«Η γιατρός που συγκρούστηκε με τρένο προέρχονταν από 36ωρη εφημερία», διαβάζουμε.
Η γιατρός δεν ήταν “άτυχη”. Ήταν εξουθενωμένη. Ήταν θύμα ενός κράτους που θεωρεί φυσιολογικό να δουλεύεις 36 ώρες συνεχόμενα. Που θεωρεί φυσιολογικό να σε στέλνει ξανά και ξανά στην πρώτη γραμμή, χωρίς ανάσα. Σε 36 ώρες, ο γιατρός δεν είναι απλά κουρασμένος. Έχει φτάσει στα όρια της γνωσιακής κατάρρευσης.
Και αυτή δεν είναι η εξαίρεση – αυτή είναι η κανονικότητα στο ΕΣΥ. Οι γιατροί φεύγουν, οι προκηρύξεις βγαίνουν άγονες, ειδικά σε νησιά και άγονες περιοχές, και οι νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, καθώς το ΕΣΥ δεν προσφέρει προοπτική, αξιοπρεπείς αμοιβές ή πραγματική εξέλιξη.
Μόνο μεταξύ Οκτωβρίου 2023 και Φεβρουαρίου 2024, οι παραιτήσεις ήταν σχεδόν όσες και οι προσλήψεις — και από τις 51 θέσεις σε άγονες περιοχές, καλύφθηκαν μόλις οι 18. Το σύστημα λειτουργεί στα όριά του εδώ και καιρό. Και αυτό δεν λέγεται μεταρρύθμιση. Αυτό λέγεται κατάρρευση με σχέδιο.
Και φυσικά οι κυβερνήσεις τα γνωρίζουν όλα αυτά. Ξέρουν γιατί η δημόσια υγεία δεν αντέχει. Ξέρουν πού πάνε τα λεφτά, και πού δεν πάνε. Ξέρουν ότι μπορούν να βρεθούν πόροι – αν κοπούν οι απευθείας αναθέσεις. Ξέρουν ότι η Υγεία δεν είναι θέμα ιδεολογίας. Είναι ανάγκη. Και είναι αίτημα της πλειοψηφίας.
Φυσικά και δεν θα το κάνουν. Φυσικά και οι ανισότητες δεν τους νοιάζουν. Και φυσικά, ο «πόλεμος» στις εφημερίες, το burnout και η κατάρρευση του ΕΣΥ… θα συνεχιστούν.
