Ο ΛΕΞ είναι κατάρα.
Για ένα σύστημα που δεν αντέχει να τον ακούει. Δεν είναι το πολιτικό σου εργαλείο. Δεν είναι το ντεκόρ της αποτυχίας σου. Αν δεν σε καλύπτει, τραβά παρακάτω.
Όλοι θέλουν να τον ορίσουν. Κανείς δεν μπορεί. Τον έχετε ακούσει ποτέ να μιλάει για λεφτά, για δόξα, για επιτυχία; Όχι. Γιατί ραπάρει για το τίποτα που έχει απομείνει σε χιλιάδες ανθρώπους. Ραπάρει για σκοτεινά διαμερίσματα, για απλήρωτους λογαριασμούς, για άγχος που δεν κοιμάται ποτέ. Και γι’ αυτό γεμίζει στάδια.
Είναι το είδωλο του καθρέφτη, όταν δεν αντέχεις να σε δεις. Αν δεν καταλαβαίνεις την επιτυχία του, δεν καταλαβαίνεις την κοινωνία. Ο ΛΕΞ δεν κάνει πολιτική με σημαίες. Κάνει πολιτική με στίχους. Σου δείχνει τον κόσμο έτσι όπως είναι: βρώμικος, άδικος, κρύος.
Και ξέρεις γιατί γεμίζει γήπεδα; Γιατί οι άλλοι μιλάνε για ανάπτυξη, κι ο κόσμος πεινάει. Η φωνή του είναι η φωνή των ξεχασμένων. Αυτών που δεν έχουν βήμα, δεν έχουν μέσον, δεν έχουν ελπίδα. Τα τραγούδια του είναι η αλήθεια που δεν αντέχετε να πείτε. Και γι’ αυτό γεμίζει στάδια.
Ο ΛΕΞ δεν είναι για όλους. Είναι για εκείνους που δεν έχουν τίποτα και κρατιούνται από κάτι. Κι αυτό το κάτι είναι η μουσική του.
