Του Θ. Παπαδόπουλου
Πριν από περίπου ένα μήνα, απόγευμα Παρασκευής, ανέβηκε για διαβούλευση ένα σχέδιο νόμου με τίτλο «Ρυθμίσεις για την αγορά διαδικτυακών παιγνίων – Τροποποίηση του ν. 4002/2011».
Εκείνη τη στιγμή, πολύς κόσμος, είτε παίκτες, είτε εργαζόμενοι στις εταιρίες του χώρου σκέφτηκαν, ότι ήρθε η ώρα και για τη χώρα μας να γίνει οριστική ρύθμιση της αγοράς και να μη συνεχιστεί άλλο το ιδιότυπο καθεστώς των προσωρινών αδειών, με το οποίο οι εταιρίες που νόμιμα λειτουργούν στην Ελλάδα είναι έρμαια στις διαθέσεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, που μπορεί να νομοθετήσει και να αλλάξει τους όρους της αγοράς στην οποία έχουν –οι συγκεκριμένες εταιρίες- επενδύσει τεράστια ποσά σε διαφήμιση αλλά και σε φόρους μέσω του τέλους 35% που πληρώνουν στο κράτος επί των ακαθάριστων εσόδων τους.
Βεβαίως, λίγες μόνο μέρες αργότερα, διαβάζοντας τους όρους της «ρύθμισης» άλλα και τα σχόλια στη διαβούλευση που είχε ξεκινήσει στον ιστότοπο του Υπουργείου Οικονομικών, διαπίστωνε ότι υπήρχαν κάποια σημαντικά θέματα που δεν ταίριαζαν με το προοίμιο του σχεδίου νόμου που έλεγε χαρακτηριστικά ότι «Το Υπουργείο Οικονομικών […] προχωρά σε εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας της αγοράς τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου. Εισάγεται νέα διαδικασία αδειοδότησης και εναρμονίζεται το πλαίσιο με τις ευρωπαϊκές οδηγίες». Μια ματιά στον ευρωπαϊκό χώρο και σε χώρες οι οποίες έχουν πολύχρονη παράδοση στον τζόγο, όπως πχ. το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι αρκετή για να καταλάβει και ο πλέον αδαής, ότι η ελληνική «ρύθμιση» δεν έχει σχέση με ό,τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου το τίμημα για να έχεις άδεια δεν ξεπερνά στις περισσότερες χώρες τις 100 χιλ. ευρώ για πέντε χρόνια, ενώ σε πολλές από αυτές τις χώρες οι άδειες περιλαμβάνουν και επίγεια καταστήματα, κάτι που στην Ελλάδα απαγορεύεται λόγω του μονοπωλίου του ΟΠΑΠ.
Και όμως, στην ελληνική «ρύθμιση» που προωθεί ο αγγλοτραφής Ευκλείδης Τσακαλώτος το μοντέλο είναι διαφορετικό και προβλέπει την καταβολή ιδιαίτερα υψηλού τιμήματος της τάξης των 5 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, όπως προκύπτει και από πληθώρα σχολίων στη διαβούλευση, έχουν αφαιρεθεί χωρίς καμία αιτιολόγηση τα «φρουτάκια» από τη ρύθμιση της αγοράς, με αρκετούς να κάνουν λόγο για «δώρο» στον ΟΠΑΠ.
Σήμερα που ολοκληρώνεται η διαβούλευση θα φανεί αν όλα αυτά τα σχόλια έχουν κάποια αξία ή ακόμα και αν ο πίνακας με πολλές ευρωπαϊκές χώρες και τα ισχύοντα σε κάθε μια από αυτές έχει αξία να εξεταστεί από τον υπουργό Οικονομικών, ώστε η χώρα μας να ανοίξει όντως την αγορά για να μπουν νέοι «παίκτες» σε ένα πλαίσιο ρυθμισμένο και όχι σε άλλη μια περίπτωση να «κλείσει» την αγορά για κάποιους και να έρθει στη συνέχεια η Ευρωπαϊκή Ένωση να μας συμμορφώσει, όπως έχει γίνει πάμπολλες φορές, με κόστος οικονομικό άλλα και με ζημιά που δεν αποτιμάται σε σχέση με τους ξένους επενδυτές, που τόσο κόπτεται η κυβέρνηση ότι θέλει να φέρει.
Αν θέλει να φέρει ανάπτυξη και επενδύσεις η συγκεκριμένη κυβέρνηση, ας μην προσπαθεί να πρωτοτυπεί με όρους που μόνο στην Ελλάδα απαντώνται, άλλα ας ακολουθήσει πετυχημένα παραδείγματα άλλων χωρών. Τόσο απλά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 05 Οκτωβρίου 2018
