Η συζήτηση γύρω από την κλιματική αλλαγή και τις ανθρωπογενείς επιπτώσεις επανέρχεται στο προσκήνιο με την κυβέρνηση Τραμπ. Με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι πολιτικές σχετικά με την κλιματική αλλαγή και τη προστασία του περιβάλλοντος επαναφέρουν στο προσκήνιο παγκόσμιες στρατηγικές που είχαν αναπτυχθεί στο παρελθόν. Αυτές οι στρατηγικές περιλάμβαναν την απομάκρυνση από τη χρήση ορυκτών καυσίμων και την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ). Η εφαρμογή τους είχε σημαντικές επιπτώσεις στην αύξηση του κόστους της ενέργειας, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθούν οι βιομηχανίες και οι αγροτικές παραγωγές. Σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις, η αύξηση της ακρίβειας στις περισσότερες δυτικές οικονομίες οφείλεται κυρίως στα μέτρα για την κλιματική αλλαγή και στην απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα, και όχι σε εξωγενείς παράγοντες όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Το νέο αμερικανικό καθεστώς δείχνει να απομακρύνεται από την κυρίαρχη αντίληψη περί ανθρώπινης ευθύνης στη δημιουργία της κλιματικής αλλαγής. Οι αντιλήψεις που διαδόθηκαν ανέφεραν ότι η χρήση ορυκτών καυσίμων οδηγούσε σε αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα και κατά συνέπεια σε υπερθέρμανση του πλανήτη. Ωστόσο, αρκετοί επιστήμονες αμφισβητούν την εγκυρότητα των συγκεκριμένων μελετών, υποστηρίζοντας ότι οι επιστημονικές αποδείξεις δεν είναι επαρκείς και ότι οι σχετικές πολιτικές ενδέχεται να βλάψουν κοινωνίες και οικονομίες χωρίς να υπάρχει στέρεη επιστημονική βάση.
Οι επικριτές της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής δεν αμφισβητούν την ύπαρξή της, αλλά αντιτείνουν ότι αυτή δεν προκύπτει από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Αναφέρουν ιστορικά παραδείγματα όπως τη δημιουργία του Στενού της Μάγχης και τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούσαν πριν από την εκβιομηχάνιση. Οι αντιπροσωπευτικές φωνές επιστημόνων, όπως αυτές των καθηγητών McMichael και Haines, έχουν τονίσει τη διαφορά ανάμεσα στα πολιτικά συμπεράσματα και τις επιστημονικές έρευνες που πράγματι αποδεικνύουν τη σύνθετη φύση της κλιματικής αλλαγής.
Συνολικά, η αμερικανική κυβέρνηση φαίνεται να επιδιώκει μια αλλαγή πλεύσης, επικεντρωμένη στον άνθρωπο και στην οικονομία, χωρίς να επιβαρύνει την κοινωνία με δυσβάστακτα μέτρα. Είναι ερώτημα αν η Ευρώπη θα ακολουθήσει παρόμοια πορεία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
