«Ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι άνθρωποι» – Η Σοφία μας εισάγει στον κόσμο της εργοθεραπείας

«Ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι άνθρωποι» – Η Σοφία μας εισάγει στον κόσμο της εργοθεραπείας

«Ζούμε σε μία κοινωνία, η οποία έχει αποκλείσει τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες όχι επειδή οι ίδιοι δεν μπορούν να ενταχθούν σε αυτή αλλά επειδή η κοινωνία είναι έτσι διαμορφωμένη, ώστε είναι αδύνατο να τους εντάξει», λέει η Σοφία.

Συνέντευξη: Κούκη Γεωργία

Η κ. Τρέμκατζη Σοφία ως πτυχιούχος Εργοθεραπείας μίλησε για τους ανθρώπους ΑΜΕΑ οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με καθημερινά πράγματα τα οποία είναι για κάποιους από εμάς αυτονόητα.

«Ήξερα από μικρή ότι θέλω να ασχοληθώ με τους συγκεκριμένους ανθρώπους και ιδίως με τα παιδιά, όμως δεν είχα στο μυαλό μου το συγκεκριμένο επάγγελμα. Σκεφτόμουν τα συνηθισμένα (δασκάλα, ψυχολόγος), μέχρι που η πίεση των πανελληνίων με ώθησε σε μία ιδιωτική σχολή όπου με ενημέρωσαν γιa αυτή την επαγγελματική κατεύθυνση και με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Αφού ξεκίνησα τα μαθήματα κατάλαβα πόσο σωστή επιλογή έκανα καθώς μπορώ να βοηθάω ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας με διαφορετικά προβλήματα και αναπηρίες και διαφορετικά μέσα να κατακτήσουν το στόχο τους », ανέφερε η κ Τρέμκατζη.

Ποιοι είναι οι τύποι αναπηρίας; 

Υπάρχουν αρκετοί τύποι, τα πιο γνωστά παγκοσμίως είναι η σωματική αναπηρία, νοητική υστέρηση, ψυχοκοινωνική αναπηρία και αισθητηριακή αναπηρία.

Η εργοθεραπεία τι είναι; 

Η εργοθεραπεία βοηθάει άτομα με μια ή πολλαπλές αναπηρίες να κάνει καθημερινές δραστηριότητες ή δραστηριότητες που θεωρεί το ίδιο το άτομο σημαντικές όπως σίτιση, αυτοφροντίδα ή η εργασία. Οπότε προωθεί την ανεξαρτησία του ατόμου. 

Οι εργοθεραπευτές βοηθούν ανθρώπους όλων των ηλικιών που έχουν νοητικά, ψυχικά ή σωματικά προβλήματα ή δυσκολίες. Στόχος τους είναι να αυξήσουν στο μέγιστο βαθμό τη καθημερινή λειτουργικότητα του ατόμου, να εξελίξει δεξιότητες, και να παρεμποδίσει την απώλειά τους, έτσι ώστε το άτομο να μπορεί να είναι αυτόνομο και να μπορεί να πάρει μέρος σε ασχολίες σημαντικές για εκείνον, «σκόπιμες δραστηριότητες».

Θεωρείτε ότι κάποιο άτομο με αναπηρία χρειάζεται ένα άτομο συνεχώς δίπλα του;

Ναι, κυρίως τα άτομα με πιο «βαριές» αναπηρίες.

Ξέρουμε ότι οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια δεν είναι κατάλληλα φτιαγμένα, αλλά και το οδικό δίκτυο. Πως είναι μια καθημερινή βόλτα αυτών των ατόμων; 

Ένα διάστημα συνόδευα μια κοπέλα στο πανεπιστήμιο και ήρθε το λεωφορείο να μας πάει. Μόλις βγήκαμε από την πολυκατοικία της, ακριβώς μπροστά ήταν παρκαρισμένα 2 αμάξια το ένα κολλητά στο άλλο οπότε δε μπορούσαμε να περάσουμε με το αμαξίδιο αλλά ούτε να πάμε πιο πάνω ή πιο κάτω. Ευτυχώς ήταν η μητέρα της μαζί μας, τη στηρίξαμε στο αμάξι, εγώ τη κρατούσα και η μητέρα της έκλεινε το αμαξίδιο ώστε να το περάσει από τα αμάξια, να το βγάλει στο δρόμο, να το ξανά ανοίξει και να κάτσει η κοπέλα. 

Αυτά τα άτομα πως ψυχαγωγούνται; Υπάρχει κάποιος χώρος ειδικά διαμορφωμένος; 

Υπάρχουν κάποιοι χώροι που μπορούν τα άτομα με αναπηρία να πάνε για να ψυχαγωγηθούν όπως πάρκα/ παιδικές χαρές σχεδιασμένες κατάλληλα, ΚΔΑΠ ΜΕΑ, κατασκηνώσεις. Οι κατασκηνώσεις συγκεκριμένα είναι μία πολύ ευχάριστη εξόρμιση διότι μπορούν να την επισκεφθούν όλες οι ηλικίες. Έχω προσωπική εμπειρία γιατί είχα την χαρά να συνοδέψω παιδί στην κατασκήνωση και χαιρόμουν πραγματικά με την χαρά του.  

Σε ένα ΚΔΑΠ ΜΕΑ με τι μπορούν να ασχοληθούν; 

Έχει πάρα πολλές δραστηριότητες, και μπορούν να προσαρμοστούν για τις ανάγκες του κάθε ατόμου όπως μαγειρική, καλλιτεχνικά, γυμναστική, παιχνίδια, μουσική και χορός αλλά και έξοδοι σε πάρκα πάντα με την βοήθεια των εργαζομένων.  

Τα άτομα που σπουδάζουν είναι δύσκολο να βρουν εργασία λόγω του κοινωνικού αποκλεισμού ή λόγω της κατάστασης τους; 

Τα άτομα με αναπηρία μπορούν να βρουν δουλειά αλλά δυστυχώς υπάρχει ο κοινωνικός αποκλεισμός! Ακόμα και κάποια δυσκολία να υπάρχει στο εργασιακό χώρο ή στον εξοπλισμό του ατόμου γίνονται μετατροπές. Το μεγαλύτερο εμπόδιο του ατόμου με αναπηρία είναι η κοινωνία. 

Πόσο ενημερωμένοι είμαστε για τα θέματα που αφορούν στην αναπηρία και πόσο άνετα νιώθουμε να συζητάμε για αυτά; 

Είναι ανακουφιστικό να λέμε στους εαυτούς μας ότι οι άνθρωποι αυτοί απλώς δεν μπορούν να ζήσουν ποιοτικά, να επιρρίπτουμε ευθύνες σε αυτούς που θεωρούμε μειοψηφία, διότι το αντίθετο θα απαιτούσε αυτογνωσία, υπευθυνότητα και πολλή προσπάθεια για αλλαγή και ριζική αναδόμηση τόσο πολεοδομική όσο και κοινωνική.

Δείτε επίσης: Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού:1.000.000 Έλληνες εμφανίζουν προβλήματα

Loading

Play