Αναλύουμε τις εθνικές μυθολογίες και την παραπληροφόρηση γύρω από τα ζητήματα του Αιγαίου. Σε προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο Ελληνοτουρκικά: Αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, που δημοσιεύτηκε στην ενότητα του Ιστορικού Αρχείου στις 24 Σεπτεμβρίου 2024 —όταν οι Μητσοτάκης και Ερντογάν συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη για τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ— εξετάσαμε διάφορες σημαντικές πτυχές της ελληνοτουρκικής σχέσης. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναπαράγουν συνεχώς την έννοια της παγίδας, τονίζοντας ότι διάφοροι παράγοντες μπορεί να παγιδεύσουν την Ελλάδα. Οι πολιτικές ηγεσίες και η κοινή γνώμη ανακυκλώνουν σταθερά ιδέες και συνθήματα, απομακρύνοντάς μας από την πραγματικότητα και οδηγώντας μας σε αυτοπαγίδευση.
Η ευθύνη της κοινής γνώμης σε αυτή τη διαδικασία είναι μικρότερη, καθώς δέχεται την τροφή που της προσφέρουν τα ΜΜΕ και οι πολιτικές ηγεσίες. Αυτή η παραπληροφόρηση προκαλεί στρεβλώσεις στις θέσεις που θα μπορούσαν να στηρίξουν στέρεα τις απόψεις μας, περιορίζοντας τις πολιτικές επιλογές των κυβερνώντων.
Η αδυναμία σωστής πληροφόρησης οδηγεί στην αναπαραγωγή αυταπατών, ενισχύοντας τη δέσμευση των κυβερνήσεων και των πολιτικών κομμάτων σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις μπορεί να βρουν τους εκπροσώπους μας ανέτοιμους να παρουσιάσουν τα ισχυρότερα επιχειρήματά μας, καθώς επικεντρωνόμαστε σε αδύναμα ρητορικά σχήματα.
Αυτές οι διαπιστώσεις δεν είναι καινούριες. Πριν από περισσότερες από δύο δεκαετίες, ο Μανούσος Πλουμίδης και άλλοι επιφανείς αναλυτές είχαν εντοπίσει παρόμοια ζητήματα που σχετίζονται με την αδυναμία να κατανοήσουμε το καθεστώς του Αιγαίου. Το Αιγαίο δεν ήταν ποτέ αποκλειστικά ελληνική θάλασσα, και οι πολιτικές μας προσεγγίσεις πρέπει να βασίζονται σε συγκεκριμένες διεθνείς συμφωνίες και όρους.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
