Συνέντευξη στον Σταμάτη Βαλασιάδη
«Το χωροταξικό καταστρέφει την ανάπτυξη στην Κ. Μακεδονία» δηλώνει στην Politik και τον Σταμάτη Βαλασιάδη ο Νίκος Φιλίππου.
Ο Νίκος Φιλίππου είναι πρόεδρος των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων, του think tank Νέο Ρεύμα – Νέο Όραμα, αλλά και της Φιλίππου Δομικά Έργα ΑΕ, μίας από τις 304 μεγάλες επιχειρήσεις και ενώσεις πολιτών της Κεντρικής Μακεδονίας που υπέγραψαν «για τις διορθώσεις των καταστροφικών διατάξεων του χωροταξικού». Ένα τεχνικά σύνθετο θέμα, αλλά πολύ απλό στην επίλυσή του, όπως δηλώνει στην Politik.
Κύριε Φιλίππου, έχετε πει πως το θέμα του χωροταξικού σχεδιασμού είναι μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κεντρικής Μακεδονίας. Εξηγήστε μας, ποιο είναι το πρόβλημα και πώς ακριβώς προέκυψε;
“Κύριε Βαλασιάδη, σωστά το αναφέρετε… Είπα ότι είναι το μεγαλύτερο αναπτυξιακό ή αντίθετα καταστροφικό θέμα της Κεντρικής Μακεδονίας. Να εξηγήσω το γιατί. Η ΠΚΜ από το έτος 2000 μέχρι το 2016-17 επίσημα έχει χάσει το 65-70% του ΑΕΠ της και έγινε πρωτεύουσα της ανεργίας. Από 1η περιφέρεια της χώρας τότε με +15% του ΑΕΠ πάνω και από την Αττική, κατρακύλησε στην 9η θέση μεταξύ των περιφερειών της χώρας, με τα ίδια γεωστρατηγικά και οικονομικά δεδομένα. Ενώ θα έπρεπε να είμαστε στο περίπου 92-94% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ, είμαστε επίσημα στο 52% και κατά άλλους ακόμη χαμηλότερα.
Το γεγονός αυτό έγινε με τη ραγδαία αποβιομηχάνιση και γενικά αποπαραγωγικοποίηση της περιοχής, ακόμη και προ κρίσης, σύμφωνα με μελέτες ΕΕ και ΥΠΕΧΩΔΕ. Παρέμεινε σταθερό το “οριακό ΑΕΠ της παραγωγής”, που σημαίνει ότι ποσοστιαία δεν αντικαταστάθηκε από υπηρεσίες, τουρισμό, εμπόριο κ.ά.. Δηλαδή μας έμεινε μόνο η μείωση του ΑΕΠ. Από μόνο του το γεγονός αυτό εξηγεί τη γκρίνια και τα εν γένει δεινά της περιοχής. Το πιο σπουδαίο σήμερα είναι ότι η πολιτική και οικονομική διανόηση δεν αναδεικνύει πρώτο θέμα και ζητούμενο τη διόρθωση της μεγάλης αυτής βύθισης. Δεν προτάσσονται οι επενδύσεις, η παραγωγή, το ΑΕΠ, οι θέσεις εργασίας. Ακούμε για το ΕΣΠΑ, που είναι το 1‰ του ΑΕΠ της ΠΚΜ, και υπάρχει δυσκολία να ακουστούν οι απόψεις του περίπου 50% του ΑΕΠ της ΠΚΜ.
Σήμερα ο χωροταξικός σχεδιασμός από το 2015 προκαλεί αδιαμφισβήτητα δύο μεγάλα προβλήματα:
Πρώτον: Αντί να επιβάλλει τη νομοθεσία Σεβέζο για την υψηλή όχληση και τα μέτρα συμβίωσης με τον αστικό ιστό –όπως οφείλει από το 2015– στις βιομηχανίες υψηλής όχλησης εντός των ορίων τους, επιβάλλει παράτυπα ζώνες και μια ακτίνα χιλιομέτρων χωρίς ζωή… Χωρίς σχολεία, παιδικούς σταθμούς, ζωή, επενδύσεις και νέα έργα στα δυτικά της πόλης. Ακόμη θέλει και νέες Σεβέζο στον αστικό ιστό (Καλοχώρι, Ιωνία).
Δεύτερον: Και ταυτόχρονα με άλλες διατάξεις βάζει λουκέτο σε χιλιάδες παραγωγικές μονάδες χαμηλής και μέσης όχλησης σε όλη την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας που υποχρεώνονται σε μετεγκατάσταση μέχρι και μετά τις 31/12/2017!”
Ποιες είναι οι επιπτώσεις για την οικονομία;
“Όπως είναι αντιληπτό, ο απειλούμενος κίνδυνος αφορά 2-3.000 παραγωγικές μονάδες χαμηλής και μέσης όχλησης σε όλη την ΠΚΜ και περαιτέρω ερήμωση άλλων 2-3.000 μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων ειδικά στη δυτική Θεσσαλονίκη. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι, αντί για επενδύσεις και ανάπτυξη, απειλούνται ευθέως χιλιάδες επιχειρήσεις και εργαζόμενοι.
Ασύλληπτα πράγματα σε καιρούς κρίσης, ανεργίας και σε δημοκρατικά λειτουργούντα κράτη της ΕΕ!
