Η Μαρίνα Ομπέιντ από τον Λίβανο και ο Μάικ Χόφνερ από το Τέξας, όταν σχεδίαζαν τον γάμο τους στη Θεσσαλονίκη, σίγουρα δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα γίνει στο δημαρχείο και μάλιστα χωρίς τα αγαπημένα τους πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. Διότι μπορεί η αγάπη να «μη γνωρίζει σύνορα» αλλά η πανδημία του κορονοϊού έβαλε φρένο σε όλες τις μετακινήσεις.
Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι από το εξωτερικό που επιλέγουν τη Θεσσαλονίκη για να παντρευτούν, όμως για τη Μαρίνα Ομπέιντ δεν είναι απλώς μια όμορφη πόλη αλλά κομμάτι της καρδιάς της, όπως λέει, αφού η μητέρα της είναι Θεσσαλονικιά. Η ίδια γεννήθηκε εδώ και σε ηλικία περίπου τριών χρονών μετακόμισε με την οικογένειά της στη Βηρυτό. Έζησε όμως αρκετά χρόνια και στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε Εφαρμοσμένη Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
«Όταν ήρθαμε πριν από περίπου έναν μήνα στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε μια τέτοια εξέλιξη. Ο Μάικ κι εγώ γνωριστήκαμε στον Λίβανο. Είναι προγραμματιστής και εγώ δίδασκα Πληροφορική στο πανεπιστήμιο Μπαλαμάντ του Λιβάνου. Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και ήρθαμε στην Ελλάδα για να μείνουμε προσωρινά και να οργανώσουμε τον γάμο μας. Είχαμε προγραμματίσει θρησκευτική τελετή στη Μονή Βλατάδων τον Μάιο. Δυστυχώς όμως τα σχέδιά μας άλλαξαν και αποφασίσαμε στο μεταξύ να παντρευτούμε με πολιτικό γάμο στο δημαρχείο της πόλης ενώ αναβάλαμε τον θρησκευτικό για τον Σεπτέμβριο. Ευτυχώς η φύση της δουλειάς του Μάικ ευνοεί την τηλεργασία», αναφέρει η κ.Ομπέιντ μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Παρά τις δυσκολίες η Μαρίνα Ομπέιντ δεν χάνει το χιούμορ της: «Δεν θέλαμε να περιμένουμε μέχρι το Σεπτέμβριο και αφού μέσα στα περιοριστικά μέτρα υπήρχε η σχετική πρόβλεψη, είπαμε εκτός από το σούπερ μάρκετ και το φαρμακείο να πάμε και μέχρι το δημαρχείο να παντρευτούμε» είπε γελώντας.
Παρούσα στην τελετή ήταν μόνο η μητέρα της, Σοφία, η οποία ταξίδεψε μαζί τους από τη Βηρυτό στη Θεσσαλονίκη, τη γενέτειρά της που την αγαπά και έρχεται όσο πιο συχνά μπορεί. Πίσω στη Βηρυτό ο Μπασάμ Ομπέιντ, ο πατέρας της Μαρίνας παρακολουθεί τις εξελίξεις με αγωνία αλλά και στεναχώρια, χωρίς ωστόσο να χάνει όπως λέει την αισιοδοξία του: «Όλες αυτές τις μέρες ζούμε μια αγωνία. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι είδα το γάμο της κόρης μου από φωτογραφίες και χωρίς να είμαι μαζί με τη γυναίκα μου αλλά ανησυχώ για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Εγώ ως οδοντίατρος έχω λίγο περισσότερο άγχος καθώς στη δουλειά μας πρέπει να παίρνουμε πολύ αυστηρά μέτρα προστασίας», λέει ο κ.Ομπέιντ. «Όπως και σε άλλες χώρες, έτσι κι εδώ, υπάρχει περιορισμός των μετακινήσεων. Για την ακρίβεια από τις 7 το βράδυ έως τις 5 τα ξημερώματα υπάρχει αυστηρή απαγόρευση κυκλοφορίας», συμπληρώνει σε άπταιστα ελληνικά, τα οποία τα έμαθε ως φοιτητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου γνώρισε και τη σύζυγό του με την οποία απέκτησαν δύο κόρες. Ο ίδιος μάλιστα είναι και πρόεδρος της Ένωσης των Λιβανέζων αποφοίτων ελληνικών Πανεπιστημίων (LLGGU : League of Lebanese Graduates from Greek Universities) που αριθμεί περίπου 220 μέλη.
«Αγαπάμε πολύ την Ελλάδα και ως οικογένεια και ως σύλλογος. Η μικρότερη κόρη μου παντρεύτηκε επίσης στη Θεσσαλονίκη. Ο άνδρας της είναι αγγλολιβανέζος και το παιδί τους το ονόμασαν Δημήτρη, επειδή τους άρεσε το όνομα του Αγίου Δημητρίου, του προστάτη της Θεσσαλονίκης», αναφέρει ο κ.Ομπέιντ και προσθέτει: «Με τον σύλλογο επίσης, διοργανώνουμε πολλές εκδηλώσεις και φεστιβάλ εδώ στον Λίβανο αλλά και ταξίδια στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο πραγματοποιούμε ένα ταξίδι σε κάποιον προορισμό της Ελλάδας. Φέτος έχουμε προγραμματίσει να έρθουμε στη Βόρεια Ελλάδα τον Σεπτέμβριο, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, που το εύχομαι. Εύχομαι να ξεπεράσουμε αυτήν τη δοκιμασία όλοι μας και όσες οικογένειες έχουν χωριστεί να ενωθούν σύντομα».
Νικόλ Καζαντζίδου
