Ενδεχομένως μόνο το ΠΑΣΟΚ προ του 1981 να πολεμήθηκε τόσο πολύ από τα μέσα ενημέρωσης όσο ο ΣΥΡΙΖΑ από τότε που έγινε διεκδικητής τής εξουσίας.
Το ότι, μάλιστα, ακόμα και ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια στη διακυβέρνηση του τόπου η συντριπτική πλειονότητα των μίντια τον αντιπολιτεύεται, μπορεί να συνιστά κριτική για όσους επιχείρησαν ανεπιτυχώς να ελέγξουν τους μηχανισμούς, ωστόσο περιποιεί τιμή στο κόμμα ως σύνολο να μην θεωρείται αρεστό από τους μιντιάρχες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν έχασε τις εκλογές τής 7ης Ιουλίου κυρίως λόγω του μιντιακού πόλεμου που δέχθηκε…
Αν τα συμβατικά ΜΜΕ είχαν τόσο μεγάλη ισχύ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε κερδίσει ούτε τις ευρωεκλογές τού 2014 ούτε τις βουλευτικές εκλογές τού 2015 ούτε το δημοψήφισμα της ίδιας χρονιάς. Προφανώς και πριν ένα μήνα θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αν τον λιβάνιζαν νωρίτερα από το πρωί μέχρι το βράδυ τα δελτία ειδήσεων, που κάνουν ακριβώς αυτό σήμερα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε γιατί πέρασε κάτω από τον πήχη των υψηλών προσδοκιών που ο ίδιος είχε θέσει ως όριο πριν γίνει κυβέρνηση…
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλές πιθανότητες να ξαναγίνει πρωθυπουργός, ακόμα κι αν παλέψει ξανά σχεδόν μόνος του απέναντι σε όλους. Ο πρώτος μήνας διακυβέρνησης Μητσοτάκη, άλλωστε, έχει ήδη απογοητεύσει αρκετούς που τον θεωρούσαν μεταρρυθμιστή…
Όταν, για παράδειγμα, τοποθετείς επικεφαλής στο Γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, το οποίο παρεμπιπτόντως θεωρούσες άχρηστο, μία αποτυχούσα υποψήφια βουλευτίνα η οποία θεωρεί προδότες όσους ψήφισαν τη Συμφωνία των Πρεσπών και καταθέτει κάθε χρόνο στεφάνι στο εμφυλιοπολεμικό ηρώο στο Γράμμο, την ίδια ημέρα που ψηφίζεις νομοσχέδιο για την αποκομματικοποίηση, υποτίθεται, του κράτους τότε δεν είσαι τίποτα καλύτερο από φαρισαίος.
Δεν αρκεί, όμως, ο Κ. Μητσοτάκης να πέσει σαν σαπισμένο φρούτο, γι’ αυτό κι ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να ολοκληρώσει άμεσα την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ώστε η επιλογή τού λαού στις επόμενες εκλογές προς το πρόσωπό του να είναι θετική κι όχι απλώς αντανάκλαση της απογοήτευσης για τον αντίπαλό του…
