Ανάλυση του φαινομένου του αντισυστημισμού στην Ελλάδα και η επίδρασή του στην πολιτική σκηνή. Απότοκος της μακράς κληρονομιάς της Μεταπολίτευσης και της πρόσφατης αντιπαράθεσης μνημονίου-αντιμνημονίου, ο αντισυστημισμός, σύμφωνα με μια ενδιαφέρουσα έρευνα της GPO για τα Παραπολιτικά, διατηρεί έντονο αριστερό προσανατολισμό. Φουντώνει και αναπτύσσεται με αφορμή τη μεγάλη τραγωδία των Τεμπών, καθώς και τους κακοδιαχειρισμούς της κυβέρνησης που αναδεικνύουν κενά και ελλείμματα στη διερεύνηση της υπόθεσης. Ωστόσο, η έννοια του αντισυστημισμού απαιτεί λεπτομερή εξέταση και διασαφήνιση.
Είναι απαραίτητο να αναρωτηθούμε: Μπορεί να θεωρείται κάποιος αντισυστημικός αν ταυτόχρονα αντιστρατεύεται θεμελιώδεις προοδευτικές πολιτικές, όπως το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων; Αν ναι, ποια στοιχεία τον κατατάσσουν στον αριστερό αντισυστημισμό; Από την άλλη πλευρά, όσοι αντιτίθενται σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εμφανίζονται ως μεταρρυθμίσεις, είναι όντως αναχρονιστικοί; Ειδικά όταν αυτές οι πολιτικές έχουν επιφέρει μείωση κοινωνικής κινητικότητας και έχουν πλήξει τη Δημοκρατία. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη για σχολαστική ανάλυση και διάκριση των στοιχείων του αντισυστημισμού.
Σήμερα, είναι ενδεικτικό ότι μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος αισθάνεται αποκλεισμένο από μια αίσθηση κανονικότητας. Αυτό φαίνεται στην πρόσφατη μέτρηση της Metron Analysis για το Mega, όπου το 52% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι νιώθει εκτός «τείχων». Από αυτό το δεδομένο, μπορεί να προκύψει μια κρίσιμη ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας: πολλοί πολίτες νιώθουν ότι στερούνται βασικών προνομίων, όπως η πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση.
Επιπλέον, η διάκριση μεταξύ αριστερού και δεξιού αντισυστημισμού αναγκαστικά φέρνει στο προσκήνιο τις προκλήσεις που συνδέονται με τον τελευταίο. Η κυβέρνηση, με κεντρική φιγούρα τον Μητσοτάκη, προσπαθεί να διατηρήσει μια κεντρώα εικόνα ενώ ταυτόχρονα ενσωματώνει πολιτικές που προσεγγίζουν τη δεξιά πτέρυγα. Το βασικό ερώτημα παραμένει: μπορεί το πολιτικό σκηνικό να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον αντισυστημισμό και να διαμορφώσει τους όρους κοινωνικού συμβολαίου; Εν τέλει, ο αντισυστημισμός αποτελεί μια αναγκαία πτυχή της πολιτικής διαδικασίας, εμπλουτίζοντας τον διάλογο και προάγοντας την ανανέωση του πολιτικού συστήματος.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
