Ανάλυση της επιρροής της ενήλικης απανθρωπιάς στην κοινωνία και την εφηβική παραβατικότητα. Η επανάληψη του φαινομένου της εφηβικής παραβατικότητας μας έχει απασχολήσει σε αμέτρητες δημόσιες συζητήσεις και εκδηλώσεις. Ωστόσο, φαίνεται ότι παραβλέπουμε μια θεμελιώδη αιτία της: την ενήλικη απανθρωπιά. Αυτή η απανθρωπιά, που είναι πανταχού παρούσα στην καθημερινότητα των ανθρώπων, έχει πάψει να μας προκαλεί εντύπωση. Αναφερόμαστε σε αυτή μόνο όταν προκύπτει κάποια δραματική κατάσταση και ακόμα και τότε, δεν λείπουν οι φωνές που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις πράξεις των εμπλεκομένων.
Τη Δευτέρα 24 Μαρτίου, η αστυνομία ενημερώθηκε για έναν άντρα που είχε χτυπηθεί και κειτόταν στο πεζοδρόμιο της οδού Μάρνης στην Ομόνοια. Διαπιστώθηκε ότι ο άντρας ήταν νεκρός και σύμφωνα με τα ιατροδικαστικά ευρήματα, είχε υποστεί έμφραγμα και είχε κάταγμα στον αυχένα, γεγονός που υπαινίσσεται ότι είχε πέσει από σκάλα. Ωστόσο, ο άνδρας δεν είχε πεθάνει στο πεζοδρόμιο, αλλά μέσα σε ένα εστιατόριο, όπου τον έβγαλαν έξω νεκρό και τον παράτησαν στο δρόμο.
Εν μέσω αυτής της πραγματικότητας, αναδύονται και άλλες ανατριχιαστικές περιπτώσεις. Ένα κοριτσάκι οκτώ ετών, η Όλγα, άφησε την τελευταία της πνοή περιμένοντας βοήθεια ενώ κανείς δεν έσπευσε να την προσφέρει. Ή ο Ζακ Κωστόπουλος, που βρέθηκε θύμα λιντσαρίσματος, με το μίσος να τον καταδιώκει μόνο και μόνο επειδή ήταν διαφορετικός.
Η κοινωνία μας φαίνεται να αποδέχεται αυτούς τους εύκολους στόχους, ανθρώπους που βρίσκονται σε ευάλωτη θέση και δεν διαθέτουν διαπραγματευτική ισχύ. Αυτή η κουλτούρα της βαρβαρότητας πηγάζει από την πεποίθηση ότι ορισμένες ζωές αξίζουν λιγότερο από άλλες. Στην επόμενη περίπτωση εφηβικής παραβατικότητας, ας σκεφτούμε τι κρύβεται πίσω από αυτές τις πράξεις και ποια είναι η ευθύνη μας. Αν δεν κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε την κατάσταση, θα είναι αργά.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