Ως τώρα είχαμε πει ότι άλλοι νόμοι ισχύουν στην Αθήνα και άλλοι στη Θεσσαλονίκη. Λέγεται ότι στις δεξαμενές υπάρχει αδιαφορία για τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας εντός των ορίων τους, κατά παραβίαση των συνθηκών “Σεβέζο” 2012 της ΕΕ, με αποτέλεσμα την πρόθεση ερήμωσης ζωνών χιλιομέτρων – από τη β΄ προβλήτα μέχρι Μαγνησία, με σημερινούς ή αυριανούς χάρτες. Στην Αθήνα και σε όλη την ΕΕ δεν προβλέπεται ερήμωση εκτός των ορίων μιας εγκατάστασης… Εκεί το ρυθμιστικό αποδέχεται και ενθαρρύνει την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, την παρουσία και τη λειτουργία των επιχειρήσεων. Η χαμηλή και μέση όχληση κρίνεται συμβατή αυτόματα στον ιστό της μεγαλούπολης, εδώ όχι…”
Εσείς, από την πλευρά σας, τι προτείνετε να γίνει;
“Οι προτάσεις έχουν υποβληθεί από πάρα πολλούς. Ίσως με τη μεγαλύτερη κοινωνική και διαπαραταξιακή πολιτική συναίνεση για ένα θέμα της Β. Ελλάδας. Εναντιωνόμαστε όλοι, στην ουσία και στην επισήμανση των σκανδαλωδών εξαιρέσεων: οι οχτώ βουλευτές Θεσσαλονίκης και Κεντρικής Μακεδονίας, οι τέσσερις Ευρωβουλευτές, η ΠΕΔ-ΚΜ με τους 38 Δήμους, οι πέντε Δήμοι δυτικής Θεσσαλονίκης με 400.000 κατοίκους, τέσσερις οικονομικοί φορείς με 70.000 μέλη, και οι 304 μεγάλες επιχειρήσεις και ενώσεις πολιτών με πολλά δισ. ευρώ πωλήσεις, περίπου το ½ του ΑΕΠ της ΠΚΜ, και χιλιάδες εργαζομένους.
Η πρόταση είναι πολύ απλή, νόμιμη και απολύτως συμβατή με την ΕΕ και τα κρατούντα στην Αττική. Να διαγραφούν απλά οι επίμαχες ψηφισμένες διατάξεις από το κείμενο της απόφασης της ΠΚΜ 266/15 και να αντικατασταθούν με τις απόλυτα θετικές προβλέψεις του ρυθμιστικού Αθήνας και τη διατύπωση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής για τη Σεβέζο”.
Αυτήν τη στιγμή σε ποιο στάδιο βρίσκεται η διαδικασία;
“Σήμερα η διαδικασία μετά από 29 μήνες βρίσκεται στο συμβούλιο της ΠΚΜ, με μια νέα εισήγηση, σχεδόν χειρότερη της προηγούμενης, που θα εξετασθεί από μία διαπαραταξιακή επιτροπή για να επανέλθει στο περιφερειακό συμβούλιο. Μετά η απόφαση θα διαβιβαστεί στο Υπουργείο για έκδοση ΚΥΑ-ΦΕΚ”.
Κύριε Φιλίππου, ποιος θεωρείτε πως φέρει την ευθύνη για όλη αυτήν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί;
“Οι ευθύνες είναι διαδικαστικές, είναι και ουσιαστικές. Διαδικαστικές: η μελέτη έρχεται στην ΠΚΜ από το υπουργείο και τους γραφειοκράτες – 1.000 σελίδες. Εγκρίνεται με ψήφιση ή τροποποίηση από την ΠΚΜ, όπως έγινε το 2015. Προωθείται στο υπουργείο για υπογραφή από τον υπουργό σε ΚΥΑ-ΦΕΚ. Πρώτη ευθύνη έχει η γραφειοκρατία με την αρχική μελέτη. Ευθύνη έχει η ΠΚΜ, που την ψήφισε με δική της ευθύνη. Ευθύνη υπάρχει που δε διορθώθηκε 2,5 χρόνια τώρα. Ευθύνη υπάρχει και για τη νέα εισήγηση, χειρότερη της πρώτης. Ευθύνη υπάρχει που δεν αναδεικνύεται πρώτο θέμα. Όλοι έχουμε ευθύνες”.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μου λύσετε μια απορία, αν μπορείτε. Για ποιο λόγο να επιλεχθεί για την Κεντρική Μακεδονία κάτι διαφορετικό από αυτό που για παράδειγμα ισχύει στην Αθήνα;
“Πράγματι η ερώτησή σας αγγίζει και την ουσία και τη διαδικασία. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι έγινε συνειδητή επιλογή. Η μόνη ανήσυχη σκέψη είναι ότι, παρά τις επισημάνσεις, τις πέντε μεγάλες δημόσιες συγκεντρώσεις, την επικοινωνιακή ανάδειξη του προβλήματος, τη μεγάλη κοινωνική συναίνεση, ακόμη δεν διορθώνεται, και η νέα εισήγηση είναι χειρότερη της πρώτης. Είναι περίεργη η επιμονή στην καταστροφή. Αντί να αγκαλιαστούν οι επιχειρήσεις να κάνουν επενδύσεις και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και εισοδήματα, αντιθέτως απειλούνται και οι επιχειρήσεις και ολόκληρη η δυτική Θεσσαλονίκη. Και οι αναφορές μας δεν είναι μόνο με την Αττική, αλλά και με τη συνθήκη Σεβέζο της ΕΕ. Δεν υπάρχουν τέτοιοι χάρτες ερήμωσης πουθενά. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Δημοσιογραφικά έχουν παρατεθεί διάφορες εξηγήσεις για την κακοδαιμονία της Θεσσαλονίκης, από αναφορές σε Φαραώ, στην αναπηρία της ελίτ, σε συμφέροντα αξιών γης ανατολικά-δυτικά, σε μέτρα ασφαλείας εντός των εγκαταστάσεων υψηλής όχλησης και άλλα πολλά”.
