόδειξη ότι αυτοί έζησαν». Με αυτό τον τρόπο περιγράφει η Δέσποινα Ποτούρη, συγγραφέας του μυθιστορήματος «Το ψαλίδι» (εκδ. Ηδύφανο), την έμπνευσή της για τη συγγραφή.
Η Κική Κυρίμη, φιλόλογος – ιστορικός, δήλωσε: «Το μυθιστόρημα “Το ψαλίδι” είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, που ξεκινάει με ένα έγκλημα στη γειτονιά. Όμως, το βιβλίο είναι κυρίως μια ιστορία οικογένειας και των γυναικών στην Τριανδρία της Θεσσαλονίκης, που αναδεικνύει την προσφυγιά από το 1922 μέχρι το 1960».
Η συγγραφέας μοιράστηκε επίσης ότι «το λυτρωτικό για μένα είναι -και για τους αναγνώστες θα είναι- μια γνώση μέσω της εν-συναίσθησης, και αυτό σημαίνει φως και ελπίδα για όλους μας». Στο βιβλίο της, οι μνήμες της παιδικής ηλικίας είναι γλυκόπικρες και τραυματικές, ενσωματώνοντας στοιχεία της ποντιακής καταγωγής της.
Η Δέσποινα Ποτούρη αναφέρθηκε στην επιρροή της γλώσσας και των παραδόσεων της οικογένειάς της, επισημαίνοντας ότι «είναι αυτονόητο να έχουν επηρεάσει το γράψιμο και την έμπνευσή μου η γλώσσα και τα ήθη τους». Στο μυθιστόρημά της, οι πραγματικές εμπειρίες συνδυάζονται με την μυθοπλασία, οδηγώντας τον αναγνώστη σε μια αναδρομή στη βία και την προσφυγική ζωή.
«Γιατί “Το ψαλίδι”;», ρωτήσαμε τη συγγραφέα. «Το ψαλίδι είναι ένα απαραίτητο εργαλείο μιας νοικοκυράς, της μοδίστρας, αλλά μπορεί να βρεθεί και στα χέρια του εγκληματία», απάντησε. «Ας δούμε το ψαλίδι που θα κόψει όλες τις σημερινές κακοτυχίες στον κόσμο να φέρει ήρεμη αγάπη και συμφωνία μεταξύ των λαών».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
