Ο Κ. Μητσοτάκης απεχθάνεται οτιδήποτε δημόσιο και λατρεύει οτιδήποτε ιδιωτικό, ιδίως αν του αυξάνει και την προσωπική του περιουσία. Γι’ αυτό κι αν του δινόταν η ευκαιρία θα ήθελε να ιδιωτικοποιήσει ακόμα και το νερό ή τις φυλακές, πέρα από το να ανοίξει ιδιωτικά πανεπιστήμια ή να κλείσει την ΕΡΤ…
Μήπως, όμως, στην πραγματικότητα απεχθάνονται τη δωρεάν πρόσβαση σε ποιοτικά δημοσια αγαθά και οι σημερινοί κυβερνώντες, οι οποίοι βαυκαλίζονται τους υπερασπιστές τού δημοσίου συμφέροντος; Πώς αλλιώς να εξηγήσω, για παράδειγμα, την απαξίωση της δημόσιας τηλεόρασης, η οποία θυμίζει όλο και περισσότερο την πασοκική της δεκαετίας τού ’80;…
Οι συριζαίοι, πάντως, έχουν πολλά να μάθουν ακόμα από τους κορυφαίους τού είδους στη Χαριλάου Τρικούπη, οι οποίοι είχαν, με τη σερά τους, μελετήσει επισταμένως τον Γκέμπελς. Βρισκόμαστε στο 2018, οι περισσότεροι Έλληνες διαθέτουν λογαριασμό σε ένα τουλάχιστον μέσο κοινωνικής δικτύωσης και πρόσβαση σε πληθώρα μέσων ενημέρωσης που δεν ελέγχονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Το να πιστεύεις, επομένως, ότι με βαρετά ειδησεογραφικά μαγκαζίνο παράλληλων μονόλογων θα καταφέρεις να περάσεις το μήνυμά σου μοιάζει με αστείο, ιδίως αν έχεις δημιουργήσει ολόκληρο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής για να πείσεις ότι είσαι μοντέρνος…
Και η ΕΡΤ είναι μόνο ένα παράδειγμα της καθεστωτικής λογικής με την οποία αντιμετωπίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως στο Μαξίμου την κυβερνητική εξουσία, ιδίως τώρα που φαίνεται πως την χάνουν μέσα από τα χέρια τους. Πέρα από όλα τα άλλα, έχουν καταντήσει οι καλύτεροι ντίλερ ιδιωτικοποιήσεων, ανεξαρτήτως αν κάποιες πρέπει να προχωρήσουν ή όχι…
Φτάνουν στο σημείο να καμαρώνουν για την Cosco, για την οποία έκλειναν τα λιμάνια για να μην περάσουν στα χέρια της όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και τώρα δεν λένε κουβέντα για τις συνθήκες εργασίας σε αυτή. Ο κυβερνητισμός είναι αναπόφευκτος, όταν ωστοσο δεν συνδυάζεται με τολμηρές μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της προάσπισης ανθρώπινων δικαιωμάτων τότε μοιάζει με ξεφτίλα, αριστερών μάλιστα αποχρώσεων…
