Η Μεγάλη Βρετανία είναι μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες τού πλανήτη, ανήκει στους G7 κι ο πολιτικός της λόγος, έστω κι αν δεν έχει την ίδια αξία που είχε πριν το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ακόμα μετρά στη διεθνή σκηνή.
Κι όμως, υπό το φόβο ενός άτακτου Brexit στις 31 Οκτωβρίου διαβάζω ρεπορτάζ για αποθήκευση τροφίμων και φαρμάκων από Βρετανούς που σπεύδουν να ετοιμαστούν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα κάποιοι αναρωτιούνται ακόμα για το αν ο Αλέξης Τσίπρας πήρε τη σωστή απόφαση το καλοκαίρι τού 2015 να μην αφήσει μία χώρα που δεν είχε ούτε σάλιο στο ταμείο της να χρεοκοπήσει…
Από τη στιγμή που η θερμοδυναμική τού σύμπαντος δεν μας επιτρέπει να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, όλοι μπορούν και σήμερα να ισχυρίζονται το μακρύ και το κοντό τους, να χαρακτηρίζουν προδότη τον Αλέξη Τσίπρα και να πιστεύουν ότι αν είχε φτάσει σε ρήξη πριν τέσσερα χρόνια τώρα θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι.
Ο Γ. Βαρουφάκης κάπως έτσι, άλλωστε, μπήκε στη Βουλή και η ΝΔ κατάφερε να επιστρέψει στην εξουσία. Διαβάζοντας, όμως, κανείς και το βιβλίο “Η τελευταία μπλόφα” της κάθε άλλο παρά συριζαίας κόρης τού Γ. Βαρβιτσιώτη και υπάλληλου του Γ. Αλαφούζου αντιλαμβάνεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε μέχρι τέλους να τιμήσει τη λαϊκή εντολή που είχε λάβει, αλλά και το ότι το Grexit και οι δραματικές του συνέπειες ήταν η εναλλακτική που είχε όταν υπόγραφε το τρίτο μνημόνιο…
Όπως κι αν έχει, βρισκόμαστε πλέον στα τέλη τού 2019 κι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με λίγα λόγια, το 2015 έχει κριθεί από τον ελληνικό λαό και η επόμενη εκλογική κρίση του θα αφορά την τρέχουσα πολιτική περίοδο.
Ας το έχει αυτό υπόψη του ο Κ. Μητσοτάκης πριν αποφασίσει για το χρόνο που θα πάει σε πρόωρες εκλογές για να αποφύγει το σκόπελο της απλής αναλογικής. Μερικές φορές, άλλωστε, πέφτουμε οι ίδιοι μέσα στις τρύπες που ανοίγουμε για τους άλλους…
