Ο δρόμος για τη διαχείριση κάθε κινδύνου και μεταβολής που απειλεί την κοινωνική ζωή, την οικονομία και το φυσικό περιβάλλον (τρεις αλληλένδετες έννοιες στα διακυβεύματα για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη) είναι αρχαίος και έχει όνομα: είναι ο δρόμος του Πολιτισμού.
Πολλοί τεχνοκράτες αντιλαμβάνονται την έννοια της Βιωσιμότητας με στενά χρηματοοικονομικά κριτήρια εξασφάλισης δυνατοτήτων χρηματοδότησης και κερδοφορίας, αγνοώντας αυτόν τον δρόμο. Μια αντίληψη της ολιστικότητας του Πολιτισμού προϋποθέτει σφαιρική κοσμοθέαση, παράλληλα με την τεχνική εξειδίκευση και τη λογοδοσία κανονιστικής συμμόρφωσης που πλέον, διαμορφώνει τάσεις και στην επιχειρηματικότητα.
Είναι θετικό το γεγονός ότι τα επιχειρηματικά στελέχη και οι σύμβουλοι, που διαθέτουν τεχνική κατάρτιση σχετικά με τα CSRD/ESRS και τα ESG, αυξάνονται. Ωστόσο, παράλληλα διαπιστώνεται έλλειμμα μιας ευρύτερης παιδείας και άποψης, αντίληψης της μεγάλης εικόνας, μιας φιλοσοφίας και ανθρωπιστικής θέσης στην πράξη με βάση δημιουργίας την Ηθική Ευθύνη.Ό,τι, δηλαδή, περιέχεται εννοιολογικά και μπορεί να δομηθεί μέσα στη σφαίρα του Πολιτισμού.
Κανένας Στόχος των UN SDGs δεν είναι επιτεύξιμος χωρίς τη θεώρησή του στο πολιτιστικό πεδίο αναφοράς. Το στοίχημα της Βιωσιμότητας δεν θα το κερδίσουμε με προσχηματικά, θεωρητικά “οράματα” σε παρουσιάσεις, χωρίς ανάγνωση και αναγνώριση των ιδιαίτερων γνωρισμάτων και πόρων σε τοπικό επίπεδο για τη Βιωσιμότητα.
Χρειάζεται να αναδειχθεί και να μεθοδευθεί η αναγκαιότητα για την ανάληψη πρωτοβουλιών, από τις μικρότερες επιχειρήσεις μέχρι τα τοπικά και διεθνή θεσμικά κέντρα και τους φορείς διακυβέρνησης.
Η διεθνής κοινότητα -περισσότερο στην Ευρώπη- θα μπορούσε να κατανοήσει ευκολότερα τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και να διαμορφώσει αποτελεσματικότερες πολιτικές, ανισοτήτων και αδιεξόδων (σε υγεία, παιδεία, εργασία, στέγαση, κατανάλωση, αστική διαβίωση και μετακίνηση, ασφάλεια, μετανάστευση, συμπερίληψη κ.λπ. ζητήματα) μέσα από τη μεγάλη και ανοικτή λεωφόρο του Πολιτισμού και της Μόρφωσης.
Εκτιμώ πως όλη αυτή η πολύπτυχη προετοιμασία είναι απαραίτητη και χρειάζεται να εξελίσσεται συνεχώς, ώστε να έχει ο Πολιτισμός -ειδικότερα για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής- κάποια καλή τύχη στη θεματική ατζέντα μιας COP.
Το εικαστικό: μέρος από το τρίπτυχο έργο του Παναγιώτη Τέτση (1925-2016) “Λαϊκή αγορά” (1979-1982, λάδι σε μουσαμά, 249 x 1215 εκ.), στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου (είσοδος).
(*) Σημειώνεται ότι ο συγγραφέας διετέλεσε στέλεχος επί 40ετία στην επιχειρηματική κοινότητα σε θέσεις διευθυντικής ευθύνης, με αξιοσημείωτο διοικητικό έργο στους τομείς για τις Εταιρικές Υποθέσεις, την Επικοινωνία & Δημόσια Εικόνα και την Εταιρική Ευθύνη & Βιώσιμη Ανάπτυξη.
