Ο Γιάννης Ντουσάκης, αναφέρθηκε στο περιστατικό του τραυματισμού του στα επεισόδια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Συγκεκριμένα είπε στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι»: «Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι πολύ να μιλήσω. Νοσηλεύομαι στο Παπανικολάου εδώ και τρεις μέρες. Την πρώτη μέρα που με χτύπησαν οι δυνάμεις καταστολής με πήρε ασθενοφόρο από το ΑΠΘ και με πήγε στο Ιπποκράτειο. Με έραψαν στα χείλια και στα ούλα απλά το Ιπποκράτειο δεν μπορούσε να καλύψει την περίθαλψη των δοντιών και έπρεπε να στείλει παραπεμπτικό για να πάω σε γναθοχειρουργό. Τώρα έχω κάτι σαν νάρθηκα στα δόντια και στα ούλα για να μου τα κρατάει γιατί πολλά από αυτά έχουν σπάσει. Ελπίζω να τα κρατήσω, μπορεί να χρειαστεί να βάλω κάποιο εμφύτευμα. Κοιτάμε αρκετά τα αυτιά έχει αρχίσει και σταθεροποιείται η κατάσταση, το ακουόγραμμα έδειξε καλά αποτελέσματα αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας» σημείωσε αρχικά ο φοιτητής.
«Είχαμε κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων και ξεκινήσαμε από την Πρυτανεία για να καταλήξουμε στο Βιολογικό. Γίνονται κινητοποιήσεις στα πανεπιστήμια όχι για την βιβλιοθήκη στο Βιολογικό, αλλά γιατί οι φοιτητές δεν έοχυν έναν χώρο να νιώσουν ελεύθεροι. Υπάρχουν παντού διμοιρίες των ΜΑΤ και πρέπει να περνάς ανάμεσά τους για να πας στη σχολή σου. Νομίζω η εκπαίδευση και η καταστολή είναι δύο πράγματα που δεν συγχέονται. Γι αυτόν τον λόγο κάνουμε κινητοποιήσεις. Οι φοιτητές το βάζουν σαν αίτημα εδώ και χρόνια την υποστελέχωση των πανεπιστημίων. Αυτή τη στιγμή το άσυλο έχει αρθεί για να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς».
«Η κινητοποίηση ξεκίνησε απ΄την Πρυτανεία και μαζικοποιήθηκε στο Βολογικό, εκεί που ήταν τα ΜΑΤ. Οι φοιτητές έχουν ως όπλο είναι οι δυνατές φωνές και τα πανό που κρατούν στα χέρια τους. Μάλλον είναι απειλητική η παρουσία μας στο πανεπιστήμιο. Μου έριξαν μία κρότου λαμψης με αποτέλεσμα να πάθω αυτό που έπαθα. Δεν αποκλείω να έχει γίνει και η επίθεση προσωπικά και σε εμένα. Δεν ξέρω πώς θα κινηθώ, κοιτάω πρώτα την υγεία μου» σημείωσε και πρόσθεσε κλείνοντας:
«Ο αγώνας των φοιτητών είναι δίκαιος και δεν θα σταματήσουμε».
Από τη πλευρά του ο Λάμπρος Παπανικόπουλος, φίλος και συμφοιτητής του τραυματία πρόσθεσε:
«Εμείς εδώ και αρκετό διάστημα κινητοποιούμαστε ενάντια στην παρουσία των ΜΑΤ στο πανεπιστήμιο. Δεν κινητοποιούμαστε για την βιβλιοθήκη. Τα περιστατικά εκείνες τις ημέρες είναι όπως τα περιέγραψε ο Γιάννης. Ζητήσαμε την αποχώρηση των ΜΑΤ και στο πλευρό μας ήταν και καθηγητές. Είχαν μπρστά τους φοιτητές και πέταξαν κρότου λάμψης σε ευθεία βολή. Δεν αποκλείω το να είναι προσωπική στοχοποίηση. Πριν από δύο βδομάδες είχαν ξαναχτυπήσει τον Γιάννη».
«Όταν αποχώρησα και πήγα να πάρω το αστικό για να πάω στο νοσοκομείο. Εκεί που περίμενα με σταμάτησαν κάποιοι με πολιτικά, τους οποίους τους αναγνωρίσα γιατί πριν από δύο βδομάδες με κόλλησαν στον τοίχο και μου ζήτησαν τα στοιχεία μου, χωρίς να μου δείξουν κάποια ταυτότητα. Με πήραν σε ένα αυτοκίνητο, με απήγαγαν, και μετά με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα».
