Του Γιάννη Σαρίδη*
Κρίσιμο θέμα των ημερών είναι το αν η Αγγλία θα αποχωρήσει από την Ε.Ε στις 31 του ερχόμενου Οκτώβρη έχοντας προηγουμένως κλείσει με την Ευρώπη μια συμφωνία που θα περιγράφει την επόμενη μέρα των μεταξύ τους σχέσεων ή αν θα αποχωρήσει έχοντας απλά ακούσει ένα “αντίο και για τα υπόλοιπα θα δούμε”. Το ότι φεύγει δεν αμφισβητείται. Φεύγει. Αυτό το ξέρουμε από το 2016, όταν έγινε και το δημοψήφισμα του brexit.
Από τότε όμως μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι και για κάτι άλλο. Πως η Αγγλία δεν μπορεί να φύγει από την Ε.Ε. με μια συμφωνία στα χέρια. Δεν γίνεται. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Μιά τέτοια συμφωνία θα έπρεπε -κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο- να περάσει και από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια για να ισχύσει.
Θα έφτανε δηλαδή η στιγμή που η φωνή της κάθε χώρας μέλους της Ε.Ε. θα ακουγόταν ξεχωριστά. Έστω και λίγο, έστω και για μια φορά. Κάτι που σημαίνει πως θα έπρεπε να βρεθεί και μια δημόσια τεκμηριωμένη απάντηση για τους ανά την Ευρώπη ενοχλητικούς βουλευτές, οι οποίοι θα ζήταγαν πίσω τα διάφορα κλοπιμαία.
Όλοι έχουν να ζητήσουν κάτι από τους Άγγλους γιατί από όλους έχουν κλέψει κάτι οι Άγγλοι. Για παράδειγμα, αν ερχόταν η συμφωνία για το brexit για να κυρωθεί από την ελληνική βουλή, τί θα απαντούσαν στους Έλληνες βουλευτές που θα έλεγαν: “Εγώ δεν βάζω την υπογραφή των Ελλήνων αν δεν γυρίσουν πίσω τα μαρμάρινα θρύψαλα της ψυχής μας”, “Εγώ δεν ψηφίζω τίποτα γιατί η Αγγλία στηρίζει ανοιχτά και με κάθε τρόπο την τουρκική επιθετικότητα εναντίον του Ελληνισμού, όπως κάνει εδώ και 300 χρόνια”.
Γνώμη μου είναι πως οι Άγγλοι από την αρχή ξέρανε πως θα φύγουν χωρίς συμφωνία και όλα αυτά είναι για το θεαθήναι. Εμείς όμως ως Έλληνες έχουμε έναν επιπλέον λόγο να ανησυχούμε για το τί θα πράξουν οι Άγγλοι. Θα τους βρούμε μπροστά μας. Η Αγγλία -μην το ξεχνάμε- είναι μια από “εγγυήτριες δυνάμεις” στο Κυπριακό. ΟΙ άλλες δύο είμαστε εμείς και οι Τούρκοι.
Και οι Τούρκοι ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε προσάρτηση των Κατεχομένων. Υπό την προστασία του Ηνωμένου Βασιλείου. Που διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στην Κύπρο. Οι οποίες βρίσκονται απέναντι από την Συρία. Τα βόρεια εδάφη της οποίας ελέγχει ο τουρκικός στρατός προσφέροντας προστασία σε κάθε είδους τρομοκράτες. Τους οποίους χρησιμοποιεί εναντίον των Κούρδων. Οι οποίοι πολεμούν για την εθνική τους ανεξαρτησία.
Πολλά τα σύννεφα στην γειτονιά μας. Αλλά από αυτά οι ελληνικοί ουρανοί είναι συνηθισμένοι. Αυτό που δεν το βαστά η ψυχή τους είναι που τα μαρμάρινα θρύψαλα του ελληνισμού είναι κλεισμένα στο σκοτάδι των αγγλικών μπουντρουμιών.Μπουντρούμια που χωρίς τους Τούρκους δεν θα είχαν χτιστεί. Και οι Τούρκοι δεν κάνανε ποτέ τίποτα τζάμπα.
*Ο Γιάννης Σαρίδης είναι πρώην βουλευτής Θεσσαλονίκης και Αγρονόμος – Τοπογράφος Μηχ. ΕΜΠ
