Του Δικτύου πολιτών για την διάσωση του ρέματος της Πικροδάφνης
Παρά το φιλοοικολογικό προφίλ με το οποίο κατέβηκε στις εκλογές του 2014, η Ρένα Δούρου αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος καταστροφέας του Περιβάλλοντος, υλοποιώντας έργα τα οποία είχε σχεδιάσει, αλλά δεν τολμούσε να εφαρμόσει ο προκάτοχός της κ. Σγουρός. Τα βάρβαρα σχέδια της κυρίας Δούρου (και όχι μόνο) για τη μετατροπή των ελάχιστων εναπομείναντων ρεμάτων σε οχετούς ομβρίων προκάλεσαν τεράστιες αντιδράσεις που οδήγησαν στη συγκρότηση ενός μαζικού και δυναμικού κινήματος πολιτών για τη διάσωση των ρεμάτων.
Το πρώτο θύμα ήταν το ρέμα της Πικροδάφνης.
Το ρέμα της Πικροδάφνης διατηρείται ακόμη στο μεγαλύτερο μήκος του ανοικτό. Η βλάστηση στα περισσότερα σημεία του ρέματος και της παραρεμάτιας περιοχής είναι πυκνή, με εναλλαγές από Πεύκα, Ευκαλύπτους, Θάμνους, Πικροδάφνες και Καλαμιές. Έτσι αποτελεί τον τελευταίο χώρο μιάς πυκνοδομημένης έκτασης στον οποίο κυριαρχεί ακόμη ο χαρακτήρας του φυσικού περιβάλλοντος, τελευταίο ενθύμιο μιας άλλοτε εκτεταμένης καταπράσινης ζώνης.
Το 2001 το οικολογικό κίνημα με σκληρούς αγώνες εΪχε καταφέρει να σταματήσει τη διευθέτηση της κοίτης και των πρανών του ρέματος με οπλισμένο σκυρόδεμα, αφού καταστράφηκαν 500 μέτρα ρέματος στην Ηλιούπολη.
Ο κ. Σγουρός επεξεργάστηκε νέο σχέδιο καταστροφής του ρέματος, αυτή τη φορά με σαρζανέτια . Παρόλο που το σχέδιο ήταν έτοιμο πριν το 2006, ο κ. Σγουρός δεν τόλμησε να το υλοποιήσει, η κυρία Δούρου όμως ευθύς αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της το έθεσε σε εφαρμογή.
Το έργο κυριαρχείται από μία λογική με ιδιαιτέρως «βαριές» παρεμβάσεις (τοίχοι από σκυρόδεμα, επενδύσεις και τοίχοι από συρματοκιβώτια, εγκατάσταση συρματοκιβωτίων στους πόδες των πρανών, διαμορφώσεις πρανών, εφαρμογή εδαφοηλώσεων, πλέγματα, εγκιβωτισμός κ.α.). Η άγρια χλωρίδα και πανίδα εξαφανίζεται καταστρέφονται βιότόποι, οι φωλιές της πανίδας κ.α.
Το δεύτερο θύμα είναι το ρέμα του Ποδονίφτη.
Το 1995, υπό τον αντίκτυπο της μεγάλης πλημμύρας στον Ποδονίφτη και με απόφαση του ΣτΕ, σταματάνε τα έργα εγκιβωτισμού του ποταμού, τα οποία ενοχοποιούνται για την έκταση των καταστροφών. Κατά μήκος των 800 μέτρων φυσικής κοίτης που διασώζονται, λίγες εκατοντάδες μέτρα από την Εθνική Οδό και τη γραμμή του ΗΣΑΠ, ακμάζει μέχρι σήμερα μια μικρή όαση με λογής λογής φυτά και ζώα.
Αγνοώντας όλα τα παραπάνω, η κυρία Δούρου προωθεί τη μετατροπή του ποταμού σε ανοιχτό αγωγό ομβρίων, μικρότερης διατομής από τη φυσική κοίτη, ακυρώνοντας επιπλέον την αντιπλημμυρική προστασία που προσφέρουν οι φυσικοί μαίανδροι του ποταμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τα Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας Λεκανών Απορροής ποταμών Υδατικού διαμερίσματος Αττικής το ρέμα Ποδονίφτη δεν πλημμυρίζει, αντίθετα με όσα ισχυρίζεται η αναχρονιστική μελέτη της κυρίας Δούρου.
Τα κινήματα όμως εκτός άλλων έχουν προσφύγει στο ΣτΕ εναντίον και των δύο έργων και αναμένουμε να δικαιωθούμε.
