Στους τέσσερις νομούς της Δυτικής Μακεδονίας (Κοζάνης, Γρεβενών, Καστοριάς και Φλώρινας) “ταξιδεύει” αυτή τη φορά του περιοδικό “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ” του ΑΠΕ-ΜΠΕ και προτείνει ενδιαφέροντες προορισμούς της περιοχής. Προορισμούς όμορφους που η φθινοπωρινή παλέτα των χρωμάτων, αναμφίβολα τους κάνει ομορφότερους.
Πεντάλοφος Κοζάνης
Τα «Μαστοροχώρια» του Βοΐου είναι ζωντανά «πέτρινα μουσεία» απολύτως συνυφασμένα με την ομορφιά της φύσης. Οι μάστορες της πέτρας, έχουν σφραγίσει με την τέχνη τους όλη τη Μακεδονία, αφήνοντας πίσω τους αξιοθαύμαστα δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής: αρχοντικά, εκκλησίες, καλντερίμια, γεφύρια. Ένα τέτοιο αρχιτεκτονικό διαμάντι είναι ο Πεντάλοφος Κοζάνης, το μεγάλο κεφαλοχώρι του Βοΐου που απλώνεται στις πλαγιές της Πίνδου, σε υψόμετρο 1060 μέτρων. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν Ζουπάνι, ενώ η σύγχρονη ονομασία προήλθε από τους πέντε λόφους που περικλείουν τον οικισμό. Οι Ζουπανιώτες ήταν άριστοι τεχνίτες της πέτρας, κτιστάδες, πελεκητές, καλφάδες, περιζήτητοι σε όλη την επικράτεια της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έκτισαν μερικά από τα ομορφότερα χωριά και εκκλησιές του Πηλίου, αλώνιζαν όλη την Ελλάδα οργανωμένοι σε σινάφια και συντεχνίες και μιλούσαν τη δική τους γλώσσα, τα Κουδαρίτικα. Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που τα χρώματα της Πίνδου προσφέρουν μοναδικές εικόνες στον επισκέπτη ενώ η βόλτα στα λιθόστρωτα καλντερίμια ανάμεσα στα παλιά διώροφα και τριώροφα αρχοντικά του χωριού αποτελεί μοναδική εμπειρία.
Το γεφύρι της Πορτίτσας στα Γρεβενά
Είναι το δημοφιλέστερο και ωραιότερο γεφύρι της περιοχής κτισμένο πάνω από τον ποταμό Βενέτικο και είναι τοποθετημένο στην βάση ενός φαραγγιού που σχηματίζουν οι βράχοι του γραφικού χωριού Σπήλαιο και της Λυκότρυπας. Η κατασκευή του πέτρινου γεφυριού υπολογίζεται ότι έγινε το 1743 και σύμφωνα με τοπικές πηγές χτίστηκε με προσφορές από το Μοναστήρι του Σπηλαίου. Είναι δίτοξο με το άνοιγμα του μεγάλου τόξου να φτάνει τα 13,80 μ. και του μικρού τα 5 μ. Το συνολικό του μήκος είναι 34 μ. και το πλάτος του 2,70 μ. , το δε συνολικό του ύψος του φτάνει τα 7,80 μ. Η διάσχιση του φαραγγιού κατά την διάρκεια του χειμώνα και της Άνοιξης γίνεται με καγιάκ ενώ κατά την περίοδο του Καλοκαιριού και του Φθινοπώρου είναι μια μοναδική εμπειρία για πεζοπόρους. Το γεφύρι συνέδεε την καθημερινότητα των κατοίκων του Σπηλαίου με το χωριό Μοναχίτι.
Η πόλη της Καστοριάς
Η πανέμορφη φύση της Καστοριάς προσφέρεται τόσο για χειμερινό, όσο και για θερινό τουρισμό. Ο καλύτερος τρόπος για να νοιώσει κανείς την ατμόσφαιρα της πόλης είναι κάνοντας το μικρό γύρο της λίμνης, ξεκινώντας από τη νότια παραλία και ακολουθώντας τον παραλίμνιο δρόμο μέσα από τα κατακόκκινα πλατανόφυλλα που σκεπάζουν τον μικρό δρόμο έως την Βόρεια παραλία. Η διαδρομή σε κάθε εποχή κρύβει τις δικές της εκπλήξεις αλλά οι φτερωτοί φύλακες της, οι πελεκάνοι της λίμνης, είναι παρόντες όλες τις εποχές του χρόνου. Για τον επισκέπτη της περιοχής κρίνεται επιβεβλημένη και μια στάση στο Σπήλαιο του Δράκου με τις επτά υπόγειες λίμνες και τις δέκα αίθουσες που φέρουν εντυπωσιακό σταλακτικό διάκοσμο.
Η Καστοριά έχει διατηρήσει σε ορισμένα σημεία της πόλης τον παραδοσιακό της χαρακτήρα και την βυζαντινή αρχιτεκτονική. Ξεχωρίζει η μεσαιωνική γειτονιά με την ιστορική πλατεία Ντολτσό. Η λίμνη της Καστοριάς θεωρείται από τις ωραιότερες λίμνες της Ελλάδος και έχει κηρυχθεί «Μνημείο Φυσικού Κάλλους».
Φλώρινα
Η λεκάνη της Πρέσπας συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Ευρώπης, είναι ο επίγειος παράδεισος των μεταναστευτικών πουλιών και ένα απόλυτο ησυχαστήριο για όσους επιθυμούν να νοιώσουν την ατμόσφαιρα των λιμνών με τα χρυσοκόκκινα φύλλα της οξείας να καθρεπτίζονται τον Νοέμβριο στα νερά τους.
Πριν από οτιδήποτε άλλο πρέπει να διασχίστε τη πλωτή γέφυρα που οδηγεί στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, στη Μικρή Πρέσπα. Εκεί θα θαυμάσετε τα ερείπια της ομώνυμης τρίκλιτης βασιλικής που χρονολογείται από το 10ο αιώνα μ.Χ. όπου ο αείμνηστος καθηγητής Νίκος Μουτσόπουλος μετά από ανασκαφή βρήκε τα οστά του Τσάρου Σαμουήλ. Στον προαύλιο χώρο του βυζαντινού μνημείου φιλοξενούνται τα τελευταία 30 χρόνια οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις των Πρεσπών γνωστές ως “ Πρέσπεια”.
Σπύρος Κουταβάς
