Του Γιάννη Συμεωνίδη
Ναι, ο Π. Πολάκης έχει δίκιο όταν αισθάνεται στοχοποιημένος από ανθρώπους που είναι πιο βρόμικοι από τη λάσπη και δεν θέλουν να έρθει ποτέ η κάθαρση στο χώρο της Υγείας.
Έχει δίκιο όταν αναρωτιέται γιατί ο Γ. Στουρνάρας δεν ερευνά εξονυχιστικά και τα θαλασσοδάνεια σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σε μιντιακούς ομίλους και μεμονωμένους διαπλεκόμενους. Οι 300.000 ευρώ που έχει λάβει ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας σε δάνεια, άλλωστε, είναι ψίχουλα μπροστά στο πάρτι που έγινε με τον τραπεζικό δανεισμό τα προηγούμενα χρόνια…
Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν τα δίκια τού Π. Πολάκη. Ακόμα κι αν είναι σύννομο το δάνειο που έλαβε, ποιος Έλληνας μπορεί να δανειοδοτηθεί σήμερα με 300.000 ευρώ και να πληρώνει μηνιαία δόση 2.000 ευρώ; Από πού κι ως πού ένας υπουργός μπορεί να τηλεφωνεί σε αυτόν που τον ερευνά την ώρα, μάλιστα, που τον ερευνά και να τον απειλεί πως θα περάσει κι από εκεί να του πει δυο λογάκια;
Υπάρχουν εκεί έξω πολλοί συμπατριώτες μας με γυναίκα και παιδιά που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και δεν παίρνουν μισθό υπουργού ή δεν ήταν μεγαλογιατροί, αλλά οι τράπεζες δεν πρόκειται να τους εκταμιεύσουν ούτε ευρώ. Ποιος πιστεύει ότι ο Π. Πολάκης δεν ηχογράφησε τον Γ. Στουρνάρα και ύστερα το αρνήθηκε για να μην βρεθεί μπλεγμένος με τη Δικαιοσύνη;
Τι πάστας άνθρωπος είναι αυτός που εφεσιβάλλει απόφαση που αφορά άνθρωπο που έχει φύγει από τη ζωή, ακόμα κι αν έχει νέα στοιχεία να προσκομίσει στο δικαστήριο; Μπορεί να τον αντικρούσει ο νεκρός; Πού είναι η μαγκιά και η εντιμότητα σε όλα αυτά;
Ο Π. Πολάκης προσβάλλει εδώ και πολύ καιρό το ήθος της Αριστεράς. Φαίνεται, όμως, πως το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει αποθρασυνθεί, όπως τα κακομαθημένα παιδάκια που όσο τα παινεύουν για το σκατοχαρακτήρα τους τόσο περισσότερο θράσος αποκτούν.
Ο Π. Πολάκης δεν μισεί τους ξένους, δεν είναι εθνικιστής, δεν δέρνει και δεν σκοτώνει. Υπό αυτήν την άποψη είναι διαφορετικός από τους χρυσαυγίτες. Το “εγώ” του, ωστόσο, που ταΐζεται με τη σέσουλα από όσους ταυτίζουν την παλικαριά με τη βωμολοχία, την καθαρότητα με τις απειλές και την αυθεντικότητα με τα καραγκιοζιλίκια τον οδηγεί σε συμπεριφορές που ελάχιστα πλέον απέχουν από το μισαλλόδοξο όσο και υποκριτικό χρυσαυγιτισμό…
