Του Χρήστου Μανταρτζίδη*
Εικόνες όπου από τη μια βρίσκονται πολιτικοί μας προστατευμένοι από πολυάριθμους αστυνομικούς και από την άλλη πολίτες να τους βρίζουν από απόσταση, μας είναι όλους μας οικείες. Όλοι μας ακούσαμε επίσης σε ανύποπτο χρόνο συμπολίτες, φίλους και γνωστούς μας να αναφέρονται σε πολιτικούς με φράσεις όπως «όλοι ίδιοι είναι» και «όλοι τα παίρνουν» αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο το αποκαρδιωτικό πολιτικό τοπίο της χώρας μας. Οι πολίτες θεωρούν τους πολιτικούς αναξιόπιστους που άλλα λένε, άλλα εννοούν και στο τέλος άλλα κάνουν.
Απογοήτευση, γενίκευση, εξίσωση προς τα κάτω, και απαξίωση όλου του πολιτικού συστήματος. Αυτός ο πολιτικός μηδενισμός εξαιτίας του αμοραλισμού των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων των σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ, των συντηρητικών της ΝΔ αλλά και της «πρώτης φοράς αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, προκάλεσε τεράστια ζημιά στη χώρα σε εθνικό, οικονομικό, θεσμικό αλλά και αξιακό επίπεδο.
Οι πολίτες κατηγορούν πολιτικούς για δωροδοκίες, μίζες εκατομμυρίων, διορισμούς συντοπιτών και κομματικών ψηφοφόρων, επιλογές αναξίων συμβούλων, επιλογές ανικάνων κομματικών στελεχών σε υψηλές θέσεις δημοσίων οργανισμών, διαπλοκή ΜΜΕ με το κράτος, διαπλοκή εκδοτών-εργολάβων με το δημόσιο, διαγραφή χρεών, παρέμβαση στη δικαιοσύνη. Όλες οι εξόφθαλμες περιπτώσεις ρουσφετιών επιβεβαιώνουν ότι οι σημερινοί πολιτικοί μας αποτελούν τον πυρήνα του παλιού πολιτικού συστήματος. Αυτού που οδήγησε ιστορικά τη χώρα στη χρεοκοπία. Ο ΣΥΡΙΖΑ διόριζε τα άντερά του. Η ΝΔ το ίδιο… ποια ηθική ποιων πολιτικών;
Πολλοί επίσης πολιτικοί, βουλευτές ή υπουργοί είναι «μπαταχτσήδες» και χρωστάνε στις τράπεζες μεγάλα ποσά και δεν ανταποκρίνονται στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Υπάρχουν και εκείνοι που έχουν κατά καιρούς κατηγορηθεί για διάφορα αδικήματα. Εκείνοι όμως που πέρασαν έστω και μια μέρα σε κάποιο κελί μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού (νόμος περί ευθύνης υπουργών).
Τους προσάπτουν επίσης τυχοδιωκτισμό και καιροσκοπισμό καθώς υπάρχουν γυρολόγοι πολιτικοί, χωρίς ιδεολογίες, χωρίς πολιτικές αξίες που αλλάζουν κόμματα. Βουλευτές που με άλλα κόμματα εξελέγησαν, σε άλλα κόμματα βρέθηκαν και για άλλα κόμματα ψήφισαν. Πολιτικοί όπως η Κουντουρά, ο Παπαχριστόπουλος, η Χρυσοβελώνη, και άλλοι ΠΑΣΟΚοι ευκαιριατζήδες και νυν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η Ραχήλ Μακρή, η Τζάκρη και πολλοί άλλοι όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Πολιτικοί που έχτισαν τοξικές πολιτικές καριέρες για τη χώρα και το πολίτευμα.
Επίσης η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών πιστεύει ότι οι θυσίες στις οποίες υποβλήθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις τα δέκα χρόνια της κρίσης, δεν οδήγησαν πουθενά. Οι Έλληνες έχουν πειστεί ότι οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων είναι αναξιόπιστοι και αυτό τους αποξένωσε ακόμα πιο πολύ από το πολιτικό σύστημα. Η πολιτική αναξιοπιστία οδήγησε σε απώλεια εμπιστοσύνης και αυτή με τη σειρά της οδήγησε σε αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες. Έτσι το μεγαλύτερο κόμμα στις τελευταίες εκλογές ήταν αυτό της αποχής και δυστυχώς για τη δημοκρατίας μας, η βούληση του 45% του ελληνικού λαού αγνοήθηκε. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε πολιτικό τέλμα ή μάλλον πιο σωστά βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο.
Μια πλευρά του προβλήματος βρίσκεται στην επαγγελματοποίηση της πολιτικής τάξης. Όταν οι διάφοροι επαγγελματίες (δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί, καθηγητές, γιατροί, οικονομολόγοι κλπ) γίνονται επαγγελματίες πολιτικοί για πολύ χρόνο, καταστρέφεται η επαγγελματική τους καριέρα, αδυνατούν να επιστρέψουν στην προηγούμενη εργασία τους και χάνουν τη δυνατότητα βιοπορισμού τους εκτός πολιτικής. Το αποτέλεσμα είναι να γίνονται κομματικά εξαρτημένοι με αποτέλεσμα να μην λειτουργούν προς το συμφέρον της πατρίδας αλλά για το προσωπικό τους συμφέρον και του κόμματος γενικότερα. Πολιτικοί που δεν πάνε κόντρα στο κόμμα τους, που δεν εκφέρουν κάποια άλλη γνώμη, που δεν έχουν το θάρρος της γνώμης τους, αν και γι’ αυτό τους εκλέγει ο λαός. Να αναλάβουν ευθύνες.
Στην κατηγορία των επαγγελματιών πολιτικών υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι δεν άσκησαν ποτέ επαγγελματική καριέρα εκτός πολιτικής (και εκτός κόμματος), τα γνωστά σε όλους μας «παιδιά του κομματικού σωλήνα». Εδώ συναντάμε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και τα πρωτοκλασάτα στελέχη, σκεφτείτε όποιον θέλετε. Πολιτικούς αρχηγούς που μας κυβερνάνε (τρόπος του λέγειν) χωρίς να γνωρίζουν ή χωρίς να αισθάνονται επί της ουσίας τα προβλήματα μας…
Οι πολιτικοί μας σήμερα εκφράζουν το παλιό, ή καλύτερα ό,τι το πιο παλιό. Διαπλοκή, συναλλαγή, ρουσφέτια, δημόσια αξιώματα, πελατειακό κράτος, δημόσιοι διορισμοί ως αντάλλαγμα, πάρε-δώσε, παζάρια και κρυφές συμφωνίες. Εκφράζουν όλες τις παθογένειες που χρεοκόπησαν τη χώρα και προέρχονται από το χτες.
Και είναι απορίας άξιο πώς αυτοί οι άνθρωποι φτάνουν να καθορίζουν τις τύχες μας και να διαμορφώνουν το μέλλον της πατρίδας μας… Η απάντηση είναι μάλλον απλή: Εμείς είμαστε αυτοί που τους εκλέγουμε και μάλλον εκλέγουμε αυτούς που είναι σαν εμάς. Δεν είναι στραβός ο γιαλός συνΈλληνες… Εμείς στραβά αρμενίζουμε.
*Ο Χρήστος Μανταρτζίδης είναι οικονομολόγος
