Γράφει ο Αντώνης Βγόντζας*
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι οι σημερινές συνθήκες μοιάζουν πολύ με τις συνθήκες του «βρώμικου ‘89». Και τότε είχαμε μια απαράδεκτη ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Υπάρχουν, τελικά, ομοιότητες αλλά και διαφορές.
Πρώτον: Στους πεντακάθαρους στόχους. Τη σύληση του μεγαλύτερου ιστορικού ακροατηρίου που κατέκτησε ποτέ ενεργός πολιτικός στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η σημερινή κυβέρνηση στοχεύει περίπου στο ίδιο ιστορικό ακροατήριο με διαφορετικές προτεραιότητες. Επιχειρεί να συγκρατήσει ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που την στήριξε το 2015 και προέρχεται, κυρίως, από το διαχρονικό χώρο, που ηγεμόνευε το ΠΑΣΟΚ για πολλές δεκαετίες.
Δεύτερον: Στο «βρώμικο ‘89» πρωταγωνίστρια τότε ήταν η Αριστερά. Σήμερα, πρωταγωνιστούν μερικοί από τους πολιτικούς επιγόνους εκείνης της Αριστεράς. Απουσιάζει η «Παραδοσιακή» Αριστερά. Και δεν εκπροσωπείται όλη η «Ανανεωτική» Αριστερά. Μερικοί πήραν το μάθημα απ’ τα παθήματα του «βρώμικου ‘89». Μερικοί δεν θέλησαν καν να τα μελετήσουν.
Τρίτον: Στο «βρώμικο ‘89» όλοι είχαν στραφεί εναντίον ενός. Όλοι! Και από τη Δεξιά και από την Αριστερά. Μαζί τους είχαν το σύνολο, σχεδόν, του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου. Εναντίον ενός. Του Ανδρέα Παπανδρέου. Στο δρόμο διαφοροποιήθηκαν. Οι περισσότεροι από την Αριστερά εγκατέλειψαν την κατηγορία. Και ο δημόσιος κατήγορος, που είχε προταθεί από την Αριστερά, δεν υποστήριξε την κατηγορία. Σε αντίθεση με το δημόσιο κατήγορο που επέμεινε μέχρι το τέλος στην κατηγορία κατά του Ανδρέα Παπανδρέου.
Τέταρτον: Στο «βρώμικο ‘89» υπήρχε όντως σκάνδαλο. Άλλο το ότι αυτό δεν αφορούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Σήμερα στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής δεν έχει περιγραφεί καμία αξιόποινη πράξη, ούτε έχουν προκύψει πολιτικές ευθύνες για τα κορυφαία πολιτικά πρόσωπα. Καθημερινά γίνονται διαρροές περί δήθεν σκανδαλώδους εμπλοκής πολιτικών προσώπων στα ζητήματα της Υγείας. Καμιά, όμως, διαρροή δεν αφορά σε αξιόποινες πράξεις, ούτε σε ενδεχόμενες πολιτικές ευθύνες των κορυφαίων πολιτικών προσώπων.
Πέμπτον: Οι μεθοδεύσεις και στο «βρώμικο ‘89» και σήμερα έχουν τον ίδιο αηδή, δύσοσμο και αποκρουστικό χαρακτήρα. Τότε, είχαν χρησιμοποιήσει ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου. Αυτοί κουβαλούσαν τα Pampers της συκοφαντίας και της λάσπης. Σήμερα, χρησιμοποιούν «κουκουλοφόρους» για να κρύψουν το, εξίσου αποκρουστικό, βρώμικο σχέδιο ποινικοποίησης της δημόσιας ζωής και κατασπίλωσης των πολιτικών τους αντιπάλων.
Έκτον: Και τότε και σήμερα βιώνουμε μία εξαθλίωση των θεσμών. Η Βουλή έχει μετατραπεί σε χώρο ανωμάλως παρακοιμώμενων «ευσεβιστών» της πολιτικής ζωής και ακραίων στοιχείων, που η συνολική πολιτική τους πορεία αποδεικνύει ανάγλυφα την ουτιδανότητά τους. Αλλά και η Δικαιοσύνη έχει εκτεθεί στην κοινή γνώμη. Με δικονομικές πρωτοβουλίες και παραλείψεις συγκεκριμένων (πολύ ολίγων) δικαστικών λειτουργών, που επέλεξαν το ρόλο του πολιτικού βραχίονα και υπαλλήλου. Υπό την καθοδήγηση, άγνωστου στο ευρύ κοινό, «Ρασπούτιν»!
*Ο Αντώνης Βγόντζας είναι δικηγόρος, έχει διατελέσει και διευθυντής του Νομικού Γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου στην τελευταία κυβέρνησή του
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 09 Νοεμβρίου 2018
