Του Δημήτρη Περδίκη*
Σε λίγες εβδομάδες θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης και οι διάφοροι υποψήφιοι έχουν αρχίσει να κονταροχτυπιούνται με στόχο να αποσπάσουν την ψήφο. Οχυρωμένοι στις κομματικές γραμμές τους, αναμετριούνται σε θέματα ιδεολογικά όπως «εμείς οι προοδευτικές δυνάμεις ζητάμε την ψήφο σου για να μην έλθει η επάρατη δεξιά». Βλέπει κάποιος αντιπαραθέσεις για τους γάμους ομοφυλοφίλων και για τις υιοθεσίες ομοφυλόφιλων ζευγαριών, για τα εθνικά θέματα, για την Συμφωνία των Πρεσπών και άλλα πολλά παρόμοια. Με αυτά ασχολείται ο δήμαρχος;;;;;;
Αν γίνει δήμαρχος θα λύσει τα ζητήματα αρμοδιότητας υπουργείου Εξωτερικών;;;
Δυστυχώς δεν είδα κανέναν να δηλώνει πως ακομμάτιστα θα σηκώσει τα μανίκια και θα δουλέψει ακατάπαυστα για να βελτιώσει τον δήμο του, για να καλυτερεύσει την ποιότητα ζωής του δημότη. Όχι μεγαλοστομίες, απλά πράγματα, άμεσα υλοποιήσιμα ώστε να πλησιάσει ο Έλληνας δημότης την ποιότητα ζωής που απολαμβάνει κάθε δημότης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες από τις οποίες το χάσμα που μας χωρίζει είναι αβυσσαλέο.
Ειδικότερα στον δήμο της Αθήνας, όπου η κατάσταση είναι πλέον ανεξέλεγκτη και χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να ανατραπούν τα κακώς κείμενα που μαστίζουν την πόλη των Αθηναίων. Την πόλη που γέννησε την δημοκρατία, την φιλοσοφία και τόσες άλλες επιστήμες. Που γέννησε μερικούς από τους μεγαλύτερους διανοητές της οικουμένης, και τώρα όλο και περισσότερο βυθίζεται σε μια τριτοκοσμική όψη. Σε ανασφάλεια χειρότερη από αυτή της άγριας Δύσης του 19ου αιώνα. Σε βρωμιά πρωτόγνωρη για την Ελλάδα. Σε μία πόλη γκετοποιημένη, με άβατα, με υποβαθμισμένες φτωχογειτονιές όπου κάποιοι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν χωρίς έλεγχο από πουθενά.
Σε πρωτεύουσες και άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες- εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι δήμαρχοι κάνουν τα πάντα για να βελτιώσουν την ζωή του πολίτη. Θυμάμαι με νοσταλγία τους δημοτικούς αστυνόμους που περιπολούν συνέχεια σε κάθε δρόμο και ανιχνεύουν προσπαθώντας να βρουν κάτι στραβό, κάτι σπασμένο, κάτι χαλασμένο και σε ανοικτή γραμμή με το συντονιστικό κέντρο μεταδίδουν για να έλθει σε λίγη ώρα ένα συνεργείο που θα ασχοληθεί και θα αποκαταστήσει τον φωτισμό, την σπασμένη πλάκα του πεζοδρομίου, το σπασμένο κλαδί του δέντρου, τα σκουπίδια. Το κάθε τι. Ο δημότης στέλνει ένα e-mail στην πλατφόρμα του πολίτη και σε λίγα λεπτά το πρόβλημα έχει λυθεί ή έχει λάβει εμπεριστατωμένη απάντηση στο ερώτημά του.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα
Γυρίζω στην Αθήνα και με πιάνει θλίψη. Πηγαίνω στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Εκεί όπου ο μεγάλος φιλόσοφος στοχάστηκε την ιδανική πολιτεία. Εκεί έπρεπε να υπάρχει κάτι που να συνδέει το λαμπρό παρελθόν με ένα αντίστοιχο παρόν και ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Ένας χώρος– προσκύνημα για επισκέπτες από όλη την υφήλιο. Όμως εκεί βρίσκεται ένα από τα πιο υποβαθμισμένα σημεία της Αθήνας.
Βαδίζουμε ολοταχώς προς τις εκλογές χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα.
*Προέδρου της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου.
