Παρατηρήστε τον πίνακα κάτω. Όχι απλά είμαστε τελευταίοι σαν χώρα, αλλά είμαστε και η μοναδική χώρα που η μπάρα μας πηγαίνει και προς τα κάτω. Μείον δηλαδή.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που παρουσίασε μείωση στο ονομαστικό ωριαίο κόστος εργασίας κατά το γ’ τρίμηνο του 2024 σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat. Τα ωρομίσθια αυξάνονται λοιπόν σε όλο τον ΟΟΣΑ. Στην Ελλάδα μόνο μειώνονται. -2,9% συγκεκριμένα.
Μάλιστα, κάποιες χώρες όπως η Ρουμανία, Ουγγαρία και Βουλγαρία παρουσιάζουν αύξηση του κόστος του ωρομισθίου από 12,7% έως και 17,1%.
Το -2,9% της Ελλάδας δε δείχνει στασιμότητα για τη χώρα μας αλλά χειρότερα, επιδείνωση στις συνθήκες της αγοράς εργασίας. Μείωση μισθών και κοινωνικών παροχών, σε μπόνους, προμήθειες, σε αποζημιώσεις, ή ακόμη και έξοδα που συνδέονται με παροχές προς τον εργαζόμενο (π.χ. εταιρική ασφάλιση).
«Δεν είσαι φτωχός, αισθάνεσαι φτωχός», θα ακούσουμε να μας λένε πάλι. Ωστόσο παραγνωρίζουν το γεγονός ότι φτώχεια δεν είναι μόνο οικονομικός όρος. Η στέγη, το φαγητό. Είναι η αίσθηση ότι δουλεύεις χωρίς αποτέλεσμα. Είναι η χρόνια ανασφάλεια και επισφάλεια. Είναι να ακούς συνεχώς για αριθμούς που δείχνουν ανάκαμψη αλλά να μη βλέπεις αυτή την ανάκαμψη στη δική σου καθημερινότητα.
Η πραγματική ανάκαμψη δεν μετριέται σε στατιστικά φύλλα, αλλά στο βίωμα με αξιοπρέπεια.
