Ανασκόπηση της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και της ιστορικής σημασίας της για την Ελλάδα. Η 30η Μαρτίου 1952 σημάδεψε μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας, καθώς ο Νίκος Μπελογιάννης, μαζί με άλλους αγωνιστές, εκτελέστηκε υπό συνθήκες που προκάλεσαν σοκ και αγανάκτηση στην κοινωνία. Η λάμψη του λαδιού από τα λυχνάρια στη Μαδρίτη του βραδινού Μαγιού απεικονίζει τον τρόμο που σπέρνεται στην Ελλάδα από κυβερνήσεις που διαιωνίζουν το φόβο και το μίσος. Ο Μπελογιάννης, πολιτικός επίτροπος και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, ανήκει σε μία ιστορική στιγμή που εδραιώνει τις βαθιές αξιακές διαχωριστικές γραμμές της ελληνικής κοινωνίας.
Η εκτέλεση του έγινε ανήμερα Κυριακής, μία ημέρα που παραδοσιακά δεν γίνονταν εκτελέσεις, καθώς οι ίδιοι οι Γερμανοί αποφεύγουν τέτοιες πράξεις. Ωστόσο, οι συνθήκες πίεσης και η αναγκαιότητα διατήρησης της τάξης ώθησαν τις αρχές να προχωρήσουν σε μία πράξη που θεωρείται ατιμωτική. Παρά το γεγονός ότι γνώριζαν πως ο Μπελογιάννης δεν ήταν κατάσκοπος, επέμειναν να τον στείλουν στο εκτελεστικό απόσπασμα, επικαλούμενοι την αδικία του κατηγορητηρίου.
Οι παρατηρήσεις του Πάμπλο Πικάσο μετά την εκτέλεση αποτυπώνουν την οργή και την αγανάκτηση για τη δικαιοσύνη που παραβιάστηκε. Σε μία συγκλονιστική απολογία, ο Μπελογιάννης δήλωσε: «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας». Αυτή η δήλωση αποκαλύπτει την αφοσίωσή του στην πατρίδα και την επιθυμία του για μία καλύτερη ζωή για όλους.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
