Του Θεόδωρου Καράογλου, Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης ΝΔ
Η αυτοδικία δεν είναι λύση! Όσοι εκτρέφουν τον πολιτικό φανατισμό επιδιώκοντας τον κοινωνικό διχασμό, δεν προσφέρουν ούτε στη χώρα, ούτε φυσικά στη Δημοκρατία.
Δεδομένου, λοιπόν, ότι η αυτοδικία δεν είναι η λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν την πατρίδα μας, η επίθεση στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, είναι καταδικαστέα και κατακριτέα. Χωρίς «αλλά», αστερίσκους και μισόλογα.
Ως πράξη, πέραν του ότι είναι απαράδεκτη, προσβάλλει βάναυσα τη Θεσσαλονίκη και τους πολίτες της, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το φαινόμενο της «τυφλής βίας» δεν είναι καινούργιο. Υπήρχε, υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει όσο οι λεκτικές «κορώνες» κυριαρχούν στο δημόσιο διάλογο.
Πριν από μερικά χρόνια θύματα παρόμοιων επιθέσεων ήταν ο Κωστής Χατζηδάκης και ο Γιώργος Κουμουτσάκος. Πρόσφατα ο Γιάννης Μπουτάρης…
Για αυτό και ένιωσα έκπληκτος όταν άκουσα τον Πρωθυπουργό να συνδέει τη βία στην πολιτική ζωή με τη Νέα Δημοκρατία, μόνο και μόνο για να «ερεθίσει» συγκεκριμένα αντανακλαστικά της κοινωνίας και να συντηρήσει το δίπολο «αριστερά-δεξιά».
Η αγωνιώδης προσπάθειά του να δώσει «πολιτική ταυτότητα» στη συγκεκριμένη επίθεση φανερώνει απουσία συναίσθησης της ευθύνης για τα μελλούμενα.
Και αυτό διότι όσο ο Αλέξης Τσίπρας «φουσκώνει» επικίνδυνα με τη ρητορική του την αγανάκτηση της κοινωνίας, τόσο θα πλησιάζει ο καιρός που η συσσωρευμένη οργή θα γίνει ανεξέλεγκτη, μιας τα άκρα υπάρχουν παντού και η βία δεν διαχωρίζεται σε «καλή» ή «κακή», «δεξιά» ή «αριστερή». Η βία είναι βία και πρέπει να αποδοκιμάζεται καθολικά!
Η επίθεση, για παράδειγμα, στον Γιάννη Μπουτάρη πρέπει να είναι το ίδιο καταδικαστέα με την καταδρομική εισβολή του Ρουβίκωνα στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Δεν νοείται ο προπηλακισμός του δημάρχου Θεσσαλονίκης να αντιμετωπίζεται ως πρώτη είδηση και η ανεξέλεγκτη δράση μιας χούφτας ανθρώπων στο κτίριο του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας να περνάει στο μονόστηλα επειδή θεωρείται… είδηση ρουτίνας.
Που οδηγείται η κοινωνία μας…
Το πιο ανησυχητικό και στις δυο περιπτώσεις είναι το που οδηγείται η κοινωνία μας. Δεδομένου ότι τα περιστατικά είναι ήδη πολλά, η εικόνα της Ελλάδας δεν θυμίζει μια χώρα η οποία επιστρέφει στην κανονικότητα, όπως ισχυρίζεται το Μέγαρο Μαξίμου. Αντίθετα εκπέμπει μηνύματα τα οποία δεν είναι καθόλου αισιόδοξα…
Εάν πραγματικά η κυβέρνηση θέλει να χειραγωγήσει αυτού του είδους τις συμπεριφορές και να τις εξαφανίσει, θα πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα όπως είναι η μηδενική ανοχή. Για να το πράξει, όμως, απαιτείται πολιτική βούληση, την οποία δυστυχώς δεν διαθέτουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Συνοψίζοντας, θα συμβούλευα τον πρωθυπουργό να μετρήσει τις κουβέντες του και να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα της δημόσιας τάξης.
Μια γροθιά δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αντίθετα οξύνει τα ήδη υπάρχοντα, με κυριότερο τον εκφυλισμό του δημόσιου διαλόγου, την τόνωση της δήθεν «μαγκιάς» και την κλιμάκωση της ηθικής κρίσης η οποία προϋπήρχε της οικονομικής.
Κατά την προσωπική μου άποψη η ελληνική πολιτεία οφείλει να πράξει επιτέλους το αυτονόητο. Να εφαρμόσει τους νόμους βάζοντας τέλος στην ατιμωρησία. Να συλλάβει τους δράστες παρόμοιων πράξεων και να τους τιμωρήσει παραδειγματικά.
Αυτός είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να ξεριζώσουμε τη ρίζα του κακού.
