Ο μεγάλος ποιητής μας τα λέει άλλα είναι δυστυχώς πολύ αμφίβολο αν τον «ακούει» πια κανείς. Η Ελλάδα της κρίσης, η Ελλάδα της φτώχιας, η Ελλάδα της φυγής των νέων έχει βαλθεί να αλλάξει την Ιστορία της.
Έχει βαλθεί να αλλάξει όμως μόνο στο εξωτερικό και να δείξει στους «φίλους» και «προστάτες» ότι μπορεί να λύσει τα θέματα που απασχολούν αυτούς, τους «φίλους» και «προστάτες».
Η Ελλάδα δεν φαίνεται να θέλει να λύσει τα δικά της προβλήματα, τη δική της κρίση άλλα θέλει για άλλη μια φορά στην Ιστορία της να τα έχει καλά με τους «ισχυρούς», τους «δανειστές» και τους δυνάστες. Η υπόθεση των Σκοπίων είναι μια τέτοια υπόθεση, μια υπόθεση όπου άλλοι αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Άλλοι σχεδιάζουν την εικόνα και μας βάζουν μέσα σε αυτή, σε προκαθορισμένο χώρο και χρόνο. Εμείς φυσικά είμαστε στον δικό μας μικρόκοσμο και δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα μεγάλα από τα μικρά, την Ιστορία από τις ιστορίες.
Η απίστευτη παραχάραξη της Ιστορίας από τα Σκόπια
Τα Σκόπια κατά κοινή ομολογία, ακόμα και όσων υποστηρίζουν την λύση με όποιο κόστος έχουν προχωρήσει εδώ και δεκαετίες σε μια απίστευτη παραχάραξη της Ιστορίας, η οποία ξεπερνά κάθε όριο υπερβολής, εξυπηρετώντας εσωτερικούς σκοπούς του κρατιδίου και των «φίλων» του. Η συνηθισμένη απάντηση των Ελλήνων πολιτικών, εκτός καμερών κυρίως, και όχι μόνο είναι ότι «τα Σκόπια τα έχουν αναγνωρίσει ως Μακεδονία περισσότερα από 200 κράτη σε ολόκληρο τον κόσμο». Αυτό το επιχείρημα είναι τόσο γελοίο και ρηχό που δεν θα έπρεπε να τίθεται καν σε επίπεδο δημόσιου διαλόγου από τους υποτιθέμενους «ορθολογιστές» και θιασώτες της «real politik». Άλλωστε αν τα πράγματα ήταν τόσο καθαρά και απλά όσο αυτή η θεώρηση περιγράφει δεν θα χρειαζόταν όλο αυτό το «θέατρο» των πολιτικών των δύο χωρών για να φτάσουμε σε «λύση», όπως αυτή που τους επιβάλλεται από το εξωτερικό και τις ισχυρές χώρες που την πατρονάρουν.
Οι Έλληνες πολιτικοί εν μέσω κρίσης, έχουν καταλάβει ακόμα περισσότερο ότι ο ρόλος τους στην δημόσια ζωή εξαρτάται ακριβώς από αυτές τις μεγάλες χώρες που στηρίζουν την οικονομία και παράλληλα το πολιτικό σύστημα όπως έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Όμως είναι το λιγότερο προκλητικό απέναντι στην Ιστορία μας να στέκονται με κυνισμό και να αντιμετωπίζουν ζητήματα που πραγματικά ξεπερνούν τους ίδιους και αυτούς που τους καθοδηγούν. Η Ιστορία δυστυχώς ή ευτυχώς για όλους μας δεν γράφεται σήμερα, άλλα αργότερα. Εκεί θα κριθούν πράξεις και παραλείψεις, φωνές και αφωνίες, παρουσίες και απουσίες. Όμως το «θάμα» δεν θα έρθει αν απλά κάτσουμε και το περιμένουμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 01 Ιουνίου 2018
