Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη Νέα Δημοκρατία αποκαλύπτει πολιτικές στρατηγικές και αντιφάσεις στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ένα από τα κύρια ζητήματα που ανακύπτουν στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία είναι η επιλογή του Κωνσταντίνου Τασούλα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν και η επιλογή αυτή ενδέχεται να συνδέεται με την πολιτική του αντίληψη ότι η ελληνική κοινωνία κλίνει προς τα δεξιά, η αδιαφορία του για τη συναίνεση της αντιπολίτευσης εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις θεσμικές αξίες. Ο Μητσοτάκης δεν φάνηκε να εξετάζει τον συμβολισμό που θα μπορούσε να έχει η επιλογή ενός υποψηφίου με ευρύτερη αποδοχή, δείχνοντας ότι οι πολιτικές του προτεραιότητες εστιάζουν κυρίως στην εδραίωση της Νέας Δημοκρατίας ως του μοναδικού κυβερνητικού πόλου.
Η απόφαση του πρωθυπουργού να παραμερίσει τον άγραφο κανόνα επιλογής υποψηφίων που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη συναίνεση εν μέσω μιας πολιτικής αβεβαιότητας και πολυδιάσπασης της αντιπολίτευσης αναδεικνύει μια βαθύτερη αδιαφορία για την κοινοβουλευτική διαδικασία, προδιαγράφοντας έναν επικίνδυνο δρόμο για τη Δημοκρατία. Η επιλογή του Τασούλα ενδέχεται να μην είναι μόνο μια τακτική κίνηση αλλά και ένα μήνυμα εσωτερικής πολιτικής δυναμικής μέσα στη Νέα Δημοκρατία.
Στο σύνολό της, η κατάσταση αυτή υπογραμμίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική πολιτική σκηνή, καθώς η Νέα Δημοκρατία, αν και κυρίαρχη, βρίσκεται σε έναν κόσμο με περιορισμένες δημοκρατικές διεργασίες. Η ανυπαρξία μιας ισχυρής και συντονισμένης αντιπολίτευσης δυσχεραίνει τη δυνατότητα διαμόρφωσης εναλλακτικών προτάσεων διακυβέρνησης, κάτι που είναι κρίσιμο για τη δημοκρατική λειτουργία του κράτους.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
