της Megan McArdle*
Οι πανδημίες ταξιδεύουν πιθανότατα από λιμάνι σε λιμάνι από τότε που οι άνθρωποι έσπρωξαν τις πρώτες βάρκες στο νερό. Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι έχουμε γίνει πιο ευάλωτοι εξαιτίας της ασταμάτητης πορείας μας τις πέντε τελευταίες δεκαετίες προς μια ενιαία οικονομία.
Ιδού το αποτέλεσμα: μια πανδημία που πλήττει κάθε σημείο του ανεπτυγμένου κόσμου, σχεδόν ταυτόχρονα, εξαιτίας της απίστευτης ταχύτητας και του όγκου των μαζικών ταξιδιών που επιτρέπει η σύγχρονη οικονομία.
Tα σχέδια αντιμετώπισης των καταστροφών που θεωρούσαν ότι κάπου θα ήταν όλα κανονικά έχουν καταρρεύσει. Το ίδιο και οι αλυσίδες που στηρίζονταν στην υπόθεση ότι τα προϊόντα θα μεταφέρονταν πάντοτε με ευκολία από χώρα σε χώρα. Περιλαμβανομένων ζωτικής σημασίας προϊόντων όπως φαρμακευτικό υλικό και χειρουργικές μάσκες.
Θα πρέπει να ξεκινήσω λοιπόν λέγοντας το εξής στους λαϊκιστές που διαφωνούν μαζί μου και με άλλους φιλελεύθερους: είχατε ένα δίκιο.
Στη διάρκεια μιας κρίσης, η γεωγραφία και η εθνικότητα εξακολουθούν να μετρούν περισσότερο απ’όσο πιστεύαμε, και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σκεφτόμαστε στρατηγικά για τη διατήρηση των βασικών παραγωγικών δυνατοτήτων. Οι ταξιδιωτικές απαγορεύσεις μπορούν να επιβραδύνουν τις επιδημίες, αν όχι να τις σταματούν. Ο χρόνος που κερδίζεται είναι πολύτιμος. Ηταν ανοησία να επιμένουμε ότι οι απαγορεύσεις δεν λειτουργούν ή να τις χαρακτηρίζουμε ρατσιστικές.
Η έκθεση στις αγορές δεν έκανε την Κίνα πιο ελεύθερη ή πιο δημοκρατική. Και τώρα η κινεζική κυβέρνηση έρχεται και δίνει μαθήματα σ’εμάς, αντί να παραδεχθεί ότι η πανδημία ξεκίνησε στην Ουχάν και διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της αποτυχίας της Κίνας να τη συγκρατήσει εγκαίρως.
Τα λέω αυτά επειδή ξέρω πόσο εξοργιστικό είναι να έχεις δίκιο σε κάτι κι όταν η πραγματικότητα σε δικαιώνει να μην το παραδέχονται οι αντίπαλοί σου. Θέλω όμως να επισημάνω και κάτι άλλο: σε άλλα πράγματα εμείς είχαμε δίκιο και οι λαϊκιστές άδικο. Η επιμονή των τελευταίων ότι οι ειδικοί είναι εγγενώς ύποπτοι και αποτελούν μέρος μιας συνωμοσίας εναντίον του λαού έχει έναν κόκκο αλήθειας: οι κοσμοπολίτες επαγγελματίες έχουν πράγματι ένα ταξικό συμφέρον, όπως συμβαίνει με όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Από την άλλη πλευρά, οι σύγχρονες κρίσεις, είτε πρόκειται για πολέμους είτε για πανδημίες, απαιτούν ειδικευμένους επιστήμονες και ικανούς γραφειοκράτες. Απαιτούν δηλαδή έναν πρόεδρο που γνωρίζει ποιους τεχνοκράτες να εμπιστεύεται και τους ακούει όταν του λένε κάτι που δεν θέλει να ακούσει. Όταν σκέφτεται πάντα ότι οι ελίτ συνωμοτούν εναντίον του, τότε είναι κουφός και τυφλός μπροστά στην αλήθεια και είναι ανίκανος να διαχειριστεί μια μεγάλη κρίση.
Δεν χρειαζόταν να κάνει το χρηματιστήριο μια διψήφια βουτιά για να πάρει στα σοβαρά ο Ντόναλντ Τραμπ τον κορονοϊό. Ανθρωποι στην Αμερική θα πεθάνουν επειδή ο Τραμπ δεν αναγνώρισε εγκαίρως την απειλή, παρά τις προειδοποιήσεις που έρχονταν από την Κίνα και την Ιταλία. Αμερικανοί θα πεθάνουν επειδή ο Τραμπ επέμενε σε πράγματα που δεν ήταν αλήθεια και που οι ειδικοί προφανώς του είχαν πει ότι δεν ήταν αλήθεια. Τις τελευταίες εβδομάδες μίλησα με πολλούς ανθρώπους που οι ηλικιωμένοι συγγενείς τους αρνούνταν να μείνουν σπίτι επειδή είχαν πειστεί από τον Τραμπ και τους συνεργάτες του ότι τα μέσα ενημέρωσης διόγκωναν το πρόβλημα για να πλήξουν τον πρόεδρο.
Ο Τραμπ δεν είναι ο μόνος ηγέτης που άργησε να αντιδράσει. Είναι ένας από τους ηγέτες όμως που απέτυχε όπως αποτυγχάνουν οι λαϊκιστές: καταδικάζοντας τις ελίτ χωρίς να κάνει οτιδήποτε για να αντικαταστήσει το πολύτιμο έργο που επιτελούν αυτές οι ελίτ.
*Η Μέγκαν ΜακΑρντλ είναι αρθρογράφος της Washington Post
Πηγή: Washington Post
