Άρθρο του Κώστα Κιλτίδη π. υπουργός αγροτικής ανάπτυξης
Εδώ και χρόνια και ενώ εκφυλίζεται και διαστρέφεται το περιεχόμενο της πολιτικής στη χώρα και διεθνώς, εμφανίζονται αντιδράσεις των πολιτών. Με ευκολία οι υπαίτιοι αυτής της απαράδεκτης κατάστασης «βαφτίζουν» την απογοήτευση και οργή, λαϊκισμό ή Ακροδεξιά αντίδραση.
Επιτέλους ας ανατάξουν, αν μπορούν , την σκέψη τους και ας αναλογισθούν ανθρώπινα που έχουμε φθάσει.
Οι πολίτες ως λαός προφανώς επιζητούν την επίλυση των προβλημάτων της ζωής τους, που από αυτονόητα έγιναν ζητούμενα.
Η εργασία με αξιοπρεπή αμοιβή και διαβίωση, η περίθαλψη σε δημόσιες υγειονομικές δομές, η ασφάλεια ζωής και περιουσίας, ο σεβασμός της βιολογικής και κοινωνικής συνέχειας των ανθρώπων και τόσα άλλα, δεν νοείται η διεκδίκησή τους να αποκαλείται λαϊκισμός.
Η τιμή της Πατρίδας, της σημαίας και η θυσία των προγόνων δεν νοείται να ανήκουν σε ακροδεξιό περιεχόμενο.
Ανοηταίνουν ασύστολα όσοι τα επικαλούνται και ο χρόνος θα ανατάξει την τάξη των πραγμάτων. Εκτός και αν οι χώρες γίνουν ζούγκλες ή η μετάλλαξη του ανθρωπίνου είδους οδηγήσει σε όντα χωρίς λόγο, μνήμη και συναισθήματα.
Στην χώρα μας από το 2010 έχει επέλθει ποιοτική μετατροπή .
Διαχείριση στην πολιτική ζωή και απουσία συγκροτημένης αντίδρασης πολιτών και λαού. Αυτό δεν σημαίνει , ότι έπαψαν οι άνθρωποι να έχουν τα γνωρίσματα της καταγωγής τους και των αναγκών τους. Διεθνώς , με ανομοιογένεια παρατηρούνται ανάλογα φαινόμενα .
Οι ανοηταίνοντες χαρακτηρίζουν το 35% ενός λαού ακροδεξιούς, ενώ δεν υφίσταται δεξιά. Μικρά κόμματα στη χώρα μας αναδεικνύουν τα αυτονόητα και χαρακτηρίζονται λαϊκιστές ή ακροδεξιοί, ενώ απουσιάζει η λαϊκή και πατριωτική αντίληψη στα δομημένα κόμματα.
Ας το αντιληφθούν επιτέλους, ότι η φύση απεχθάνεται το κενό και αποβάλει τις παρεκτροπές της.
Όσο και αν προσπαθούν, ματαιοπονούν και η ζωή στον πλανήτη Γη θα ορίζεται από τους ανθρώπους και τα ανθρώπινα.
Ο ογκόλιθος και θεμελιωτής της κοινωνιολογίας Αριστοτέλης , προσδιόρισε τον άνθρωπο ως πολιτισμικό και πολιτικό όν, που ανήκει σε έθνος (πολιτισμικά) και θα συναισθάνεται των πατέρων του τη γη, την Πατρίδα του.
Αναπόφευκτα και αναπότρεπτα, θα επιζητά την επιβίωσης του και θα την διεκδικεί.
Η πολιτική και οι πολιτικοί, ας συνέλθουν και ας επιχειρήσουν ως νοήμονες να υπηρετήσουν την πανανθρώπινη επιταγή .
Δεν διαγράφονται οι ανάγκες του λαού και όσο θα υπάρχει ως συλλογικότητα , Πατρίδα θα υπηρετεί.
