Του Χρήστου Τσαλικίδη
Το διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα από την Ιθάκη όπου ανακοίνωσε το τέλος του δικού του μνημονίου προσβάλλει τη νοημοσύνη ενός ολόκληρου λαού.
Η 21η Αυγούστου 2018 δεν συνιστά καμία ιστορική τομή διότι πολύ απλά ο πρωθυπουργός χτύπησε το ταμπούρλο της προπαγάνδας θέλοντας να ορίσει την ατζέντα της επόμενης ημέρας και να γίνει ρυθμιστής των πολιτικών κινήσεων.
Βασίστηκε κυρίως στη θεατρικότητα και επέλεξε το δρόμο των συμβολισμών χωρίς να ζητήσει ούτε μια συγγνώμη για τα «ματωμένα» πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και 2,2% μέχρι το 2060 που επέβαλε ή για τη μείωση των συντάξεων από 1ης Ιανουαρίου του 2019.
Πανηγυρίζει για το δικό του μνημόνιο
Αντίθετα η δική του πολιτική κόστισε στη χώρα επιπλέον 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ χάθηκαν 34 δισεκατομμύρια ανάπτυξης, νούμερο που αντιστοιχεί σε 10 χρόνια ΕΝΦΙΑ ή 8.220 ευρώ για κάθε νοικοκυριό.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να πιστεύει ότι από χθες η ζωή του έγινε καλύτερη, ο Αλέξης Τσίπρας δεν δικαιούται να μιλά για «μια πατρίδα ισότητας, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης».
Αλέξης ο «μνημονιοσχίστης»
Αυτή η ρητορική του ταίριαζε καλύτερα όταν παρίστανε τον μνημονιοσχίστη, «κλέβοντας» με τις αυταπάτες του την ψήφο των κουρασμένων από την κρίση Ελλήνων πολιτών.
Και όμως, αντί να είναι πιο σεμνός στο μαγνητοσκοπημένου του μήνυμα, επανέλαβε τις γνωστές «κορώνες» περί νέων σελίδων αντίστασης, υποστηρίζοντας ότι «η χώρα μας ανακτά το δικαίωμα της, να ορίζει αυτή τις τύχες και το μέλλον της».
Μόνο που ξέχασε να αναφέρει ότι από χθες τελείωσε η φθηνή χρηματοδότηση, αλλά συνεχίζονται τα σκληρά μέτρα λιτότητας και οι βαριές δεσμεύσεις,.
Ξέχασε να αναφερθεί στα 5,1 δισεκατομμύρια ευρώ που θα πληρώσουμε σε φόρους, όπως λησμόνησε να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η ελληνική οικονομία βρίσκεται υπό καθεστώς αυστηρής εποπτείας, σκληρότερης από όλες τις υπόλοιπες χώρες οι οποίες πέρασαν από μνημόνιο. Και όπου υπάρχει ενισχυμένη εποπτεία, συνεπάγονται συγκεκριμένες δεσμεύσεις, χρονοδιαγράμματα, αλλά και ποινές στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν τηρήσει τα συμφωνημένα.
Δεν πείθει κανέναν
Ας όψονται οι ανεύθυνες, δημαγωγικές και τυχοδιωκτικές του πολιτικές που έστειλαν την ελληνική οικονομία στο χείλος του γκρεμού το 2015, ανεβάζοντας το κόστος του λογαριασμού της διακυβέρνησής του στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόσα τα υπολόγισε πάνω-κάτω ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλιγκ.
Άρα, για ποιο τέλος των μνημονίων μιλά ο κ. Τσίπρας;
Πλέον δεν πείθει ούτε τον… λογογράφο του! Και ο λόγος είναι απλός… Τον διαψεύδει με τον χειρότερο τρόπο η ίδια η πραγματικότητα.
Ας αφήσει, λοιπόν, κατά μέρους τις μεταφορές και τις ποιητικές φράσεις και ας κοιτάξει πως μπορεί να σώσει την παρτίδα. Όχι τη δική του, αλλά της χώρας!
