Της Αναστασίας Τζαμπαζλή, μέλος του Δ.Σ του ΕΕΘ
Το μεγάλο στοίχημα του κάθε επαγγελματία είναι πως θα επιβιώσει η εμπορική επιχείρησή του στο πέρασμα του χρόνου και πως θα αυξήσει τον τζίρο του. Ένα στοίχημα που είναι μοναχικό, αν και στην εποχή μας δεν θα έπρεπε. Κι αυτό γιατί δεν καταφέραμε στη Θεσσαλονίκη να εκμεταλλευτούμε μια σωστή «μόδα» που υπάρχει εδώ και χρόνια σε άλλες πόλεις του εξωτερικού και λέγεται «Ανοικτά Κέντρα Εμπορίου» (City Trade – Open Malls).
Ο στόχος αυτών των Ανοικτών Κέντρων Εμπορίου είναι να αναδείξουν τις επιχειρήσεις μίας συγκεκριμένης περιοχής ως ένα ενιαίο εμπορικό κέντρο και να προβάλουν τις δυνατότητες που συνδυάζουν, όπως ο πολιτισμός με την ψυχαγωγία, το αγοραστικό όφελος με την ποιοτική εξυπηρέτηση των πολιτών.
Στη Θεσσαλονίκη, η ιδέα του Open Mall ήρθε, ωστόσο δεν ρίζωσε και κυρίως δεν αναπτύχθηκε όσο θα έπρεπε όχι μόνο στο κέντρο της αλλά και σε άλλους δήμους, δυτικά και ανατολικά, όπου υπήρξαν και υπάρχουν γειτονιές ολόκληρες με εμπορικές επιχειρήσεις.
Ένα Open Mall χρειάζεται υποδομές, όπως πεζόδρομους και δρόμους ήπιας κυκλοφορίας, πλατείες, ακόμα και υπαίθριους χώρους πολιτισμού ή και αθλητισμού, προκειμένου να αποκτήσει μια ιδιαίτερη ταυτότητα. Η συνηθισμένη φράση όλων μας «πάω μια βόλτα στην αγορά», σε μια εποχή που τα προβλήματα είναι συσσωρευμένα, μπορεί πραγματικά να πάρει άλλες διαστάσεις σε ένα Ανοικτό Κέντρο Εμπορίου που μπορεί να είναι στο κέντρο μιας πόλης, αλλά παρουσιάζει μια άλλη φιλοσοφία τοπίου και αρχιτεκτονικής.
Αρκετοί δήμοι στην Ελλάδα μάλιστα προσπάθησαν μαζί με Επιμελητήρια και Εμπορικούς Συλλόγους να δημιουργήσουν Open Mall μέσω χρηματοδότησης ΕΣΠΑ, αποφασίζοντας να εφαρμόσουν μια ενιαία αισθητική ταυτότητα στην εμπορική περιοχή (διαφώτιστα και ομοιόμορφα στέγαστρα, τέντες, πινακίδες και επιγραφές, χρωματισμός εξωτερικών όψεων, επενδύσεις εξωτερικών όψεων με ομοιόμορφα υλικά κ.ά.).
Προς αυτήν την κατεύθυνση σε πολλές πόλεις του εξωτερικού οι επιχειρηματίες φροντίζουν επιπλέον για θέματα όπως, για παράδειγμα ο στολισμός του κέντρου και η διοργάνωση φεστιβάλ, κάνοντας έτσι τη βόλτα στην αγορά για τον καταναλωτή κάτι περισσότερο από την αγορά αγαθών και προϊόντων.
Θα πρέπει, λοιπόν, να θυμηθούμε το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» σε μια προσπάθεια βελτίωσης όχι μόνο της επιχειρηματικότητας, αλλά και της ποιότητας των πόλεων στις οποίες ζούμε.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 12 Απριλίου 2019
