Γράφει ο Φάνης Ουγγρίνης*
Ίσως περισσότερο από τις βουλευτικές υποψηφιότητες, όλη την περασμένη εβδομάδα οι πολιτοκολογούντες στη Θεσσαλονίκη ασχολούνταν με την γαλάζια πρόταση αντιπάλου και διαδόχου του Γιάννη Μπουτάρη (κάτι που οπωσδήποτε αντιλήφθηκαν όσα στελέχη της Πειραιώς ανέβηκαν λόγω ΔΕΘ!).
Οι συζητήσεις ήταν αναπόφευκτες· η ΝΔ αναμένεται να είναι η επόμενη κυβέρνηση, επικρατεί συνεχώς σε κάθε (σοβαρή) δημοσκόπηση, συνεπώς η στήριξη της σε έναν υποψήφιο θα του προσφέρει άμεσα αρκετούς πόντους.
Πιο σημαντική όμως από τις συζητήσεις ήταν η διάχυτη ανησυχία μεταξύ των περισσότερων. Ανησυχούν ότι κάποια τυχόν καθυστέρηση ανακήρυξης υποψηφίου, όπως στην περίπτωση του Σταύρου Καλαφάτη πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014, θα υπονομεύσει την προσπάθεια εκπόρθησης του κεντρικού δήμου.
Ανησυχούν ότι ο Γιάννης Μπουτάρης θα στεφθεί άρχοντας της πόλης για τρίτη συνεχόμενη φορά.
Έχει προκαλέσει μεγάλα πάθη ο δήμαρχος. Για όσους ζητούν τον τερματισμό της διοίκησης του οι αιτίες είναι απλές και προφανείς: η πόλη ζέχνει, η κυκλοφορία παντού σέρνεται, η Πρωτοβουλία στερείται οποιουδήποτε στρατηγικού οράματος, ο δε Μπουτάρης φέρει ευθύνες για την καθυστέρηση ολοκλήρωσης του Μετρό, ασχολείται με υψηλή πολιτική αντί με τα καθημερινά ζητήματα, και κυρίως κινείται διχαστικά, χωρίζοντας κατά περιόδους τους δημότες σε αστούς και…χώριατους, σε…πεφωτισμένους και…σκοταδιστές, σε ημέτερους και έτερους.
Η εικόνα του σίγουρα δεν βοηθιέται από τα δευτεριάτικα σώου του στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, όταν συχνά στολίζει με μπόλικα…γαλλικά όσους τον στριμώχνουν για τα σφάλματα του.
Η αμετροέπεια του γύρω από κάθε εθνικό θέμα -και ειδικά το Σκοπιανό-, τον έχουν καταστήσει αγαπητό μόνο σε μια μειοψηφία που θέτει ορισμένα σύμβολα πάνω από τις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης.
Σε γενικές γραμμές ο Μπουτάρης εξελέγη ως κάποιος που θα έφερνε ουσιαστική πρόοδο, και απέτυχε οικτρά. Εξυπακούεται πως τα Μνημόνια δεν αποτελούν δικαιολογία για τούτη την αποτυχία του, κρίνοντας από τα κοντινά μας παραδείγματα της Λάρισας και των Τρικάλων. Ο Μπουτάρης αποδείχθηκε λίγος επειδή τελικά ούτε τις διοικητικές ικανότητες διέθετε, ούτε το μακρόπνοο όραμα, ούτε φυσικά την πολυθρύλητη αισθητική ματιά.
Αλλοτριώθηκε από την δόξα του αξιώματος, έχασε το μέτρο, χωνεύτηκε από τον ίδιο τον μηχανισμό αυτοπροβολής που ο ίδιος έστησε. Κι όμως, παρά τα όσα ανέφερα, μόνο ξεγραμμένος δεν είναι.
Εξακολουθεί να διαθέτει κορυφαία αναγνωρισιμότητα και έναν στημένο μηχανισμό προσέλκυσης ψηφοφόρων και χορηγών.
Αν σ’αυτά προσθέσουμε το ωραιότατο δώρο που του προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, καθιερώνοντας την απλή αναλογική για την εκλογή του δημοτικού συμβουλίου, αντιλαμβανόμαστε ότι την δεύτερη Κυριακή ο κυρ Γιάννης ενδέχεται να είναι πολύ σοβαρός διεκδικητής του επάθλου.
Αυτά λοιπόν σκέφτονται όσοι έχουν κουραστεί μαζί του, και ιδρώνουν. Κουβεντιάζοντας μεταφέρουν τις νέες φήμες, ανταλλάσσουν πληροφορίες για τα πιθανά ονόματα, σχολιάζουν πόσο εκλέξιμο μα και άξιο είναι το καθένα, και δεν καταλήγουν πουθενά.
Εκτός της πιθανότητας Τζιτζικώστα (πιθανότητα που ο ίδιος ως τώρα αποκλείει κατηγορηματικά), ανάμεσα στους υπόλοιπους φημολογούμενους μνηστήρες δεν υπάρχει ένας που να διαθέτει σαφές προβάδισμα.
Όλοι τους είναι άνθρωποι ικανοί, που θα μπορούσαν να αναλάβουν την ευθύνη, με μάλλον πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τον τωρινό άρχοντα.
Όμως, εάν επιμείνουν να δοκιμάσουν όλοι τις δυνάμεις τους, τότε ενδεχομένως δε θα μπορέσουν να συγκροτήσουν ένα μέτωπο αρκετά ισχυρό ώστε να φέρει μια νέα μέρα στον κεντρικό δήμο.
Συνεπώς, ζητούμενο είναι κάπως να συνεννοηθούν, ώστε να περιοριστεί η σημερινή Βαβυλωνία, που δυστυχώς εξελίσσεται σε γραφικότητα. Θέλω να πιστεύω ότι η ηγεσία της ΝΔ δε θα μείνει σιωπηλή όσον αφορά έναν από τους τρεις μεγάλους δήμους, ειδικά όταν ο Τσίπρας έχει ήδη δηλώσει την προτίμησή του.
Οι Θεσσαλονικείς δεν έχουν κολλήματα, και το έχουν αποδείξει. Στο παρελθόν επέλεξαν δημάρχους χωρίς να πολυασχοληθούν με ζητήματα καταγωγής, αθλητικής τοποθέτησης, οικονομικού προφίλ, πολιτικής προϊστορίας και ατομικών επιλογών.
Πάνω από συντηρητικοί και φιλελεύθεροι, οι Θεσσαλονικείς είναι άνθρωποι πρακτικοί. Ο επόμενος δήμαρχος τους θα πρέπει να βλέπει στο μέλλον, να βλέπει τους συμπολίτες του στα μάτια, αλλά να βλέπει και τις σπασμένες πλάκες στα ταλαίπωρα πεζοδρόμια μας.
*Ο Φάνης Ουγγρίνης είναι επιχειρηματίας.
